gadanie

gadanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡaˈdãɲɛ], AS: [gadãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. mówienie, prowadzenie rozmowy, zwłaszcza na błahe tematy

(1.2) rzecz. odczas. od gadać

(1.3) pot. narzekanie

wykrzyknik

(2.1) gadanie! = nie wierzę!

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gadanie	gadania
dopełniacz	gadania	gadań
celownik	gadaniu	gadaniom
biernik	gadanie	gadania
narzędnik	gadaniem	gadaniami
miejscownik	gadaniu	gadaniach
wołacz	gadanie	gadania

(1.2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	gadanie
dopełniacz	gadania
celownik	gadaniu
biernik	gadanie
narzędnik	gadaniem
miejscownik	gadaniu
wołacz	gadanie

przykłady:

(1.1) Zamknij się wreszcie! Już nie mogę słuchać twojego gadania!

składnia:

kolokacje:

(1.1) bezsensowne / czcze / głupie / puste gadanie • gadanie przez sen • gadanie do siebie

synonimy:

(1.1) rozmawianie, plotkowanie; pot. bajtlowanie, brechanie, klekotanie, klepanie, kłapanie dziobem, nadawanie, nawijanie, paplanie, pytlowanie, terkotanie, trajkotanie, trajlowanie, trzepanie; posp. pitolenie

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mówienie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gadałka ż, gadanina ż, gaduła m/ż, gadulstwo n, gadatliwość ż, gadka ż, wygadywanie n, wygadanie n, zagadywanie n, zagadanie n, zgadanie n, ugadywanie n, ugadanie n, obgadywanie n, obgadanie n

czas. wygadywać ndk., wygadać dk., gadać ndk., zagadywać ndk., zagadać dk., zgadać dk., ugadywać ndk., ugadać dk., obgadywać ndk., obgadać dk.

przym. gadatliwy, wygadany

przysł. gadatliwie

związki frazeologiczne:

austriackie gadanie • babskie gadanie • krakowskie gadanie • ludzkie gadanie • perskie gadanie

etymologia:

(1.1-2) rzecz. odczas. od gadać, tj. pol. gadać + -anie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chatter, idle talk, blather
• arabski: (1.1) ثرثرة
• esperanto: (1.2) babilado
• hebrajski: (1.1) פטפוט
• ukraiński: (1.1) балакання n

źródła: