Aneks:Język duński - zaimki
Spis treści aneksu | Język duński
Zaimki (łac. pronomen) służą do zastępowania innych części mowy, dzięki czemu unika się nieprzyjemnych powtórzeń wyrazów oraz skraca wypowiedź, bez utraty jej treści. Użycie zaimka ma sens jedynie wtedy, gdy wiadomo, jaki wyraz zastępuje użyty zaimek.
Choć słowo "zaimki" sugeruje, że służą one tylko do zastępowania rzeczowników ("imion"), zaimki zastępują również wiele innych części mowy.
Rodzaj użytego zaimka i sposób jego odmiany zależą od zastępowanej części mowy.
Zaimki osobowe i dzierżawcze
[edytuj]| polski | duński | |||
|---|---|---|---|---|
| podmiot | przypadki zależne |
forma dzierżawcza | forma zwrotna | |
| ja | jeg | mig | min (mit / mine) | mig |
| ty | du | dig | din (dit / dine) | dig |
| on | han | ham | hans | sig |
| ona | hun | hende | hendes | sig |
| to / ono | det, den | det, den | dets, dens | sig |
| my | vi | os | vores (vor / vort) | os |
| wy | I | jer | jeres | jer |
| oni / one | de | dem | deres | sig |
| Pan, Pani, Państwo | De | Dem | Deres | Dem |
| swój | - | - | sin (sit / sine) tylko 3. os. lp |
|