Przejdź do zawartości

Wilhelm I Orański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm I Orański
Ilustracja
Adriaen Thomas Key, Wilhelm I Orański
ilustracja herbu
Książę Oranii
Okres

od 1544
do 1584

Poprzednik

René de Châlon

Następca

Filip Wilhelm

Stadhouder Niderlandów
Okres

od 1572
do 1584

Poprzednik

Filip II Habsburg

Następca

Maurycy Orański

Dane biograficzne
Dynastia

Orańska-Nassau

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1533
Dillenburg

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1584
Delft

Ojciec

Wilhelm I, książę Nassau-Dillenburg

Matka

Juliana Stolberg

Żona

Anna van Egmond
Anna Saksońska
Charlotta de Bourbon
Louise de Coligny

Dzieci

Maria von Nassau
Filip Wilhelm Orański
Maria von Nassau
Anna von Nassau
Anna von Nassau
Maurycy August Nassau
Maurycy Orański
Emilia von Nassau
Luiza Julianna Orańska
Elżbieta
Katarzyna
Charlotta Flandrina
Charlotta Brabantia
Emilia Antwerpiana Orańska
Fryderyk Henryk Orański

Wilhelm I Orański z przydomkiem Niemy, Cichy lub Milczący (ur. 24 kwietnia 1533 w Dillenburgu, zm. 10 lipca 1584 w Delfcie) – hrabia Nassau, książę Oranii od 1544, stadhouder prowincji Niderlandów od 1572.

Początkowo służył na dworze Małgorzaty Parmeńskiej, później był przywódcą walk z Hiszpanią o niepodległość prowincji (1561). Podczas tłumienia powstania przez księcia Albę uciekł na teren jednego z księstw niemieckich. W 1572 powrócił i podjął walkę z Albą. Od 1572 wybierany na stadhoudera kolejnych prowincji Niderlandów.

Po zawarciu unii utrechckiej 1579 stracił wpływy w południowych Niderlandach, co jednak doprowadziło do powstania Republiki Zjednoczonych Prowincji. Został zabity przez fanatyka katolickiego Balthasara Gérarda w Prinsenhofie w Delfcie. Bohater narodowy Holandii, o którym mówi hymn Holandii – „Wilhelmus van Nassouwe”.

Małżeństwa i potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

6 lipca 1551 poślubił on Annę van Egmond (1533–1558), jedyną córkę i dziedziczkę Maksymiliana, bogatego pana Egmont. Mieli oni troje dzieci:

  • hrabinę Marię von Nassau (1553–1555),
  • Filipa Wilhelma, księcia Oranii (1554–1618), męża Eleanory de Condé,
  • hrabinę Marię von Nassau (1556–1616), żonę hrabiego Filipa zu Hohenlohe-Neuenstein.

25 sierpnia 1561 poślubił Annę Saską (1544–1577), jedyną córkę i dziedziczkę Maurycego, elektora Saksonii. Małżeństwo zostało anulowane w 1571. Para miała czworo dzieci:

  • hrabinę Annę von Nassau (1562–?),
  • hrabinę Annę von Nassau (1563–1588), żonę hrabiego Wilhelma Ludwiga von Nassau-Dillenburg,
  • hrabiego Maurycego Augusta Filipa von Nassau (1564–1566),
  • Maurycego Orańskiego, księcia Oranii (1567–1625),
  • hrabinę Emilię von Nassau (1569–1629), żonę Don Emanuela Portugalskiego.

24 kwietnia 1575 poślubił Charlottę de Burbon (1546–1582), córkę Ludwika III, księcia Montpensier (zm. 1582). Para miała sześć córek:

24 kwietnia 1583 poślubił Louise de Coligny (1555–1620), córkę sławnego admirała Coligny. Para miała syna: