Przejdź do zawartości

Wican

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wican
Witzan, Wizzin, Widin, Witsidus
ilustracja
książę wielkoplemienny Obodrzyców
Okres

od przed 789
do 795

Następca

Drożko

Dane biograficzne
Data i miejsce śmierci

795
Hliuni

Dzieci

Drożko (?)

Wican[1], Wyszan[2], Wiczan[3], w starszej literaturze Wilczan[4] (łac. Witzan, Wizzin, Widin, Witsidus, zm. 795, Hliuni[5]) — obodrycki książę wielkoplemienny w ostatnich dziesięcioleciach VIII wieku. Być może jeden z twórców przymierza obodrycko-frankijskiego w 780[6]. Następnie wierny sprzymierzeniec i wasal Karola Wielkiego.

Wzmiankowany po raz pierwszy w 789. W lecie tego roku wspomagał wraz ze swoim wojskiem Karola Wielkiego w wyprawie przeciwko Wieletom, których najazdy na ziemie obodryckie były najprawdopodobniej jej bezpośrednią przyczyną. Zamordowany przez Sasów (Nordalbingów) u przeprawy przez Łabę, kiedy podążał do punktu zbornego wojsk swego sojusznika Karola Wielkiego w Bardowicku, w celu wzięcia udziału w tłumieniu kolejnego saskiego powstania antyfrankijskiego.

Jego synami lub dalszymi krewnymi byli Drożko i Godelaib, książęta odobryccy[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Taka forma używana w największym kompendium encyklopedycznym dotyczącym Słowian we wczesnym średniowieczu: G. Labuda, Wican [w:] Słownik Starożytności Słowiańskich, t. VI, Wrocław 1980, s.415
  2. Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Warszawa 1994, s. 144, ISBN 83-85660-11-9.
  3. Forma używana przez A. Turasiewicza, Dzieje polityczne Obodrzyców: od IX wieku do utraty niepodległości w latach 1160–1164, Kraków 2004, s. 43
  4. Taka forma np. u K. Wachowskiego, Słowiańszczyzna zachodnia, Poznań 2000, s. 58, ale także H. Łowmiański, Początki Polski, t. V, Warszawa 1973, s. 252
  5. G. Labuda, op. cit., s. 415
  6. A. Turasiewicz, op.cit., s. 45
  7. J. Strzelczyk, Zapomniane narody Europy, Wrocław 2006, s. 237; J. Banaszkiewicz, Tradycje dynastyczno-plemienne Słowiańszczyzny północnej [w:] Ziemie polskie w X wieku i ich znaczenie w kształtowaniu się nowej mapy Europy, red. H. Samsonowicz, Kraków 2000, s. 263.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]