Suczawa
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Okręg | |||
Mer |
Ion Lungu | ||
Powierzchnia |
52,1 km² | ||
Wysokość |
270–435 m n.p.m. | ||
Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Nr kierunkowy |
02-30 | ||
Kod pocztowy |
0230 | ||
Tablice rejestracyjne |
SV | ||
Położenie na mapie okręgu Suczawa | |||
Położenie na mapie Rumunii | |||
47°38′40″N 26°15′30″E/47,644444 26,258333 | |||
Strona internetowa |
Suczawa (rum. Suceava, ukr. Сучава, jid. שאָץ Szoc) – miasto w historycznej Mołdawii w Rumunii, stolica okręgu Suczawa oraz Bukowiny rumuńskiej.
Według danych z 2002 w Suczawie mieszka 252 Polaków[2]. Suczawa jest siedzibą Związku Polaków w Rumunii.
W pobliżu miasta znajduje się Dragomirna.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W XV i pierwszej połowie XVI stulecia Suczawa była stolicą Mołdawii – siedzibą takich hospodarów jak Aleksander Dobry, Stefan Wielki czy Piotr Raresz. Z tego okresu pochodzą liczne zabytki, m.in.:
- twierdza tronowa, powstała w końcu XIV w. i wielokrotnie rozbudowywana, obroniła się m.in. przed wojskami króla polskiego Jana Olbrachta w 1497, zniszczona w XVII w., odtąd w ruinie;
- monastyr św. Jana Nowego z cerkwią św. Jerzego, zbudowany na początku XVI w. jako siedziba metropolity mołdawskiego; cerkiew, wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jest bogato malowana (zachowały się także fragmenty malowideł zewnętrznych), wewnątrz spoczywają relikwie św. Jana Nowego;
- cerkiew św. Jerzego „Mirăuți”, wzniesiona w końcu XIV w. jako cerkiew koronacyjna hospodarów mołdawskich, od momentu założenia metropolii mołdawskiej (1403) siedziba metropolity, zniszczona na początku XVI w., odbudowana na przełomie XIX i XX w. (jednak nie jest to wierne odtworzenie pierwotnej świątyni);
- cerkiew św. Demetriusza, ufundowana w pierwszej połowie XVI w. przez hospodara Piotra Raresza, ozdobiona malowidłami od wewnątrz i zewnątrz, a także tablicą erekcyjną z herbem Mołdawii;
- monastyr ormiański „Zamca”, powstały w XV w. jako siedziba biskupa ormiańskiego, składa się z cerkwi św. Auksentego oraz murów obronnych z zabudowaniami (w jednym z budynków znajduje się kaplica św. Grzegorza), w latach 1690–1691 służył jako baza wojsk polskich operujących w Mołdawii.
W 1775 roku na mocy pokoju w Kuczuk Kajnardży większa część Bukowiny wraz z Suczawą przypadła Austrii, która przyłączyła ją do Galicji. Tereny te w 1919 r. stały się częścią Rumunii[3].
Polacy związani z Suczawą
[edytuj | edytuj kod]- Izaak Mikołaj Isakowicz - duchowny ormiańskokatolicki, w latach 1861 - 1865 kapelan-ekspozyt w Suczawie, od 1865 r. arcybiskup ormiańskokatolicki we Lwowie[4],
- Kajetan Amirowicz[5] – duchowny ormiańskokatolicki, wieloletni proboszcz parafii ormiańskokatolickiej w Śniatynie,
- Emil Biedrzycki – romanista, znawca literatury rumuńskiej,
- Franciszek Jakubowicz – ksiądz katolicki obrządku ormiańskiego,
- Mieczysław Jedoń – polityk, ekonomista, poseł na Sejm II, III i IV kadencji.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Dom Polski w Suczawie
-
Twierdza tronowa
-
Cerkiew Narodzin św. Jana Chrzciciela z 1642 r.
-
Dworzec Burdujeni
-
Muzeum
-
Hotel „Bucovina”
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Bukowina (kraina historyczna)
- Bukowina południowa
- Malowane cerkwie północnej Mołdawii
- Oblężenie Suczawy
- Miasto partnerskie Sosnowiec
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rezultate definitive – Recensamantul Populatiei si Locuintelor [online] [dostęp 2023-08-18] (rum.).
- ↑ Structura Etno-demografică a României
- ↑ Aleksandra Drzewiecka , Język polski jako element warunkujący przetrwanie polskiej tożsamości narodowej na Bukowinie Południowej od drugiej połowy XVIII wieku, w: Jednostka wobec globalnego wymiaru stosunków międzynarodowych, s. 15-31, ISBN WUŁ 978-83-8220-375-2, 2021 .
- ↑ Izaak Mikołaj Isakowicz [online], Nowy Kurier Galicyjski, 13 lutego 2022 [dostęp 2022-11-05] (pol.).
- ↑ Kajetan Amirowicz
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona miasta (rum. • ang.)
- Zabytki rumuńskiej Bukowiny (pol.)
- Współczesne zdjęcia z Suczawy (pol.)
- Suczawa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 547 .