Przejdź do zawartości

Słuch relatywny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Słuch relatywny – ważny w edukacji muzycznej rodzaj słuchu polegający na umiejętności odmierzania interwałów względem podanego dźwięku wzorcowego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ulrich Michels: Atlas muzyki Tom I. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 21. ISBN 83-7255-085-9.