Ropociąg Baku-Tbilisi-Ceyhan
Ropociąg Baku-Tbilisi-Ceyhan (zwany również BTC) – rurociąg transportujący ropę naftową ze złóż nad Morzem Kaspijskim do Europy z ominięciem Rosji.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowę rurociągu, który miał stworzyć alternatywną drogę transportu azerbejdżańskiej ropy do Europy i jego przebieg zaproponował amerykański prezydent Bill Clinton[1]. Decyzję o budowie podjęto w 1993 roku[2]. Budowę prowadziła spółka AIOC, której 25% akcji otrzymał BP, a 19% SOCAR. Budowę sfinansowały Bank Światowy i EBOiR. W 2005 roku kazachski prezydent Nursułtan Nazarbajew podpisał umowę na dostarczanie do Baku 20 mln ton rocznie kaukaskiej ropy[3].
Wzdłuż niego aż do Erzurum (Turcja) biegnie Gazociąg Południowokaukaski, który w przyszłości miałby być przedłużony w kierunku Europy Środkowej oraz ropociąg Baku-Supsa. Oddany częściowo do użytku w 2005[4] (do Tbilisi), w całości w 2006.
Rurociąg ma długość 1765 km. Największymi udziałowcami są BP i azerski SOCAR, do których w 2020 roku dołączył węgierski MOL, który zakupił na giełdzie pakiet akcji azerskiego złoża i ropociągu BTC[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kazachska ropa zasili rurociąg Baku-Tbilisi-Ceyhan - wiadomości [online], wnp.pl [dostęp 2020-07-11] (pol.).
- ↑ Baku – Tbilisi – Ceyhan Oil. Pipeline Project [online], 2014 [dostęp 2020-07-11].
- ↑ Jacek Pałasiński, Ropociąg do wolności [online], Biznes Wprost, 5 czerwca 2005 [dostęp 2020-07-11] (pol.).
- ↑ Oficjalnie uruchomiono rurociąg Baku-Tbilisi-Ceyhan [online], pb.pl [dostęp 2020-07-11] (pol.).
- ↑ MOL kupił pakiet akcji azerskiego złoża naftowego i rurociągu [online], www.portalmorski.pl, 17 kwietnia 2020 [dostęp 2020-07-11] (pol.).