Przejdź do zawartości

Rolf Wolfshohl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rolf Wolfshohl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1938
Kolonia

Data śmierci

18 września 2024

Kariera seniorska
Lata Drużyna
1960–62 Rapha-Gitane
1963–64 Peugeot
1965–66 Mercier-BP-Hutchsinson
1967–69 Bic
1970–71 Fagor-Mercier
1972 Rokado
1973–74 Ho-Ra
1975 Rokado
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Mistrzostwa świata w kolarstwie przełajowym
złoto Tolosa 1960 Elite
złoto Hanower 1961 Elite
złoto Calais 1963 Elite
srebro Genewa 1959 Elite
srebro Cavaria 1965 Elite
srebro Zurych 1967 Elite
srebro Magstadt 1969 Elite
srebro Praga 1972 Elite
brąz Limoges 1958 Elite
brąz Beasain 1966 Elite
brąz Zolder 1970 Elite
brąz Londyn 1973 Elite
Strona internetowa

Rolf Wolfshohl (ur. 27 grudnia 1938 w Kolonii, zm. 18 września 2024[1]) – niemiecki kolarz szosowy, przełajowy i torowy, zwycięzca Vuelta a España i wielokrotny medalista przełajowych mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Rolf Wolfshohl osiągnął w 1958 roku, kiedy zdobył brązowy medal w kategorii elite podczas przełajowych mistrzostw świata w Limoges. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Francuz André Dufraisse oraz Włoch Amerigo Severini. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Genewie był drugi za Renato Longo z Włoch, a podczas mistrzostw świata w Tolosie w 1960 roku był już najlepszy. Został tym samym pierwszym w historii niemieckim mistrzem świata w kolarstwie przełajowym. Zwyciężał także na MŚ w Hanowerze (1961) i MŚ w Calais (1963), drugie miejsce zajmował na MŚ w Cavarii (1965), MŚ w Zurychu (1967), MŚ w Magstadt (1969) i MŚ w Pradze (1972), a podczas MŚ w Beasain (1966), MŚ w Zolder (1970) i MŚ w Londynie (1973) stawał na najniższym stopniu podium. W walce o złoto trzykrotnie wyprzedzał go Renato Longo (1959, 1965 i 1967), a dwukrotnie Belg Eric De Vlaeminck (1969 i 1972). Wielokrotnie zdobywał też złote medale na mistrzostwach RFN.

Równocześnie Wolfshohl startował też na szosie. Na tym polu jego największe sukcesy to zwycięstwa w Ronde van Limburg (1959), Tour de l’Aude, Euskal Bizikleta, Vuelta al País Vasco (1962) oraz wyścigu Paryż-Nicea (1968). Kilkakrotnie startował w Vuelta a España, przy czym w 1965 roku zwyciężył w klasyfikacji generalnej. Dwa lata później wygrał jeden z etapów, ale całego wyścigu nie ukończył. Był także szósty w klasyfikacji generalnej w 1969 roku. Wielokrotnie brał udział w Tour de France, wygrywając łącznie dwa etapy (po jednym w latach 1967 i 1970). W pierwszej dziesiątce klasyfikacji generalnej znalazł się tylko raz – w 1968 roku był szósty. W tym samym roku zdobył także mistrzostwo RFN w wyścigu ze startu wspólnego zawodowców. W 1959 roku zdobył ponadto brązowy medal torowych mistrzostw kraju po tym, jak zajął trzecie miejsce w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Nigdy nie zdobył medalu na szosowych ani torowych mistrzostwach świata. Nigdy też nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1976 roku zakończył karierę.

Najważniejsze zwycięstwa

[edytuj | edytuj kod]

Doping

[edytuj | edytuj kod]

Podczas przełajowych mistrzostw świata w Luksemburgu Wolfshohl zajął drugie miejsce za Erikiem De Vlaeminckiem. Po wykryciu jednak w jego organizmie substancji niedozwolonych zmuszony był zwrócić srebrny medal[2]. Nie odsunięto go jednak od dalszych startów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rolf Wolfshohl im Alter von 85 Jahren gestorben: Dreifacher Weltmeister im Querfeldeinfahren – Zwei Tage gelbes Trikot [online], eurosport.de, 18 września 2024 [dostęp 2024-09-19] (niem.).
  2. Wyniki mistrzostw świata na stronie sports123.com. sports123.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-04)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]