Prawo Vernera

Prawo Vernera (ang. Verner's law) – prawo głosowe, opisujące zmianę polegającą na tym, że praindoeuropejskie bezdźwięczne głoski zwarte regularnie zmieniają się w germańskie zwarte dźwięczne, jeśli występują przed samogłoską akcentowaną, np. łac. pater i staroang. faeder, gdzie ciąg zmian jest następujący: t>θ (Prawo Grimma) θ>ð>d (Prawo Vernera)^[1]. Prawo Vernera uściśla Prawo Grimma^[2], a przez to wyjaśnia pozorne wyjątki. Istotnym aspektem prawa Vernera było wykazanie roli prozodii w przebiegu zmian fonetycznych^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ KazimierzK. Polański KazimierzK. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, s. 458, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897 .
↑ ^a ^b Verner’s law, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-12-21] (ang.).

[1] KazimierzK. Polański KazimierzK. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, s. 458, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897 .

[Encyclopaedia_Britannica-2] Verner’s law, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-12-21] (ang.).

[1]

[2]