Powiat sieradzki

Powiat sieradzki
	powiat
Herb	Flaga
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
TERC	1014
Siedziba	Sieradz
Starosta	Mariusz Bądzior
Powierzchnia	1491,04 km²
Populacja (31.12.2020); • liczba ludności	; 116 918
• gęstość	78,9 os./km²
Urbanizacja	43,88%
Tablice rejestracyjne	ESI
	Adres urzędu:pl. Wojewódzki 3; 98-200 Sieradz
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich	1
Liczba gmin miejsko-wiejskich	3
Liczba gmin wiejskich	7
	Położenie na mapie województwa;
	51°35′37″N 18°43′57″E/51,593611 18,732500
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa
	Biuletyn Informacji Publicznej

Sieradz, ziemia sieradzka i inne krainy historyczne Polski na tle współczesnych granic administracyjnych

Powiat sieradzki – powiat w Polsce (w zachodniej części województwa łódzkiego), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Sieradz.

Według danych z 31 grudnia 2019 roku^[2] powiat zamieszkiwało 117 647 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 117 370 osób^[3].

Geografia

Położenie i obszar

Powiat sieradzki ma obszar 1491,04 km², co stanowi 8,18% powierzchni województwa.

Powiat sieradzki graniczy z pięcioma powiatami województwa łódzkiego: poddębickim, zduńskowolskim, łaskim, wieluńskim i wieruszowskim oraz z trzema powiatami województwa wielkopolskiego: ostrzeszowskim, kaliskim i tureckim.

Podział administracyjny

W skład powiatu wchodzą:

gminy miejskie: Sieradz
gminy miejsko-wiejskie: Błaszki, Warta, Złoczew
gminy wiejskie: Brąszewice, Brzeźnio, Burzenin, Goszczanów, Klonowa, Sieradz, Wróblew
miasta: Błaszki, Sieradz, Warta, Złoczew

Surowce

Na terenie powiatu sieradzkiego^[4] znajduje się część złoża węgla brunatnego o zasobności ok. 490 mln ton^[4]. Złoże nosi nazwę „Złoczew” i zlokalizowane jest 30 km na południe od Sieradza, na terenie gmin^[5]: Ostrówek, Złoczew i Burzenin (na pograniczu powiatów wieluńskiego i sieradzkiego). Eksploatację złoża wstępnie planuje się na lata 2025–2045^[6]. Wydobyty węgiel będzie transportowany do elektrowni Bełchatów. Transport do elektrowni będzie prawdopodobnie odbywał się za pomocą przenośników taśmowych^[7].

Historia

Powiat sieradzki jest częścią starej piastowskiej prowincji, nazywanej w średniowieczu najpierw kasztelanią, a potem Ziemią Sieradzką. W czasach I Rzeczypospolitej pow. sieradzki od poł. XIV w. do 1793 r. należał do województwa sieradzkiego, a po II rozbiorze Polski został włączony do zaboru pruskiego. Po utworzeniu Królestwa Polskiego był częścią składową guberni kaliskiej, w latach 1845–1867 należał do guberni warszawskiej, potem znowu do kaliskiej – aż do 1914 r. W okresie międzywojennym powiat został włączony do nowo utworzonego woj. łódzkiego. W czasach okupacji niemieckiej w niezmienionych granicach został włączony do rejencji kaliskiej w tzw. Kraju Warty. Po II wojnie światowej jego powierzchnia wynosiła 1422 km², a zamieszkiwało w nim 130 tys. ludności. W 1955 r. jego północną część włączono do nowego pow. poddębickiego, zatem liczba ludności zmniejszyła się do 120 tys., a powierzchnia do 1316 km². W latach 1975–1998 powiat nie istniał wtedy w miejsce powiatów utworzono w Polsce tzw. rejony.
Ziemia sieradzka spełniała ważną rolę w dziejach politycznych, jako miejsce synodów i zjazdów ogólnokrajowych. Położenie na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych z Wielkopolski do Małopolski i z Mazowsza na Dolny Śląsk nadało tej ziemi rangę szczególną, pełniła rolę pomostu i pogranicza między tymi historycznymi dzielnicami.

Demografia

Ludność powiatu sieradzkiego 31.12.2006 r. (dane Urzędu Statystycznego w Łodzi) liczyła 120,8 tys. osób, co stanowiło 4,7% ogólnej liczby mieszkańców województwa łódzkiego (trzecia lokata w regionie pod względem liczebności po Łodzi i powiecie zgierskim) i 0,31% mieszkańców kraju. Ludność powiatu zmniejsza się w miastach, jak i na obszarach wiejskich. Tylko w gm. Sieradz i gm. Brzeźnio odnotowano wzrost liczby mieszkańców. W poniższej tabeli przedstawiono stan ludności w latach 2003–2006 według podziału na miasta i gminy (obszary wiejskie).

Piramida wieku mieszkańców powiatu sieradzkiego w 2014 roku^[8].

Starostowie

Józef Jellinek (1927–1930)^[9]^[10]
Kazimierz Kościelny (od 1999 do 2006)
Dariusz Olejnik (od 28 listopada 2006 do 17 lutego 2016^[11])
Mariusz Bądzior (od 8 marca 2016^[12])

Zobacz też

Przypisy

↑ Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-05-20] .
↑ l, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym (stan w dniu 31.12.2019), 31 grudnia 2019 .
↑ GUS, TABL. II. LUDNOŚĆ, RUCH NATURALNY ORAZ MIGRACJE LUDNOŚCI WEDŁUG POWIATÓW W PIERWSZYM PÓŁROCZU 2020 R., 30 czerwca 2020 .
↑ ^a ^b http://www.pgi.gov.pl/surowce_mineralne/PDF/wegle_brunatne.pdf.
↑ http://www.igo.wroc.pl/foresight/plansze/11.jpg.
↑ Bełchatów spogląda na węgiel w Złoczewie – Dziennik Łódzki.
↑ http://www.igo.wroc.pl/foresight/plansze/zesprac.pdf.
↑ Powiat sieradzki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-21] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Kronika. Ruch służbowy. „Życie Nowogródzkie”, s. 7, Nr 23 z 15 października 1927.
↑ Nominacje w Urzędzie Wojewódzkim. „Express Wieczorny Ilustrowany”, s. 1, Nr 56 z 25 lutego 1930.
↑ Nie żyje Dariusz Olejnik starosta sieradzki | Sieradz - NaszeMiasto.pl
↑ Starosta sieradzki wybrany (ZDJĘCIA) | Sieradz - NaszeMiasto.pl

Linki zewnętrzne

Oficjalny serwis starostwa sieradzkiego

[1] Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-05-20] .

[2] , Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym (stan w dniu 31.12.2019), 31 grudnia 2019 .

[3] GUS, TABL. II. LUDNOŚĆ, RUCH NATURALNY ORAZ MIGRACJE LUDNOŚCI WEDŁUG POWIATÓW W PIERWSZYM PÓŁROCZU 2020 R., 30 czerwca 2020 .

[autonazwa1-4] ttp://www.pgi.gov.pl/surowce_mineralne/PDF/wegle_brunatne.pdf.

[5] ttp://www.igo.wroc.pl/foresight/plansze/11.jpg.

[6] Bełchatów spogląda na węgiel w Złoczewie – Dziennik Łódzki.

[7] ttp://www.igo.wroc.pl/foresight/plansze/zesprac.pdf.

[populacja2016-8] Powiat sieradzki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-21] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[9] Kronika. Ruch służbowy. „Życie Nowogródzkie”, s. 7, Nr 23 z 15 października 1927.

[10] Nominacje w Urzędzie Wojewódzkim. „Express Wieczorny Ilustrowany”, s. 1, Nr 56 z 25 lutego 1930.

[11] Nie żyje Dariusz Olejnik starosta sieradzki | Sieradz - NaszeMiasto.pl

[12] Starosta sieradzki wybrany (ZDJĘCIA) | Sieradz - NaszeMiasto.pl

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Miasta na prawach powiatu	Łódź (siedziba) Piotrków Trybunalski Skierniewice
Powiaty	bełchatowski brzeziński kutnowski łaski łęczycki łowicki łódzki wschodni opoczyński pabianicki pajęczański piotrkowski poddębicki radomszczański rawski sieradzki skierniewicki tomaszowski wieluński wieruszowski zduńskowolski zgierski
Inne zagadnienia	Podział administracyjny Herb Flaga

Miasta	Błaszki Sieradz Warta Złoczew
Gminy miejskie	Sieradz
Gminy miejsko-wiejskie	Błaszki Warta Złoczew
Gminy wiejskie	Brąszewice Brzeźnio Burzenin Goszczanów Klonowa Sieradz Wróblew

Przynależność wojewódzka	gubernia kaliska (1867–1915) woj. łódzkie (II RP) (1919–39) woj. łódzkie (1945–75)
Miasta	Burzenin (do 1870) Sieradz Szadek (do 1870 i od 1919) Warta (← od 1886) Zduńska Wola (do 1955 →) Złoczew (do 1870 i od 1919)
Osiedla (1954–72)	Karsznice (od 1959)
Gminy wiejskie (1867–1954 i 1973–75)	Barczew (do 1954) Bartochów (← 1886–1954) Bogumiłów (do 1953) Brąszewice (od 1953) Brzeźnio Burzenin (191?–22) Burzenin (od 1953) Charłupia Mała (do 1954) Dzierzązna (do 1926) Godynice (do 1953) Gruszczyce Klonowa Korczew (1953–54) Krokocice (do 1954) Majaczewice (do 1953) Męka (do 1953) Monice (1953–54) Rossoszyca (1926–54) Sieradz (od 1973) Starostwo Szadek (do 1870) Szadek (od 1870) Warta (od 1973) Wierzchy (do 1954) Wojsławice (do 1953) Woźniki (1953–54) Wróblew Zadzim (do 1954) Zduńska Wola Złoczew Złoczew (1870–74)
Gromady (1954–72)	Annopole (1954–61) Barczew (1954–72) Bartochów (1954–58) Brąszewice (1954–72) Broszki (1954–57) Brzeźnio (1954–72) Burzenin (1954–72) Charchów Pański (1954–55 →) Charłupia Mała (1954–72) Charłupia Wielka (1954–72) Chojne (1954–61) Czechy (1954–68) Dąbrowa Wielka (1956–72) Drużbin (1954–55 →) Dzierżązna (1954–59) Godynice (1954–72) Górna Wola (1954–57) Grabówka (1954–68) Grójec Wielki (1954–57) Gruszczyce (1954–72) Jakubice (1954–58) Janiszewice (1954–68) Jeżew (1954–55 →) Kamionaczyk (1954–59) Kamionka (1968–72) Karsznice (1954–59) Kliczków Mały (1954–72) Klonowa (1954–72) Kłocko (1954–58) Korczew (1954–72) Krobanówek (1954–68) Krokocice (1954–68) Kuźnica Zagrzebska (1954–57) Monice (1954–72) Niechmirów (1954–68) Niemojew (1954–57 (→)) Ostrów (1954–57) Owieczki (1954–57) Potok (1954–57) Prusinowice (1954–61) Ralewice (1954–59 (→)) Rossoszyca (1954–72) Rzechta (1954–68) Sikucin (1954–58) Słomków Mokry (1954–61) Sokołów (1954–56) Stolec (1954–68) Uników (1954–57) Warta (1959–72) Wągłczew (1954–68) Wielka Wieś (1954–72) Wierzchy (1954–55 →) Włocin (1954–61) Włyń (1959–68) Wola Będkowska (1954–57) Woźniki (1954–72) Wróblew (1954–72) Zadzim (1954–55 →) Zagajew (1954–58) Zduńska Wola (1968–72) Złoczew (1958–72) Zygry (1954–55 →) Żuraw (1954–58)