Mysz śródziemnomorska

Mysz śródziemnomorska
	Mus spretus
	Lataste, 1883
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Rodzaj	mysz
Podrodzaj	Mus
Gatunek	mysz śródziemnomorska
Synonimy
	Mus spicilegus caoccii Krausse, 1919; Mus spicilegus hispanicus Miller, 1909; Mus spicilegus lusitanicus Miller, 1909; Mus spicilegus lynesi Cabrera, 1923; Mus spicilegus mogrebinus Cabrera, 1911; Mus spicilegus rifensis Cabrera, 1923;
	Mus spicilegus caoccii Krausse, 1919; Mus spicilegus hispanicus Miller, 1909; Mus spicilegus lusitanicus Miller, 1909; Mus spicilegus lynesi Cabrera, 1923; Mus spicilegus mogrebinus Cabrera, 1911; Mus spicilegus rifensis Cabrera, 1923;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mysz śródziemnomorska^[3] (Mus spretus) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego^[2]^[4].

Klasyfikacja

Gatunek został opisany naukowo w 1883 roku przez F. Lataste’a. Należy do podrodzaju nominatywnego Mus. Szczątki tych gryzoni znaleziono w osadach plejstoceńskich w Maroku i Tunezji, co wskazuje, że wywodzą się z Afryki Północnej; niemniej jest wątpliwe, aby ich przybycie do Europy było związane z zawleczeniem przez ludzi, jako że gryzonie te unikają zabudowań^[4].

Biologia

Myszy śródziemnomorskie żyją w Maroku i północnej Algierii, Tunezji i na wybrzeżu Libii, na Balearach, w Hiszpanii, Portugalii i na południu Francji. Mysz śródziemnomorska zamieszkuje obszary trawiaste, pola i otwarte obszary leśne, unika gęstych lasów i zabudowań ludzkich. Występuje od poziomu morza do wysokości 1800 m n.p.m. Jej zapotrzebowanie na wodę jest o około połowę niższe niż myszy domowej, co pozwala jej żyć w suchszych środowiskach^[2].

Populacja

Mysz śródziemnomorska jest pospolita na obszarze występowania, gęstość populacji to typowo od 3 do 12 osobników na hektar. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, populacja jest stabilna, jest ona uznawana za gatunek najmniejszej troski^[2].

Przypisy

↑ Mus spretus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Mus spretus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ ^a ^b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mus (Mus) spretus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-09-01]

[itis-1] Mus spretus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Mus spretus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[MSW3-4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mus (Mus) spretus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-09-01]

[1]

[2]

[3]

[4]