Marian Bogusz
 Marian Bogusz, lata 60 | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1980 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
rysunek, rzeźba, scenografia, malarstwo |
| Muzeum artysty |
Muzeum Regionalne w Pleszewie |
| Strona internetowa | |
Marian Bogusz (ur. 25 marca 1920 r. w Pleszewie[1], zm. w 1980 r. w Warszawie)[2] – polski artysta i animator kultury; zajmował się malarstwem, rysunkiem, rzeźbą i scenografią.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W czasie wojny trafił do obozu w Mauthausen.
Po wojnie studiował w warszawskiej ASP na kierunku malarstwo w pracowni Jana Cybisa i Jana Sokołowskiego. Początkowo malował abstrakcyjne kompozycje. Pod koniec 1954 roku wraz z Andrzejem Zaborowskim, Zbigniewem Dłubakiem, Barbarą Zbrożyną i Kajetanem Sosnowskim założył Grupę 55. Rok później, w 1956, współorganizował galerię sztuki współczesnej Krzywe Koło przy Klubie Krzywego Koła w Warszawie. W tym okresie sięgał po malarstwo figuratywne stosując takie środki jak deformacja postaci, przedmiotów i architektury, chcąc nadać swoim dziełom sens metaforyczny.
W latach 60. zajął się malarstwem materii koncentrując się na wartościach czysto plastycznych, przy czym interesowała go głównie faktura i barwa. W tym czasie razem z Jerzym Fedorowiczem zainicjował I Plener Koszaliński w Osiekach (1963). Ponadto współorganizował I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965) i Lubelskie Spotkania Plastyczne (1976–1978). Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[3]. W czasie I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu stworzył trzy formy przestrzenne, usytuowane przy Alei Tysiąclecia. Rzeźby powstały przy współpracy z Z. Czarneckim, E. Koprykiem, J. Gdeń, S. Szafrańskim, H. Fröhlichem, P. Kosińskim, E. Grzybowińskim[4].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 304-2-8)[5].
Duża część dorobku artysty znajduje się w Muzeum Regionalnym w jego rodzinnym mieście, są to 74 obrazy i 144 prace na papierze. Większość tej kolekcji została przekazana przez żonę artysty, Eulalię Bogusz, która zmarła w 1990 roku[6].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Forma przestrzenna bez tytułu, współ. Krzysztof Coriolan, Henryk Gała, Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, kolekcja MWW -
Osiedla Celina - forma przestrzenna, Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, kolekcja MWW -
Osiedla Celina - forma przestrzenna, współ. Krzysztof Coriolan, Henryk Gała, Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, kolekcja MWW -
Osiedle Celina - Aleja mojej miłości, współ. Henryk Gała, Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, kolekcja MWW -
-
Obiekt do dobrych przemyśleń, Uniwersytet Fryderyka i Aleksandra w Erlangen i Norymberdze, 1972
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 50–51
- ↑ Marian Bogusz - malarstwo i rysunek [online], Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-19].
- ↑ Danuta Dziedzic, Zbigniew Makarewicz (red.), Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Wrocław: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego "Kalambur", 1983, s. 177, OCLC 830242745.
- ↑ Centrum Sztuki Galeria EL, Otwarta Galeria. Formy przestrzenne w Elblągu. Przewodnik, 2015, s. 92-93, ISBN 978-83-92721-7-3.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Szymańscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-07-28].
- ↑ Marian Bogusz [online], Muzeum Regionalne w Pleszewie [zarchiwizowane z adresu 2012-09-04].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bożena Kowalska, Bogusz – artysta i animator, Muzeum Regionalne w Pleszewie, Pleszewskie Towarzystwo Kulturalne, 2007 – monografia