Przejdź do zawartości

Język konkani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
कोंकणी
Konknni
ಕೊಂಕಣಿ
കൊങ്കണി)
Obszar

Indie

Liczba mówiących

ok. 7,6 miliona

Pismo/alfabet

dewanagari, łacińskie, kannada, malajalam

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Indie (stan Goa)
Kody języka
ISO 639-2 kok
ISO 639-3 kok
IETF kok
Glottolog konk1270
Ethnologue kok
GOST 7.75–97 кок 327
Dialekty
ISO 639-3: gom – w Goa
ISO 639-3: knn – w Maharasztrze i Karnatace
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język konkani, konknni, konkni (dewanagari: कोंकणी) – jeden z 23 oficjalnych języków Indii, używany przez co najmniej 7 milionów osób na zachodnim wybrzeżu Indii (w stanie Maharashtra, Goa, Karnataka, również niewielkie enklawy w stanie Kerala).

Nazwa języka pochodzi od słowa „konkan” (wybrzeże). Należy do grupy indoaryjskiej w ramach rodziny indoeuropejskiej, jednak zarówno w fonetyce, jak i słownictwie widoczne są silne wpływy języków drawidyjskich. Ze względu na bliskie pokrewieństwo z marathi, w stanie Maharashtra uważany jest niekiedy za specyficzny dialekt tego języka (por. Majewicz). Do zapisu konkani używa się wielu systemów pisma: dewanagari, kannada, malajalam, również alfabetu łacińskiego (w Goa). Muzułmańscy użytkownicy zapisują go również w alfabecie arabskim. Niegdyś posiadał znaczącą literaturę, jednak teksty i manuskrypty zostały zniszczone przez portugalską inkwizycję[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 449, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]