Przejdź do zawartości

Győző Kulcsár

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Győző Kulcsár
Ilustracja
Győző Kulcsár (1970)
Data i miejsce urodzenia

18 października 1940
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

19 września 2018
Budapeszt

Wzrost

188 cm

Informacje klubowe
Klub

Újpesti Dózsa (1957–1958)
Miskolci EAFC (1958–1960)
Vasas SC (1958–1960)
OSC (1961–1980)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 1964 szermierka
(szpada druż.)
złoto Meksyk 1968 szermierka
(szpada ind.)
złoto Meksyk 1968 szermierka
(szpada druż.)
złoto Monachium 1972 szermierka
(szpada druż.)
brąz Monachium 1972 szermierka
(szpada ind.)
brąz Montreal 1976 szermierka
(szpada ind.)
Mistrzostwa świata
złoto Ankara 1970 szpada druż.
złoto Wiedeń 1971 szpada druż.
złoto Hamburg 1978 szpada druż.
srebro Hawana 1969 szpada druż.
srebro Göteborg 1973 szpada druż.
brąz Gdańsk 1963 szpada druż.
brąz Montreal 1967 szpada druż.
brąz Grenoble 1974 szpada druż.
brąz Budapeszt 1975 szpada druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Győző Kulcsár (ur. 18 października 1940 w Budapeszcie, zm. 19 września 2018 tamże[1]) – węgierski szermierz, szpadzista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku Węgrzy w składzie: Győző Kulcsár, Zoltán Nemere, Tamás Gábor, István Kausz i Árpád Bárány zwyciężyli w zawodach drużynowych. Indywidualnie zajął dziewiąte miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Meksyku wywalczył indywidualnie złoty medal. W rundzie finałowej wygrał obie walki i wyprzedził Hryhorija Krissa z ZSRR i Włocha Gianluigiego Saccaro[2]. Na tej samej imprezie wspólnie z Zoltánem Nemere, Pálem Nagym, Csabą Fenyvesim i Pálem Schmittem zdobył złoty medal. Kolejne dwa medale zdobył na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku. W rywalizacji indywidualnej zajął trzecie miejsce, w rundzie finałowej wygrywając trzy z pięciu walk; wyprzedzili go tylko Csaba Fenyvesi i Francuz Jacques Ladègaillerie[3]. Ponadto Fenyvesi, Kulcsár, Schmitt, Sándor Erdős i István Osztrics zdobyli drużynowo kolejny złoty medal. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku, w rywalizacji indywidualnej zdobywając brązowy medal. W rundzie finałowej przegrał obie walki i uplasował się za Alexandrem Puschem i Jürgenem Hehnem z RFN[4]. W zawodach drużynowych Węgrzy zajęli tym razem czwarte miejsce.

Podczas mistrzostw świata w Gdańsku w 1963 roku wspólnie z Báránym, Gáborem, Kauszem i Nemere zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Węgrzy z Kulcsárem w składzie zdobywali następnie złote medale na mistrzostwach świata w Ankarze (1970), mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) i mistrzostwach świata w Hamburgu (1978), srebrne podczas mistrzostw świata w Hawanie (1969) i mistrzostw świata w Göteborgu (1973) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Montrealu (1967), mistrzostwach świata w Grenoble (1974) i mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975). Nie zdobył medalu w zawodach indywidualnych[5].

Jego syn, Krisztián Kulcsár, także został szermierzem[6].

Medale olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]
Tokio 1964
  • szpada drużynowo – złoto
Meksyk 1968
  • szpada indywidualnie i drużynowo – złoto
Monachium 1972
  • szpada drużynowo – złoto
  • szpada indywidualnie – brąz
Montreal 1976
  • szpada indywidualnie – brąz

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Meghalt Kulcsár Győző. [dostęp 2018-09-20].
  2. ↑ 1968 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  3. ↑ 1972 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  4. ↑ 1976 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  5. ↑ Fechten – Weltmeisterschaften (Herren – Degen) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-20] (niem.).
  6. ↑ Olympedia – Krisztián Kulcsár. olympedia.org. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Győző_Kulcsár&oldid=72734154”