Georg von Kopp

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	27 grudnia 1881
Konsekrator	Daniel Sommerwerk
Współkonsekratorzy	Franz Joseph von Stein; Michael Felix Korum
Konsekrowani biskupi
Johannes Christian Roos	17 maja 1885
Johann Baptist Assmann	15 października 1888
Florian Stablewski	17 stycznia 1892
Adalbert Endert	28 października 1898
Heinrich Marx	26 czerwca 1900
Heinrich Vollmar	10 lutego 1904
Georg Wuschanski	19 marca 1904
Adolf Bertram	15 sierpnia 1906
Karl Augustin	15 kwietnia 1910
Współkonsekrowani biskupi
Johann Bernard Höting	3 maja 1882
Johann Baptist Orbin	12 lipca 1882

Georg von Kopp
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Prusy
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1837 ; Duderstadt
Data i miejsce śmierci	4 marca 1914 ; Opawa
Miejsce pochówku	archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
	Książę-biskup wrocławski
Okres sprawowania	1887–1914
	Przewodniczący Fuldajskiej Konferencji Episkopatu
Okres sprawowania	1897–1913
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 sierpnia 1862
Nominacja biskupia	15 listopada 1881; biskup Fuldy
Sakra biskupia	27 grudnia 1881
Kreacja kardynalska	16 stycznia 1893; Leon XIII
Kościół tytularny	S. Agnese fuori le mura
	Multimedia w Wikimedia Commons

Georg von Kopp (ur. 25 lipca 1837 w Duderstadt koło Getyngi, zm. 4 marca 1914 w Opawie) – w latach 1881–1887 biskup Fuldy oraz w 1887–1914 biskup wrocławski, od 1893 kardynał.

Życiorys

Pochodził z ubogiej rodziny tkaczy, do gimnazjum uczęszczał w Hildesheim, w latach 1856–1858 pracował jako telegrafista w hanowerskiej służbie państwowej. W latach 1858–1861 studiował w teologiczno-filozoficznym zakładzie naukowym w Hildesheim, święcenia kapłańskie otrzymał w 1862. Później był wikariuszem szkolnym w miejscowości Henneckenrode położonej w gminie Holle oraz wikariuszem w Detfurcie. W 1865 został pomocnikiem przy wikariacie generalnym w Hildesheim. W 1872 roku mianowany wikariuszem generalnym i kanonikiem, a w 1881 roku biskupem Fuldy.

Były to czasy, w których prasa atakowała duchowieństwo posłuszne papieżowi – rozkwitał ultramontanizm. Biskup Kopp zachowywał lojalny stosunek do rządu pruskiego, który wówczas wprowadzał swoimi ustawami reformy kościelne. Kopp w swoim stanowisku był popierany przez papieża Leona XIII.

Papież mianował go w 1887, za zgodą rządu pruskiego, księciem-biskupem Wrocławia. 16 stycznia 1893 Leon XIII mianował go kardynałem z tytularnym kościołem Sant’ Agnese fuori le mura.

Dążył do zahamowania rozwoju polskiego ruchu narodowego na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim^[1]. W czasie strajku dzieci polskich we Wrześni przeciw germanizacji trzymał stronę rządu pruskiego, a nawet torpedował skargi polskie w Watykanie. Z powodu konfliktu z Wojciechem Korfantym usiłował przeszkodzić mu w zawarciu małżeństwa kościelnego^[2].

Zmarł w Opawie 4 marca 1914 r., pochowany został w katedrze wrocławskiej^[3]^[4].

Przypisy

↑ J. Gruchała, Koło Polskie w austriackiej Radzie Państwa wobec kwestii czeskiej i Śląska Cieszyńskiego (1879-1899), Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1982, s. 123–124.
↑ Mieczysław Pater: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku. Katowice 1996, s. 191.
↑ Pogrzeb kardynała Georga von Kopppolska-org.pl
↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 401-402. ISBN 83-7384-561-5.

Bibliografia

Kardynał Kopp w Catholic Hierarchy
Biografia kardynała Koppa w Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-25)].

Linki zewnętrzne

Georg von Kopp – listy pasterskie w bibliotece Polona (pol.)

[1] J. Gruchała, Koło Polskie w austriackiej Radzie Państwa wobec kwestii czeskiej i Śląska Cieszyńskiego (1879-1899), Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1982, s. 123–124.

[2] Mieczysław Pater: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku. Katowice 1996, s. 191.

[3] Pogrzeb kardynała Georga von Kopppolska-org.pl

[4] Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 401-402. ISBN 83-7384-561-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

Kardynałowie do XX wieku	Theodwin (1133) Konrad von Wittelsbach (1165) Konrad von Urach (1219) Oliver von Paderborn (1225) Peter von Schaumberg (1439) Mikołaj z Kuzy (1448) Melchior von Meckau (1503) Matthäus Lang von Wellenburg (1511) Albrecht Hohenzollern (1518) Nikolaus von Schönberg (1535) Otto von Waldburg (1544) Johann Gropper (1555) Markus Sitticus von Hohenems (1561) Filip Wilhelm Wittelsbach (1596) Fryderyk z Hesji (1652) Bernard Gustaw z Badenii-Durlach (1671) Jan Teodor Wittelsbach (1743) Franz Konrad von Rodt (1756) Franz Christoph von Hutten (1761) Melchior von Diepenbrock (1850) Johannes von Geissel (1850) Gustav Adolf von Hohenlohe-Schillingsfürst (1866) Joseph Hergenröther (1879) Paulus Melchers (1885) Georg Kopp (1893) Philipp Krementz (1893) Andreas Steinhuber (1893)
Zmarli kardynałowie (XX-XXI wiek)	Anton Fischer (1903) Felix von Hartmann (1914) Franziskus von Bettinger (1914) Adolf Bertram (1916) Michael von Faulhaber (1921) Karl Joseph Schulte (1921) Franziskus Ehrle (1922) Joseph Frings (1946) Clemens August von Galen (1946) Konrad von Preysing (1946) Joseph Wendel (1953) Julius Döpfner (1958) Augustin Bea (1959) Lorenz Jäger (1965) Alfred Bengsch (1967) Joseph Höffner (1969) Hermann Volk (1973) Joseph Schröffer (1976) Joachim Meisner (1983) Paul Augustin Mayer (1985) Franz Hengsbach (1988) Georg Sterzinsky (1991) Alois Grillmeier (1994) Johannes Joachim Degenhardt (2001) Karl Lehmann (2001) Leo Scheffczyk (2001) Paul Josef Cordes (2007) Karl Josef Becker (2012) Karl-Josef Rauber (2015)
Zmarli byli kardynałowie	Joseph Ratzinger (1977); wybrany na papieża w 2005
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Friedrich Wetter (1985) Walter Kasper (2001) Walter Brandmüller (2010)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Reinhard Marx (2010) Rainer Woelki (2012) Gerhard Ludwig Müller (2014)