Przejdź do zawartości

Flaga Czech

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flaga Republiki Czeskiej
Vlajka České republiky
Flaga narodowa, bandera cywilna i państwowa
Flaga narodowa, bandera cywilna i państwowa
Informacje
W użyciu

Flaga narodowa oraz bandera cywilna i państwowanarodowym, cywilnym i wojskowym

Proporcje

2:3

Wprowadzona

§ 4 pkt 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1992 r. o symbolach państwowych Republiki Czeskiej (č. 3/1993 Sb.)[1]

Opis flagi

Dwa pasy poziome – biały i czerwony z niebieskim trójkątem czeskim.

Flaga Czech – jeden z symboli państwowych Republiki Czeskiej[2].

Wygląd i symbolika

[edytuj | edytuj kod]

Flaga jest prostokątem o proporcjach 3:2 podzielonym na dwa równe poziome pasy: biały i czerwony, z dodanym od strony drzewca niebieskim trójkątem sięgającym do połowy długości flagi. W przypadku pionowej flagi niebieski trójkąt jest na górze, a lewy pas od strony obserwatora jest biały.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjnymi barwami Czech, pochodzącymi z królewskiego herbu – w polu czerwonym wspięty srebrny lew o podwójnym srebrnym ogonie – są biel i czerwień. Już w XV wieku znane były czerwone flagi z białym lwem, od XIX wieku posługiwano się narodowymi kolorami: czerwonym i białym (np. studenci na praskich barykadach w 1848 roku[3]). Ze względów historycznych flaga czeska wiąże się z flagą czechosłowacką. Od 1918 roku powstająca Czechosłowacja czasowo posługiwała się flagą biało-czerwoną – o czeskich barwach herbowych[4]. Z powodu podobieństwa do flagi polskiej, użycia tych samych barw przez Republikę Austrii, a także oraz w związku z utworzeniem federacji czeskosłowackiej rozpoczęto poszukiwanie nowych symboli państwa[4]. W czerwcu 1919 roku postanowiono, że nowa flaga będzie zawierała trzy kolory: czerwony, biały i niebieski. Wprowadzenie koloru niebieskiego jest nawiązaniem do barw pansłowiańskich, historycznego herbu Moraw, Słowacji oraz Zakarpacia[4]. Na łodziach pływających po Wełtawie testowano kilka propozycji nowego wzoru flagi czechosłowackiej. Jedną z propozycji był projekt Jaroslava Kursy z niebieskim trójkątem wcinającym się pomiędzy pasy historycznej flagi. W oryginalnym projekcie trójkąt sięgał tylko do jednej trzeciej[5]. W parlamencie jednak niektórzy posłowie gorąco protestowali i proponowali inne rozwiązanie, które zawierało aż pięć pasów. Tę propozycję z kolei odrzuciła grupa artystów, która zaproponowała wydłużyć trójkąt do połowy flagi. Ostatecznie nową flagę Czechosłowacji przyjęto 30 marca 1920 roku: biało-czerwoną z niebieskim trójkątem do połowy[5].

Podczas niemieckiej okupacji w latach 1939–1945 utworzony Protektorat Czech i Moraw używał flagi z trzech poziomych pasów w kolorze białym, czerwonym i niebieskim. Emigracyjne środowiska czechosłowackie posługiwały się charakterystyczną flagą z 1920 roku, która niezależnie od zmian systemowych miała pozostać flagą Czechosłowacji także w czasach komunistycznych po wojnie.

13 marca 1990 roku narodowe republiki Czechosłowacji przyjęły własne flagi, Czechy – biało-czerwoną[5], Słowacja biało-niebiesko-czerwoną. Po rozwiązaniu federacji z początkiem 1993 Czesi powrócili do czechosłowackiej flagi biało-czerwonej z niebieskim trójkątem zgodnie z uchwałą podjętą 17 grudnia 1992 roku przez ówczesny parlament), nie bez protestów ze strony słowackiej[6].

Konstrukcja i wymiary flagi

[edytuj | edytuj kod]

Flaga Czech

Barwy regionalne

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oryginalnie flaga została wprowadzona w prawodawstwie 1. republiki czechosłowackiej: § 1 Ustawy z dnia 30 marca 1920 r. o fladze państwowej, herbach państwowych i pieczęci państwowej (č. 252/1920 Sb.)
  2. Ústava České republiky. 1992-12-16. [dostęp 2023-07-10]. (cz.).
  3. Sedláček 2007 ↓, s. 26.
  4. a b c Sedláček 2007 ↓, s. 24.
  5. a b c Sedláček 2007 ↓, s. 28.
  6. Sedláček 2007 ↓, s. 29.
  7. a b Sedláček 2007 ↓, s. 17.
  8. 222. Vládní nařízení ze dne 19. zaří 1939, jímž se mění zákon ze dne 30. března 1920, č. 252 Sb. z. a n., kterým se vydávají ustanovení o státní vlajce, státních znacích a státní pečeti. „Sbírka zákonů a nařízení Protektorátu Čechy a Morava”. 81, s. 717–718, 1939-10-06. (cz.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]