Państwo nieuznawane
państwa częściowo uznane na arenie międzynarodowej (przynajmniej przez jedno państwo członkowskie ONZ)
państwa nieuznawane na arenie międzynarodowej, de facto kontrolujące swoje terytorium
terytoria o nieustalonym statusie politycznym
Państwo nieuznawane (państwo powstańcze[1], państwo nieuznane, quasi-państwo, parapaństwo) – jednostka geopolityczna, która pomimo braku uznania na arenie międzynarodowej (lub z minimalnym uznaniem) kontroluje określone terytorium funkcjonując jako de facto państwo (niekiedy suwerenne i niepodległe).
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Praktyka uznawania państw pojawiła się pod koniec XVIII wieku w związku z uznaniem niepodległości Stanów Zjednoczonych przez niektóre inne państwa. Później zasada ta się rozszerzała, by osiągnąć kulminację w postaci uznawania niepodległości byłych kolonii.
W myśl dominującej w prawie międzynarodowym zasady uznanie państwa na arenie międzynarodowej nie jest warunkiem koniecznym do jego powstania. W praktyce jednak państw nieuznawanych na arenie międzynarodowej nie uważa się za niepodległe. Jednak nie zmienia to faktu, że państwa takie funkcjonują, mają swoje terytorium, obywateli i rząd sprawujący nad nimi względnie suwerenną lub narzuconą siłą kontrolę. Obszarów separatystycznych, które ogłosiły niepodległość, jest na świecie wiele, lecz tylko nieliczne z nich można zaliczyć do państw de facto niepodległych. Nie będą nimi regiony, które proklamowały niepodległość, lecz w dalszym ciągu pozostają pod faktyczną władzą kraju, do którego dotychczas należały. Państwami nie są również obszary separatystyczne, na których wciąż trwają walki i sytuacja może ciągle ulegać zmianie.
Obecnie za de facto niepodległe można uznać osiem państw, których niepodległość, ogłoszona co najmniej kilkanaście lat temu, zdążyła już okrzepnąć lub została uznana przez co najmniej jedno państwo uznawane na arenie międzynarodowej, a ich rządy bez przeszkód sprawują władzę nad terytorium, mającym w miarę określone granice i stałą ludność.
Podobny nieco charakter do państw nieuznawanych mają terytoria o nieustalonym statusie. Są to terytoria, które domagają się uznania niepodległości i których aspiracje są poważnie brane pod uwagę na arenie międzynarodowej. Zawiłości świata polityki międzynarodowej powodują jednak, że dotychczas kraje te faktycznie pozostają pod władzą państw sąsiednich, a ich ostateczny status, to znaczy nadanie niepodległości lub pozostanie w jakiejś formie związku z państwem administrującym, ma zostać rozstrzygnięty w bliżej nieokreślonej przyszłości. Obecnie na świecie istnieją dwa takie terytoria: Sahara Zachodnia i Palestyna – mimo nieuregulowanego statusu i braku efektywnej kontroli nad całością swojego terytorium są one przez część państw uznawane za kraje niepodległe.
Państw nieuznawanych nie należy mylić z mikronacjami (na przykład Sealand, Seborga, Hutt River do 2020 roku[2]), które w ogóle nie są elementem polityki międzynarodowej (choć część z nich do tego aspiruje), a ich „istnienie” wynika w głównej mierze z ich ignorowania lub traktowania przez władze poszczególnych państw jako swoisty folklor. Obok mikronacji istnieją jeszcze państwa wirtualne będące wytworem społeczności internetowych (na przykład Talossa).
Do grona państw nieuznawanych nie zalicza się terytoriów kontrolowanych przez grupy terrorystyczne. Przykładem jest Państwo Islamskie, które ogłosiło się kalifatem 29 czerwca 2014[3], posiada pełną kontrolę nad opanowanym terytorium i ma znamiona państwowości[4]. Część źródeł z tego powodu rozważa czy Państwo Islamskie można uznać za państwo[5], a niektóre źródła określają Państwo Islamskie mianem quasi-państwa[6]. Jednak nie jest zaliczane do państw nieuznawanych, gdyż przeszkodą jest nie tylko brak uregulowanego statusu międzynarodowego, ale także łamanie międzynarodowych praw człowieka, terroryzm i zbrodniczość wpisane w ideę działania samozwańczego kalifatu[7][8] i krytykę całości idei ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych[9]. Skala zbrodniczości i terroru w rozmiarze domniemanego państwa nie jest spotykana w żadnym kraju na świecie w historii współczesnej – z tych względów Państwo Islamskie określa się mianem organizacji terrorystycznej – z silną i rozbudowaną strukturą – ale nie państwem nieuznawanym[10]. Również znaczna większość środowiska muzułmańskiego neguje państwowość (także w rozumieniu ponadnarodowego kalifatu) i określa Państwo Islamskie mianem organizacji terrorystycznej[8][11].
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]Państwa nieuznawane
[edytuj | edytuj kod]Lista państw nieuznawanych na arenie międzynarodowej, ale de facto kontrolujących swoje terytoria:
Naddniestrze od 1990; uznawane za część Mołdawii (uznawane za niepodległe państwo przez 2 inne państwa nieuznawane: Abchazję i Osetię Południową[12])
Somaliland od 1991; uznawane za część Somalii
Terytoria o nieustalonym statusie
[edytuj | edytuj kod]
Palestyna (uznawana za państwo przez ONZ ze statusem państwa-obserwatora w organizacji) oraz ponad 100 państw, z czego część, w tym państwo polskie, uznaje za podmiot prawa międzynarodowego Palestyńskie Władze Narodowe, a nie państwo palestyńskie)
Sahara Zachodnia od 1976 (w 2013 uznawana przez 51 państw i 1 państwo nieuznawane (Osetię Południową) za niepodległe państwo, pełnoprawny członek Unii Afrykańskiej, większość terenów pozostaje pod administracją marokańską)
Państwa częściowo uznane
[edytuj | edytuj kod]
Abchazja od 1992 (w 2023 uznawana przez 5 państw członkowskich ONZ: Rosję, Nauru, Nikaraguę, Syrię i Wenezuelę[13] oraz 2 inne państwa nieuznawane: Naddniestrze i Osetię Południową[14]; posiada ambasady w: Nikaragui, Syrii, Nauru, Rosji[15])
Cypr Północny od 1974 (w 2023 uznawany przez 1 państwo członkowskie ONZ: Turcję)
Kosowo od 2008 (w 2023 uznawane przez 105 do 108 państw członkowskich ONZ[a]: Afganistan, Albanię, Andorę, Arabię Saudyjską, Australię, Austrię, Bahrajn, Belgię, Belize, Benin, Brunei, Bułgarię, Burkinę Faso, Burundi, Chorwację, Czad, Czarnogórę, Czechy, Danię, Dominikę, Dominikanę, Dżibuti, Egipt, Estonię, Fidżi, Finlandię, Francję, Gabon, Gambię, Ghanę, Grenadę, Gujanę, Gwineę, Gwineę Bissau, Haiti, Holandię, Honduras, Irlandię, Islandię, Japonię, Jemen, Jordanię, Kanadę, Katar, Kiribati, Kolumbię, Komory, Koreę Południową, Kostarykę, Kuwejt, Lesotho, Liberię, Libię, Liechtenstein, Litwę, Luksemburg, Łotwę, Macedonię Północną, Malawi, Malediwy, Malezję, Maltę, Mauretanię, Mikronezję, Monako, Nauru, Niemcy, Niger, Nigerię, Norwegię, Nową Zelandię, Oman, Pakistan, Palau, Panamę, Papuę-Nową Gwineę, Peru, Polskę, Portugalię, Republikę Środkowoafrykańską, Salwador, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Samoa, San Marino, Senegal, Sierra Leone, Słowenię, Somalię, Stany Zjednoczone, Eswatini, Szwajcarię, Szwecję, Tajlandię, Tanzanię, Timor Wschodni, Tonga, Turcję, Tuvalu, Ugandę, Vanuatu, Węgry, Wielką Brytanię, Włochy, Wybrzeże Kości Słoniowej, Wyspy Marshalla, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca i Zjednoczone Emiraty Arabskie)
Osetia Południowa od 1991 (w 2023 uznawana przez 5 państw członkowskich ONZ: Nauru, Nikaraguę, Rosję, Syrię i Wenezuelę oraz 3 inne państwa nieuznawane: Abchazję[14], Naddniestrze i Saharę Zachodnią[16]; posiada ambasady w: Abchazji, Nikaragui[17], Syrii, Nauru, Rosji i Wenezueli[18])
Republika Chińska od 1949 (w 2023 uznawana przez 11 państw członkowskich ONZ: Belize, Eswatini, Gwatemalę, Haiti, Palau, Paragwaj, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Tuvalu, Wyspy Marshalla oraz przez Watykan, które jednocześnie nie uznają Chińskiej Republiki Ludowej)
Historyczne państwa nieuznawane
[edytuj | edytuj kod]Lista istniejących po 1945 roku, nieuznawanych lub częściowo uznawanych, państw historycznych, które de facto kontrolowały własne terytoria
Częściowo kwestionowane państwa uznane
[edytuj | edytuj kod]Niektóre powszechnie uznawane państwa są nieuznawane przez jedno lub kilka uznanych państw członkowskich ONZ, jednak powszechnie nie kwestionuje się ich istnienia i suwerenności.
Izrael od 1948 (nieuznawany przez 29 państw członkowskich ONZ)[21]
Chińska Republika Ludowa od 1949 (nieuznawana przez 11 państw członkowskich ONZ: Belize, Eswatini, Gwatemalę, Haiti, Palau, Paragwaj, Saint Vincent i Grenadyny, Saint Lucia, Tuvalu, Saint Kitts i Nevis, Wyspy Marshalla oraz Watykan, które jednocześnie uznają Republikę Chińską)
Korea Północna od 1948 (nieuznawana przez 3 państwa członkowskie ONZ: Francję[22], Japonię[23], Koreę Południową[24] oraz przez częściowo uznaną Republikę Chińską[25])
Cypr od 1983 (nieuznawany przez 1 państwo członkowskie ONZ: Turcję i częściowo uznany Cypr Północny)[26][27][28]
Korea Południowa od 1948 (nieuznawana przez 1 państwo członkowskie ONZ: Koreę Północną[29])
Armenia od 1991 (nieuznawana przez 1 państwo członkowskie ONZ: Pakistan[30])
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- lista państw świata
- państwo marionetkowe
- terytoria zależne
- terytoria autonomiczne
- Organizacja Narodów i Ludów Niereprezentowanych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marek Sobczyński, Państwa i terytoria zależne. Ujęcie geograficzno-polityczne, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2006, s. 241.
- ↑ Naaman Zhou, Ben Doherty, Hutt River micronation to rejoin Australia due to coronavirus pandemic, „The Guardian”, 5 sierpnia 2020, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-10-30] (ang.).
- ↑ Kalif bez przyszłości. wiadomosci.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-16)]., wiadomosci.onet.pl.
- ↑ Kalifat Państwo Islamskie – spełniony sen Al Kaidy, mpolska24.pl.
- ↑ Czy Państwo Islamskie jest państwem?, politykaglobalna.pl.
- ↑ Czym jest Islamskie Państwo Iraku i Lewantu?, politykaglobalna.pl.
- ↑ Self-Appointed ‘Caliph’ Makes First Public Appearance, CNS News.
- ↑ a b Grzegorz Małyga, Czy Państwo Islamskie to islamskie państwo?, [w:] Magazyn Uniwersal, Instytut Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego [1].
- ↑ United Nations Official Document.
- ↑ Krzysztof Strachota, Bliski Wschód w cieniu Państwa Islamskiego, [w:] Punkt Widzenia nr 52, Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia, Warszawa 2015, ISBN 978-83-62936-67-0.
- ↑ Dr hab. Alona Maria Piwko, Od kalifatu do Państwa Islamskiego. Historia i teraźniejszość w aktualnej sytuacji Iraku, [w:] półrocznik Nurt SVD nr 1 (2016), s. 93–110, Wydział Teologiczny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
- ↑ Pyrzowice – Lotnisko w Katowicach – Naddniestrze [online], pyrzowice.pl [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-29].
- ↑ Cтраны, признавшие независимость Республики Абхазия | Посольство Республики Абхазия в Боливарианской Республике Венесуэла. abjasia.org. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-18)]. (ros.).
- ↑ a b NEWSru.com :: Абхазия, Южная Осетия и Приднестровье признали независимость друг друга и призвали всех к этому же. newsru.com. [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Embassy Of Abkhazia to Russia Opened in Moscow. abkhaziagov.org. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)].
- ↑ georgiandaily.com – Semi-Recognized Western Sahara to Recognize South Ossetia. georgiandaily.com. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-03)].
- ↑ South Ossetia Opens Home-Office Embassy – Kanal PIK TV. pik.tv. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-21)].
- ↑ Abjasia.org.ve | Sitio oficial de la Embajada de la República de Abjasia en Venezuela. [dostęp 2017-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)].
- ↑ British Pathé, Uganda: Buganda Parliament Votes Immediate Independence [online], britishpathe.com [dostęp 2022-10-06] (ang.).
- ↑ Hajdarabad, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-06-18].
- ↑ U.S. House of Representatives 110TH CONGRESS 2D SESSION H. RES. 1249.
- ↑ DPRK Diplomatic Relations [online], NCNK, 11 kwietnia 2017 [dostęp 2021-01-09] (ang.).
- ↑ North Korea Policy: Japan and the Great Powers [online], Routledge & CRC Press [dostęp 2021-01-09] (ang.).
- ↑ Seung-Ho Joo, Tae-Hwan Kwak, Korea in the 21st Century, Nova Publishers, 2001, ISBN 978-1-56072-990-7 [dostęp 2021-01-09] (ang.).
- ↑ Taiwanese suspected of shipping coal from North Korea to Vietnam [online], archive.vn, 30 stycznia 2018 [dostęp 2021-01-09].
- ↑ Artur Adamczyk, Trudne sąsiedztwo – wpływ relacji Turcji z sąsiadami na proces akcesji do Unii Europejskiej, „Studia Europejskie / Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego” (nr 4), 2013, s. 73–100, ISSN 1428-149X [dostęp 2022-02-22], Cytat: Naruszenie integralności terytorialnej Cypru symbolicznie utożsamiane jest z okupacją części terytorium Unii Europejskiej. Poza tym Turcja oficjalnie nie uznaje Republiki Cypryjskiej na arenie międzynarodowej. [...] W 1983 r. Turcja zadecydowała, że na terenach zamieszkanych przez Turków cypryjskich (tzn. zajętych przez jej armię) zostanie proklamowana Turecka Republika Północnego Cypru, którą rząd w Ankarze uznaje za jedyne legalne państwo na Cyprze. (pol.).
- ↑ Cyprus says willing to engage on defining maritime zones, „Reuters”, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2022-02-22], Cytat: „Turkey does not recognise the Republic of Cyprus, so any take-up of Nicosia’s offer would be unlikely.” (ang.).
- ↑ Turcja nie uznaje prezydencji Cypru [online], Newsweek.pl [dostęp 2022-02-22] (pol.).
- ↑ James Sterngold, China, Backing North Korea, Quits Armistice Commission (Published 1994), „The New York Times”, 3 września 1994, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-01-09] (ang.).
- ↑ Pakistan-Armenia Friction Has Intensified [online], Jamestown [dostęp 2021-01-09] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Państwa nieuznawane i terytoria o nieustalonym statusie w: Wielki atlas świata, Wyd. EM, Warszawa 2006
- W. Malendowski, Zbrojne konflikty i spory międzynarodowe u progu XXI wieku. Atla 2.
- K. Kubiak, Wojny, konflikty zbrojne i punkty zapalne na świecie. Wyd. Trio, Warszawa 2005.
- L. Antonowicz, Pojęcie państwa w prawie międzynarodowym. PWN, Warszawa 1974
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Projekt – Państwa Nieuznawane. geopolityka.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-06)].
- Państwa nieuznawane jako element dezintegrujący w stosunkach międzynarodowych.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W przypadku trzech państw – Nigerii, Ugandy oraz Wysp Świętego Tomasza i Książęcej – władze Kosowa twierdzą, że uznanie nastąpiło, zaś władze tych państw temu zaprzeczają.