Enantiophoenix

Enantiofeniks
	Enantiophoenix electrophyla
	A. Cau & P. Arduini, 2008
	Okres istnienia: kreda późna PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Enantiornithes
Nadrząd	Euenantiornithes
Rodzina	Avisauridae
Rodzaj	Enantiophoenix
Gatunek	Enantiophoenix electrophyla

Ten artykuł od 2025-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Enantiofeniks (Enantiophoenix electrophyla) – kopalny ptak z grupy Euenantiornithes. Jego pozostałości odnaleziono w późnokredowych osadach (cenoman) w Libanie^[2]. Jego nazwa nawiązuje do podgromady ptaków jakiej był przedstawicielem (Enantiornithes) oraz do mitycznego feniksa.

Był to niewielki ptak dochodzący do ok. 15–20 cm długości^[3]. Jedyny znany szkielet posiada kości klatki piersiowej, element mostka oraz większą część stopy. Kończyny tylne były wyposażone w zakrzywione pazury służące zapewne do chwytania gałęzi.

Ptaka tego zakwalifikowano do Enantiornithes, dużej grupy ptaków, która dominowała w okresie kredy. Dokładniej enantiofeniks był przedstawicielem Avisauridae, prymitywnej rodzina Enantiornithes występującej w Europie, Ameryce Południowej i Ameryce Północnej oraz na Bliskim Wschodzie. Przodków rodziny upatruje się w prymitywniejszych ptakach z Dalekiego Wschodu, szczególnie Chin. Jest to rodzaj pośredni między późnokredowymi awizaurami typowymi dla Zachodniej Półkuli, ponieważ przodkowie tej grupy zostali znalezieni w Azji. Enantiophoenix jest również najstarszym ptakiem znalezionym w osadach płyty arabskiej.

Skamieniałości wskazują, że zwierzę prowadziło nadrzewny tryb życia (zakrzywione pazury służące do chwytania gałęzi drzew). Na korpusie stwierdzono ślady bursztynu: wydaje się, że ptak ten odżywiał się czasami żywicą (która po milionach lat staje się bursztynem)^[2]. Stąd nazwa gatunkowa zwierzęcia, electrophyla oznacza „miłośnik bursztynu”^[1]^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b A. Cau, P. Arduini. Enantiophoenix electrophyla gen. et sp. nov. (Aves, Enantiornithes) from the Upper Cretaceous (Cenomanian) of Lebanon and its phylogenetic relationships. „Atti della Societa Italiana di Scienze Naturali e del Museo ivico di Storia Naturale in Milano”. 149 (2), s. 293–324, 2008. (ang.).
↑ ^a ^b RubénR. Molina-Pérez RubénR. i inni, Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes, Princeton University Press, 2019, s. 137, 202, ISBN 978-0-691-18031-1 (ang.).
↑ ^a ^b Matthew P.M.P. Martyniuk Matthew P.M.P., A Field Guide to Mesozoic Birds and Other Winged Dinosaurs, Pan Aves, 2012, s. 140, ISBN 978-0-9885965-0-4 (ang.).

[r1-1] A. Cau, P. Arduini. Enantiophoenix electrophyla gen. et sp. nov. (Aves, Enantiornithes) from the Upper Cretaceous (Cenomanian) of Lebanon and its phylogenetic relationships. „Atti della Societa Italiana di Scienze Naturali e del Museo ivico di Storia Naturale in Milano”. 149 (2), s. 293–324, 2008. (ang.).

[r3-2] RubénR. Molina-Pérez RubénR. i inni, Dinosaur Facts and Figures: The Theropods and Other Dinosauriformes, Princeton University Press, 2019, s. 137, 202, ISBN 978-0-691-18031-1 (ang.).

[r2-3] Matthew P.M.P. Martyniuk Matthew P.M.P., A Field Guide to Mesozoic Birds and Other Winged Dinosaurs, Pan Aves, 2012, s. 140, ISBN 978-0-9885965-0-4 (ang.).

[1]

[2]

[3]