Cybill Shepherd
Cybill Shepherd (2007) | |
Imię i nazwisko |
Cybill Lynne Shepherd |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1950 |
Zawód |
aktorka, piosenkarka |
Współmałżonek |
David Ford |
Lata aktywności |
od 1970 |
Strona internetowa |
Cybill Lynne Shepherd[1] (ur. 18 lutego 1950 w Memphis) – amerykańska aktorka, modelka i piosenkarka. Trzykrotna laureatka Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu[2].
21 stycznia 1988 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy Hollywood Boulevard[3][4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Memphis w stanie Tennessee jako córka Patty (z domu Shobe) Shepherd Micci i Williama „Billa” Jenningsa Shepherda, menadżera biznesu artykułów gospodarstwa domowego[5]. Jej imię Cybill powstało od imienia jej dziadka Cy i jej ojca Billa[6]. W 1966, w wieku 16 lat zdobyła tytuł Miss Nastolatek Memphis w konkursie Miss Nastolatek Ameryki, gdzie zdobyła nagrodę[7]. W 1968, mając 18 lat wzięła udział w konkursie „Modelka roku”, gwiazdy mody lat 60. XX wieku i uczestniczyła w zajęciach z modelkami w szkole średniej i później[8].
W 1968 ukończyła Memphis East High School[9]. Naukę kontynuowała w College of New Rochelle[10] w New Rochelle, w stanie Nowy Jork, a następnie w Hunter College[9] w Nowym Jorku. Studiowała na Uniwersytecie Nowojorskim[9] i Uniwersytecie Południowej Kalifornii[10] w Los Angeles.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W 1970 reklamowała L’Oréal, gdy zwróciła uwagę reżysera Petera Bogdanovicha[11]. Jego ówczesna żona, Polly Platt, twierdziła, że widziała okładkę w sklepie spożywczym Ralphs w południowej Kalifornii, powiedziała „To Jacy”, odnosząc się do postaci w filmie Bogdanovicha – i ostatecznie została zaangażowana do roli Jacy Farrow w dramacie obyczajowym Ostatni seans filmowy (1971) u boku Timothy’ego Bottomsa i Jeffa Bridgesa. Za rolę była nominowana do Złotego Globu dla najbardziej obiecującej nowej aktorki. Wkrótce zagrała postać manipulującej ludzkimi uczuciami Kelly Corcoran w mrocznej komedii romantycznej Elaine May Kid złamane serce (The Heartbreak Kid, 1972) z Charlesem Grodinem[12].
W 1972 była modelką firmy Kodak[13]. Była na okładkach magazynów takich jak „Glamour” (w czerwcu 1970, w lipcu 1971, w maju 1973, w październiku 1986), „Life” (w grudniu 1971), „Vogue” (w marcu 1972), „People” (w maju 1974, w grudniu 1987), „Ekran” (w lipcu 1976), „Esquire” (w styczniu 1986), „McCall’s” (w marcu 1986), „Newsweek” (we wrześniu 1986), „Harper’s Bazaar” (we wrześniu 1986, w lutym 1991), „Rolling Stone” (w październiku 1986), „Interview” (w listopadzie 1986), „Entertainment Weekly” (we wrześniu 1990) i „TV Guide” (w kwietniu 1996)[14].
Spotkała się ponownie z Peterem Bogdanovichem na planie melodramatu Daisy Miller (1974) na podstawie powieści Henry’ego Jamesa, gdzie wystąpiła w głównej roli jako Annie P. „Daisy” Miller oraz komedii muzycznej Ostatnia miłość (At Long Last Love, 1975) jako Brooke Carter z Burtem Reynoldsem. W kultowym filmie Martina Scorsese Taksówkarz (Taxi Driver, 1976) z główną rolą Roberta De Niro zebrała dobre recenzje za swoją rolę eterycznej Betsy[15]. W czarnej komedii Dama zniknęła (The Lady Vanishes, 1979), remake’u filmu Alfreda Hitchcocka z 1938 Starsza pani znika, z Angelę Lansbury i Elliottem Gouldem zagrała spadkobierczynię, dziedziczkę Amandę Kelly, która w pociągu ekspresowym jadącym przez przedwojenne Niemcy (przed II wojną światową) poznaje podróżującą tym samym pociągiem tytułową nianię, która zniknęła.
Uczyła się aktorstwa w klasie prowadzonej przez Stellę Adler, gdy otrzymał ofertę pracy w Dinner Theatre w Norfolk i zwróciłem się o radę do przyjaciela, Orsona Wellesa[16]. Zachęcał ją do zdobycia doświadczenia scenicznego przed publicznością, z dala od surowych krytyków wielkomiejskich z Nowego Jorku czy Los Angeles. W rezultacie powróciła do rodzinnego Memphis, by pracować w regionalnym teatrze[17].
W 1982 Shepherd powróciła do Nowego Jorku i niedługo potem wystąpiła na scenie w przedstawieniu Lunch Hour. Wystąpiła jako Colleen Champion w operze mydlanej – westernie NBC The Yellow Rose (1983) z Samem Elliottem, Davidem Soulem i Edwardem Albertem. W komediowym serialu kryminalnym ABC Na wariackich papierach (Moonlighting, 1985–1989) jako Madeline „Maddie” Hayes wspólnie z Bruce’em Willisem tworzyła parę wspólników, prywatnych detektywów. Za rolę otrzymała dwa Złote Globy i nominację do Emmy[16].
Po występie w komedii romantycznej Emile’a Ardolina Wszystko jest możliwe (Chances Are, 1989) u boku Roberta Downeya Jr. i Ryana O’Neala, po 20. latach, powróciła na ekran w roli Jacy Farrow w dramacie Petera Bogdanovicha Texasville (1990). Wystąpiła w komedii romantycznej fantasy Woody’ego Allena Alicja (Alice, 1990) i czarnej komedii Eugene’a Levy’ego Była sobie zbrodnia (Once Upon a Crime, 1992) z Johnem Candym. Kreacja Cybill Sheridan, aktorki zmagająca się z przesadną grą aktorską w filmach klasy B i operach mydlanych, w sitcomie CBS Cybill (1995–1998) przyniosła jej Złoty Glob i trzy nominacje do Emmy[16].
W 2012 zadebiutowała na Broadwayu jako Alice Russel w spektaklu Gore’a Vidala Ten najlepszy[18] w Gerald Schoenfeld Theatre, gdzie wystąpili także: James Earl Jones, John Stamos, John Larroquette, Kristin Davis i Elizabeth Ashley[19].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Na początku lat 70. spotykała się z Elvisem Presleyem[16] i opiekowała się nim, ale nie mogła poradzić sobie z jego uzależnieniem od narkotyków i ostatecznie wybrała swojego chłopaka, reżysera Petera Bogdanovicha, zamiast Presleya. Zgodziła się umówić się z Jackiem Nicholsonem, aby Bogdanovich był zazdrosny. Później odwołała randkę, a Nicholson nie odezwał się ponownie, z wyjątkiem powiedzenia „Cześć” na imprezie wiele lat później. Robert De Niro chciał się z nią związać podczas kręcenia Taksówkarza (1976), jednak odrzuciła go, a De Niro nie rozmawiał z nią prywatnie przez resztę zdjęć.
W 1978, po powrocie do domu w Memphis, poznała i zaczęła się spotkać z Davidem M. Fordem, lokalnym dealerem części samochodowych i artystą nocnego klubu. W tym samym roku zaszła w ciążę i 19 listopada 1978 wyszła za mąż[16]. Ich córka, Clementine Ford, urodziła się 29 czerwca 1979[16]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem 23 września 1982.
Podczas kręcenia miniserialu telewizyjnego NBC Długie, gorące lato (The Long Hot Summer, 1985), gdzie występowała jako Eula Varner, romansowała z Donem Johnsonem[9]. 1 marca 1987 poślubiła chiropraktyka Bruce’a Oppenheima. Mieli bliźniaki: syna Cyrusa Zachariaha i córkę Molly Ariel (ur. 6 października 1987). Jednak 20 marca 1990 doszło do rozwodu[16].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1971: Ostatni seans filmowy (The Last Picture Show) jako Jacy Farrow
- 1972: Kid złamane serce (The Heartbreak Kid) jako Kelly
- 1974: Daisy Miller jako Annie P. 'Daisy' Miller
- 1975: Ostatnia miłość (At Long Last Love) jako Brooke Carter
- 1976: Taksówkarz (Taxi Driver) jako Betsy
- 1976: Special Delivery jako Mary Jane
- 1977: Srebrny interes (Silver Bears) jako Debbie Luckman
- 1978–1984: Fantasy Island jako Liz (gościnnie) (serial TV)
- 1979: Dama zniknęła (The Lady Vanishes) jako Amanda Kelly
- 1980: The Return jako Jennifer
- 1983–1984: Masquerade jako Carla (gościnnie) (serial TV)
- 1983–1984: The Yellow Rose jako Colleen Champion (serial TV)
- 1984: Secrets of a Married Man jako Elaine
- 1985–1989: Na wariackich papierach[20] jako Maddie Hayes (serial TV)
- 1985: Seduced jako Vicki Orloff
- 1985: Długie, gorące lato (The Long Hot Summer) - Eula Varner – remake filmu z 1958
- 1989: Wszystko jest możliwe (Chances Are) jako Corinne Jeffries
- 1991: Poślubieni (Married to It) jako Claire
- 1992: Była sobie zbrodnia (Once Upon a Crime...) jako Marilyn Schwary
- 1993: Nasz Mały Chłopiec (There Was a Little Boy) jako Julie
- 1993: Morderstwo na zlecenie (Telling Secrets) jako Faith Kelsey
- 1994: Kiedy sprawiedliwość śpi (While Justice Sleeps) jako Jody Stokes
- 1994: Dziecko z ogłoszenia (Baby Brokers) jako Debbie
- 1994: Ostatnie słowo (The Last Word) jako Kiki Taylor
- 1995–1998: Cybill jako Cybill Sheridan (serial TV)
- 1997: Z głębi serca (Journey of the Heart) jako Janice Johnston
- 1999: Muza (The Muse) jako ona sama
- 2002–2005: 8 prostych zasad[21] jako Maggie (gościnnie), serial TV
- 2002: Prosto na wschód (Due East) jako Nell Dugan
- 2003: Martha, Inc.: The Story of Martha Stewart jako Martha Stewart
- 2004: Słowo na L[22] jako Phyllis Kroll (serial TV)
- 2005: Detektyw (Detective) jako Karen
- 2005: Martha za kratkami (Martha Behind Bars) jako Martha Stewart
- 2006: Open Window jako Arlene
- 2006: Pieskie szczęście (Hard Luck) jako Cass
- 2009: W samo południe (High Noon) jako Essie MacNamara
- 2010: Expecting Mary jako Meg
- 2010: Barry Munday jako pani Munday
- 2011: 4Chosen jako Govenor Whitman
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Cybill Does It...To Cole Porter (wyd. Paramount Records, 1974)
- Mad About the Boy (wyd. Tombstone, 1976)
- Cybill Getz Better (wyd. Inner City Records, 1976)
- Vanilla (wyd. Gold Castle, 1979)
- Somewhere Down the Road (wyd. Gold Castle, 1990)
- Talk Memphis to Me (wyd. Drive Archive, 1997)
- Songs from The Cybill Show (1999)
- Live at the Cinegrill (2001)
- At Home With Cybill (2004)
- Jazz Baby Volumes 1–3 (2005)
- gościnnie
- At Long Last Love (soundtrack) (1975)
- Moonlighting Soundtrack (1987)
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Rok | Nagroda | Kategoria | Serial |
---|---|---|---|
1986 | People’s Choice Award | Ulubiona aktorka w nowym serialu telewizyjnym | Na wariackich papierach |
Złoty Glob | Najlepsza aktorka w serialu komediowym lub musicalu | ||
1987 | Złoty Glob | ||
1988 | People’s Choice Award | Ulubiona artystka telewizyjna | |
Ulubiona wszechstronna artystka estradowa | – | ||
1996 | Złoty Glob | Najlepsza aktorka w serialu komediowym lub musicalu | Cybill |
2010 | GLAAD Media Awards | Nagroda Złotej Bramy | – |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Personalidade: Cybill Shepherd (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-18]. (port.).
- ↑ Cybill Shepherd Awards. AllMovie. [dostęp 2021-05-22]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd. Walk of Fame. [dostęp 2024-07-24]. (ang.).
- ↑ Gary Goldstein: Hollywood Star Walk: Cybill Shepherd. „Los Angeles Times”, 19 lutego 2010. [dostęp 2024-07-24]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd Biography (1950-). Film Reference. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd. ČSFD.cz. [dostęp 2019-07-18]. (cz.).
- ↑ Cybill Shepard, Miss Congeniality 1966. Pageantopolis. [dostęp 2019-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-18)]. (ang.).
- ↑ UPI (1973-08-20): Cybill Shepherd relaxes with her success. Sarasota Herald-Tribune. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ a b c d Cybill Shepherd – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2019-07-18]. (rum.).
- ↑ a b Cybill Shepherd Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd (18 de Fevereiro de 1950). Filmow. [dostęp 2019-07-18]. (port.).
- ↑ Hal Erickson: Cybill Shepherd Biography. AllMovie. [dostęp 2021-05-22]. (ang.).
- ↑ Nancy Martha West: Kodak and the Lens of Nostaglia London. University Press of Virginia, 2000, p. 53. ISBN 0-8139-1959-2. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd Magazines. FamousFix. [dostęp 2021-05-22]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd. MYmovies. [dostęp 2019-07-18]. (wł.).
- ↑ a b c d e f g Cybill Shepherd Actor, Singer, Producer. „TV Guide”. [dostęp 2012-08-07]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd. TV.com. [dostęp 2012-08-07]. (ang.).
- ↑ Cybill Shepherd. Internet Broadway Database. [dostęp 2019-07-18]. (ang.).
- ↑ Playing politics remains Vidal. „New York Post”. [dostęp 2012-08-07]. (ang.).
- ↑ Moonlighting
- ↑ 8 Simple Rules... for Dating My Teenage Daughter
- ↑ The L Word
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Portret na życzenie: Cybill Shepherd. „Film”. nr 31 (1987) (XLII), s. 22, 1987-08-02. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Cybill Shepherd w bazie IMDb (ang.)
- Cybill Shepherd w bazie Filmweb
- Cybill Shepherd w bazie Notable Names Database (ang.)
- Cybill Shepherd w bazie Discogs.com (ang.)
- ISNI: 000000008082443X
- VIAF: 2670637
- LCCN: n85258457
- GND: 130586498
- BnF: 14032294j
- SUDOC: 130872156
- NLA: 36009673
- NKC: js20070907005
- BNE: XX1464360
- NTA: 073182842
- BIBSYS: 11036339
- CiNii: DA13045078
- PLWABN: 9810612871105606
- NUKAT: n2017155880
- J9U: 987007444509805171
- CANTIC: a11866366
- CONOR: 34200675
- KRNLK: KAC2020L7095, KAC2020M7144
- LIH: LNB:BqOv;=CI
- Amerykańskie aktorki filmowe
- Amerykańskie aktorki teatralne
- Amerykańskie aktorki telewizyjne
- Amerykańskie modelki
- Amerykańscy producenci telewizyjni
- Amerykańscy działacze na rzecz LGBT
- Amerykańskie wokalistki jazzowe
- Laureatki Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu
- Urodzeni w 1950
- Ludzie urodzeni w Memphis