Przejdź do zawartości

Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie
Zabytek: nr rej. 310 z 1 lipca 1965[1]
Ilustracja
Fragment zachodniej części nekropolii, widoczny grobowiec Kronenbergów
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Żytnia 42

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

Kościół Ewangelicko-Reformowany w RP

Stan cmentarza

czynny

Data otwarcia

2 maja 1792

Zarządca

Parafia Ewangelicko-Reformowana w Warszawie

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie”
Ziemia52°14′22″N 20°58′23″E/52,239444 20,973056
Cmentarz od strony ulicy Młynarskiej
Tablica przy bramie głównej
Grób Jana Baudouin de Courtenay
Grób Anny German

Cmentarz ewangelicko-reformowany – zabytkowy cmentarz protestancki znajdujący się przy ul. Żytniej 42 róg ul. Młynarskiej w dzielnicy Wola w Warszawie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nekropolia została założona w 1792 (zachowana tablica erekcyjna znajduje się na słupie głównej bramy przy ul. Młynarskiej) dla wiernych Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, pod którego opieką pozostaje do dziś.

W 1794 i 1831 cmentarz został poważnie zniszczony[2].

W czasie powstania warszawskiego 1944 roku na jego terenie toczyły się ciężkie walki. Cmentarz został wówczas częściowo zniszczony. Spłonęła m.in. cała dokumentacja cmentarna oraz część zabudowy.

Na cmentarzu znajduje się kaplica rodowa – jest nią grób Kronenbergów. Odgrywała ona rolę domu przedpogrzebowego od 1945 do 1983, kiedy to wybudowano nowy gmach, który swoją neogotycką architekturą pasuje do otoczenia (znajduje się on w najstarszej części cmentarza, bez prawie żadnego grobu powojennego).

Na cmentarzu spoczywają również wyznawcy innych niż Kościół Ewangelicko-Reformowany kościołów protestanckich i Kościoła Anglikańskiego oraz osoby bezwyznaniowe.

W 1965 roku nekropolia została wpisana do rejestru zabytków[1]. W 2014 roku, razem z pięcioma innymi nekropoliami tworzącymi zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach, został uznany za pomnik historii[3].

Osoby pochowane na cmentarzu

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca 2022 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 67. [dostęp 2022-11-03].
  2. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 112. ISBN 83-01-08836-2.
  3. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 2014 r. w sprawie uznania za pomnik historii „Warszawa – zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach” (Dz.U. z 2014 r. poz. 956)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]