Budowanie narodu
Budowanie narodu lub kształtowanie narodu[1] (ang. nation-building) – tworzenie lub strukturyzowanie tożsamości narodowej za pomocą interwencji państwowej. Pojęcie to ma węższe znaczenie niż „tworzenie narodu” – naturalny proces powstawania narodów[2]. Celem budowania narodu jest unifikacja ludności w granicach kraju, aby pozostał on politycznie stabilny i zdolny do funkcjonowania w dłuższej perspektywie.
Budowniczowie narodu to przedstawiciele państwa, którzy podejmują działania na rzecz rozwoju społeczności narodowej poprzez wdrażanie programów państwowych, w tym obowiązkowej służby wojskowej i narodowego nauczania w szkołach publicznych. Budowanie narodu może obejmować wykorzystanie propagandy lub intensywny rozwój infrastruktury w celu wspierania harmonii i rozwoju gospodarczego.
Według Harrisa Mylonasa „Legitymizacja władzy w nowoczesnym państwie narodowym wiąże się z władzą ludu, z większością społeczną. Budowanie narodu to proces, za pomocą którego ta większość jest tworzona”[3]. Według Andreasa Wimmera „trzy czynniki decydują o sukcesie budowania narodu w długoterminowej perspektywie: początkowy rozwój organizacji społeczeństwa obywatelskiego, utworzenie państwa zdolnego do równomiernego rozdziału dóbr publicznych na całym terytorium oraz pojawienie się wspólnego środowiska komunikacyjnego”[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aleksandr Filiuszkin, Siergiej Fiodorow. Historia i teoria narodów i nacjonalizmu. Litres, 2022-05-15, 340 s.
- ↑ Nairn, Tom; James, Paul. Global Matrix: Nationalism, Globalism and State-Terrorism (ang.), London and New York: Pluto Press[ang.], 2005.
- ↑ Mylonas, Harris. The Politics of Nation-Building: Making Co-Nationals, Refugees, and Minorities (ang.), New York: Cambridge University Press, 2012, P. 17.
- ↑ Wimmer, Andreas. Nation Building: Why Some Countries Come Together While Others Fall Apart (англ.) // Survival: journal, 2018. – 4 July (vol. 60, no. 4), P. 151–164.