Przejdź do zawartości

Bogusław Fiedor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Fiedor
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1946
Wrocław

profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: ekonomia środowiska, historia myśli ekonomicznej, mikroekonomia
Alma Mater

Wyższa Szkoła Ekonomiczna we Wrocławiu

Doktorat

1975

Habilitacja

1986

Profesura

29 lipca 1991

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Bogusław Fiedor (ur. 26 czerwca 1946 we Wrocławiu[1][2]) – polski ekonomista, specjalizujący się w ekonomii środowiska, historii myśli ekonomicznej oraz mikroekonomii; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Ekonomicznym we Wrocławiu oraz w latach 2005–2012 rektor tejże uczelni[3], Zastępca Przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1946 roku we Wrocławiu, gdzie zamieszkała jego rodzina po zakończeniu II wojny światowej. Z miastem tym związał całe swoje życie osobiste i zawodowe. Ukończył tu kolejno szkołę podstawową oraz średnią, po czym podjął studia ekonomiczne w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny), uzyskując tam tytuł magistra. Bezpośrednio potem został pracownikiem naukowym uczelni, zatrudniając się na stanowisku asystenta, a następnie adiunkta, profesora nadzwyczajnego i wreszcie profesora zwyczajnego[2].

Stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych uzyskał w 1975 roku na swojej macierzystej uczelni. Tam też otrzymał następny stopień naukowy – doktora habilitowanego w 1986 roku[2]. W 1991 roku prezydent Polski Lech Wałęsa nadał mu tytuł profesora nauk ekonomicznych[3].

Pełnił wiele bardzo istotnych funkcji organizacyjnych na wrocławskiej uczelni ekonomicznej. W 1991 roku został dyrektorem Instytutu Ekonomii, a pięć lat później także kierownikiem Katedry Ekonomii Ekologicznej na tymże instytucie. Od 1993 roku regularnie zasiada w Komisji Zagranicznej Senatu uczelnianego. W latach 2005–2012 piastował stanowisko rektora. Za jego kadencji Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego została przekształcona w Uniwersytet Ekonomiczny. Od 2012 do 2016 roku sprawował urząd prorektora do spraw współpracy z zagranicą[2]. Przez pewien czas wykładał także na prywatnych uczelniach: Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu oraz Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu[3].

Jest członkiem licznych towarzystw naukowych w kraju, w tym m.in.: Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Akademii Nauk oraz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. W latach 2010–2012 był przewodniczącym Konferencji Rektorów Uczelni Wrocławia, Opola, Częstochowy i Zielonej Góry, a także przewodniczącym Komisji Ekonomicznej Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP)[2]. W latach 2011–2015 członek prezydium Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk[5].

Dorobek naukowy i odznaczenia oraz nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Prowadzi badania w zakresie, m.in. klasyfikacji teorii ekonomicznych, klasyfikacji teorii i modeli wzrostu gospodarczego, polityki ekologicznej, harmonizacji polskiego prawa, regulacji oraz standardów i instytucji w ochronie środowiska. Jak dotychczas wypromował 12 doktorów[2]. Jest autorem około 360 publikacji naukowych, w tym (jako autor bądź współautor w istotnej części) 22 książek i monografii. Do najważniejszych z nich należą[6]:

  • Teoria innowacji: krytyczna analiza współczesnych koncepcji niemarksistowskich, Warszawa 1979.
  • Przyczynek do ekonomicznej teorii zanieczyszczenia i ochrony środowiska, Wrocław 1990.
  • Kierunki rozwoju współczesnej ekonomii, Wrocław 1991; współautor.
  • Samorząd terytorialny a ochrona środowiska: aspekty ekonomiczne, organizacyjne i finansowe, Wrocław 1992.
  • Ekologiczne uwarunkowania wzrostu gospodarczego w ujęciu współczesnej teorii ekonomii, Białystok-Kraków 1993, współautor.
  • Polityka ekologiczna w gospodarce rynkowej, Wrocław 1999.
  • Podstawy ekonomii środowiska i zasobów naturalnych, Warszawa 2002.
  • Wkład transformacji do teorii ekonomii, Warszawa 2006.
  • Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna INVEST-PARK: bilans pierwszej dekady, wpływ na region i perspektywy rozwoju, Wrocław 2007.
  • Ekonomiczno-ekologiczne aspekty ochrony środowiska w gospodarce wodno-ściekowej, Wrocław 2010.

Do najważniejszych odznaczeń i nagród uzyskanych przez Bogusława Fiedora należą[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Katowice/ Prof. Bogusław Fiedor doktorem honoris causa Uniwersytetu Ekonomicznego [online], Nauka w Polsce [dostęp 2022-11-17].
  2. a b c d e f g Profesor zw. dr hab. Bogusław Fiedor − Prorektor ds. Współpracy z Zagranicą w kadencji 2012-2016, UE we Wrocławiu [zarchiwizowane 2016-04-23]. [on-line] [dostęp 20.06.2013]
  3. a b c Prof. dr hab. Bogusław Fiedor, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-06-20].
  4. Rada naukowa INP PAN, Instytut Nauk Ekonomicznych PAN [zarchiwizowane 2013-12-28].
  5. Prezydium. www.kne.pan.pl. [dostęp 2015-10-31].
  6. Dane na podstawie katalogu Biblioteki Głównej UE we Wrocławiu, stan na VI 2013.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]