Przejdź do zawartości

Bizończyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bizończyk
Calamospiza melanocorys[1]
Stejneger, 1885
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pasówki

Rodzaj

Calamospiza
Bonaparte, 1838[1]

Gatunek

bizończyk

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     w sezonie lęgowym (nielicznie)

     występuje przez cały rok

     przeloty

     zimowiska

Bizończyk[3] (Calamospiza melanocorys) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny pasówek (Passerellidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Jedyny przedstawiciel rodzaju Calamospiza[3][4]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].

Występowanie i biotop

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie lęgowym występuje od południowo-środkowej Kanady do południowo-środkowych USA[4]. Zimuje na południe od zasięgu letniego, na południu maksymalnie po środkowy Meksyk[2][5]. Jego środowisko życia to głównie preria z niską trawą (okres lęgowy) oraz tereny trawiaste i rolnicze (okres zimowania)[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

U bizończyków występuje dymorfizm płciowy. Samce upierzone są na czarno z dużymi białymi lusterkami, samice mają brązowe, pręgowane upierzenie z białymi kreskami[6].

Długość ciała 14–18 cm, rozpiętość skrzydeł 25–28 cm. Masa ciała 35,3–41,3 g[7].

Sezon lęgowy i odżywianie się

[edytuj | edytuj kod]

W czasie okresu lęgowego samce wykonują loty i pieśni godowe[6]. Bizończyki gniazdują kolonijnie; budową gniazda i wysiadywaniem jaj zajmuje się samica[6]. Po zniesieniu 2–5 jaj, inkubacja trwa 10–12 dni, a młode są w pełni opierzone po 7–9 dniach od wyklucia[8].

Zjadają głównie nasiona i bezkręgowce (owady, pająki), dietę uzupełniają owocami[8].

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje bizończyka za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji lęgowej szacuje się na około 10 milionów osobników. Trend liczebności populacji jest spadkowy[2][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Calamospiza melanocorys, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Calamospiza melanocorys, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Passerellidae Cabanis & Heine, 1850–1851 – pasówki – New World sparrows and allies (wersja: 2021-01-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-09].
  4. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World Sparrows, Bush Tanagers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-09]. (ang.).
  5. a b Lark Bunting (Calamospiza melanocorys). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  6. a b c d Ptaki. Encyklopedia, Warszawa: PWN, 2009, s. 475, ISBN 978-83-01-15733-3 (pol.).
  7. Lark Bunting Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-02-09]. (ang.).
  8. a b c Lark Bunting Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-02-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]