Przejdź do zawartości

Angielina Mielnikowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Angielina Mielnikowa
Ilustracja
Angielina Mielnikowa (2021)
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 2000
Woroneż

Wzrost

151 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 gimnastyka
(wielobój druż.)
srebro Rio de Janeiro 2016 gimnastyka
(wielobój druż.)
brąz Tokio 2020 gimnastyka
(wielobój ind.)
brąz Tokio 2020 gimnastyka
(ćw. wolne)
Mistrzostwa świata
złoto Kitakiusiu 2021 wielobój ind.
srebro Doha 2018 wielobój druż.
srebro Stuttgart 2019 wielobój druż.
srebro Kitakiusiu 2021 ćw. wolne
brąz Stuttgart 2019 wielobój ind.
brąz Stuttgart 2019 ćw. wolne
brąz Kitakiusiu 2021 skok
Igrzyska europejskie
złoto Mińsk 2019 wielobój ind.
złoto Mińsk 2019 ćw. na poręczach
srebro Mińsk 2019 skok
srebro Mińsk 2019 ćw. na równoważni
Mistrzostwa Europy
złoto Bazylea 2021 ćw. na poręczach
złoto Glasgow 2018 wielobój druż.
złoto Kluż-Napoka 2017 ćw. wolne
złoto Berno 2016 wielobój druż.
srebro Bazylea 2021 wielobój ind.
srebro Bazylea 2021 ćw. wolne
srebro Szczecin 2019 ćw. na poręczach
srebro Glasgow 2018 skok
brąz Bazylea 2021 skok
brąz Szczecin 2019 wielobój ind.
brąz Szczecin 2019 ćw. wolne
brąz Glasgow 2018 ćw. na poręczach
Multimedia w Wikimedia Commons

Angielina Romanowna Mielnikowa (ros. Ангели́на Рома́новна Ме́льникова; ur. 18 lipca 2000 r. w Woroneżu) – rosyjska gimnastyczka, mistrzyni i trzykrotna medalistka Igrzysk Olimpijskich w Tokio, srebrna medalistka Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro, mistrzyni i siedmiokrotna medalistka mistrzostw świata, czterokrotna mistrzyni Europy, dwukrotna złota i srebrna medalistka igrzysk europejskich.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

2014–2015

[edytuj | edytuj kod]

Mielnikowa zyskała status rosyjskiej nadziei olimpijskiej w 2014 roku, wygrywając tytuł mistrzyni Europy juniorek w wieloboju indywidualnym, pokonując srebrną medalistkę Laurę Jurca z Rumunii o niecałe dwa punkty. Podczas tych samych zawodów, zdobyła kolejne złote medale w wieloboju drużynowym i ćwiczeniach na równoważni oraz srebro na poręczach asymetrycznych[1]. Tego samego roku, wygrała również tytuł mistrzyni wieloboju na mistrzostwach Rosji z wysoką notą 58,300.[2] W listopadzie, wygrała kolejny tytuł w wieloboju indywidualnym na zawodach juniorskich Top Gym w Charleroi z przewagą ponad czterech punktów[3].

We wrześniu 2015 roku, Mielnikowa startowała w zawodach Pucharu Rosji w konkurencji seniorek, zdobywając nieoficjalne pierwsze miejsce z notą 57,234.[4] Mimo najwyższego wyniku, nie otrzymała tytułu mistrzyni ze względu na to, że brała udział, będąc jeszcze w rangach juniorek. Dwa miesiące później, wygrała złoto w wieloboju indywidualnym oraz srebro w wieloboju drużynowym na zawodach Elite Gym w Marsylii. W finałach na przyrządach, zajęła 5. miejsce na poręczach i 6. w ćwiczeniach wolnych[5].

2016

[edytuj | edytuj kod]

Mielnikowa rozpoczęła karierę w rangach seniorek w marcu 2016 roku, podczas międzynarodowych zawodów drużynowych DTB Pokal Gym Challenge w Stuttgarcie, gdzie zdobyła złoty medal wraz z rosyjską kadrą narodową. Z wynikiem 170,296, Rosjanki pokonały Niemki z przewagą ponad pięciu punktów[6]. Na początku kwietnia, Angielina wygrała złoty medal w konkurencji drużynowej na Mistrzostwach Rosji w Penzie, zyskując również najwyższą notę w wieloboju indywidualnym - 60,067.[7] W finale, uzyskała wynik 59,267 i z łączną punktacją 119,334, wygrała swój pierwszy tytuł mistrzyni kraju w wieloboju[8]. W finałach na przyrządach, uplasowała się na 5. miejscu na poręczach (14,700)[9] oraz wygrała złoto w ćwiczeniach na równoważni (15,333). W finale ćwiczeń wolnych, uzyskała tę samą notę (14.567) co mistrzyni świata z 2011 roku Ksienija Afanasjewa, tym samym dzieląc się z nią kolejnym złotym medalem[10].

W czerwcu, wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Bernie. Z wynikami 14,866 na poręczach i 14,500 na równoważni, zakwalifikowała się do dwóch finałów na przyrządach. Uzyskała również noty 14,833 w skoku i 13,533 w ćwiczeniach wolnych. Z łączną notą 173,261, Rosjanki zajęły drugie miejsce w kwalifikacjach drużynowych. W nieoficjalnym rankingu wieloboju indywidualnego, Mielnikowa zajęła pierwsze miejsce z punktacją 57,732.[11] W finale drużynowym, uzyskała noty 14,833 w skoku, 14,966 na poręczach, 14,800 na równoważni i 14,133 w ćwiczeniach wolnych. Rosja (w składzie z Aliją Mustafiną, Ksieniją Afanasjewą, Sjedą Tuthaljan i Darią Spiridonową) wygrała złoty medal z wynikiem 175,212, pokonując kadrę Wielkiej Brytanii z przewagą pięciu punktów[12]. Mielnikowa zrezygnowała z udziału w finale na poręczach. Na równoważni, zyskała notę 14,166 i ostatecznie zajęła 5. lokatę[13].

Kilka tygodni później, Angielina zdobyła tytuł mistrzyni wieloboju indywidualnego na Pucharze Rosji w Penzie[14]. W finałach na przyrządach, zdobyła złoto na równoważni (15,400), srebro na poręczach (15,033) i brąz w ćwiczeniach wolnych (13,733)[15].

Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro

[edytuj | edytuj kod]

Na początku lipca, Rosja ogłosiła, że w skład kadry olimpijskiej w gimnastyce sportowej kobiet wchodzą: Mielnikowa, Alija Mustafina, Marija Pasieka, Sjeda Tuthaljan i Daria Spiridonowa[16]. Podczas kwalifikacji w Rio de Janeiro, Mielnikowa miała kilka błędów na równoważni i doznała upadku podczas układu ćwiczeń wolnych. Mimo tego, że jej wynik w wieloboju indywidualnym znalazł się wśród najlepszych, nie zakwalifikowała się do finału ze względu na wyższe noty Mustafiny i Tuthaljan[17].

Angielina zakończyła swoje pierwsze Igrzyska Olimpijskie podczas finału drużynowego, w którym zyskała noty 14,900 w skoku, 15,133 na poręczach, 13,033 na równoważni i 14,266 w ćwiczeniach wolnych. Rosja zdobyła srebrny medal z łącznym wynikiem 176,688.[18][19]

2017

[edytuj | edytuj kod]

Mielnikowa rozpoczęła kolejny cykl olimpijski w marcu 2017 roku na Mistrzostwach Rosji w Kazanie, gdzie zdobyła srebrny medal w konkurencji drużynowej[20]. Indywidualnie, duża liczba błędów i upadków w większości układów sprawiła, że uplasowała się na dalekiej 11. pozycji w wieloboju[21]. W finałach na przyrządach, zdobyła brązowe medale w skoku[22] i na równoważni oraz zajęła 8. miejsce w ćwiczeniach wolnych[23]. Podczas Pucharu świata w Stuttgarcie, Mielnikowa zajęła drugie miejsce w finale wieloboju indywidualnego z wynikiem 53,732.[24] Podczas kolejnego Pucharu świata w Londynie, uplasowała się na 5. pozycji[25].

W kwietniu, startowała na Mistrzostwach Europy w rumuńskim mieście Kluż-Napoka. Podczas kwalifikacji, duże problemy w ćwiczeniach na poręczach sprawiły, że nie zakwalifikowała się do finału wieloboju. Mimo 15. miejsca, Natalia Kapitonowa i Jelena Jerjomina zajęły wyższe pozycje i tym samym awans do finału[26]. W pierwszym dniu finałów na przyrządach, zajęła 8. miejsce w skoku[27]. Po całym roku pełnym porażek, Mielnikowa zdobyła złoty medal w ćwiczeniach wolnych z wynikiem 14,100.[28]

Podczas Pucharu Rosji w Jekaterynburgu, Mielnikowa zdobyła brązowy medal w konkurencji drużynowej i zakwalifikowała się na drugim miejscu w wieloboju indywidualnym z wynikiem 57,575. W finale wieloboju, zyskała notę 57,650 i z łączną punktacją 115,225 zdobyła złoty medal[29]. W finałach na przyrządach, zdobyła złoto na równoważni i brąz w skoku oraz zajęła 4. miejsce na poręczach i 5. w ćwiczeniach wolnych[30].

W październiku, wzięła udział w swoich pierwszych Mistrzostwach świata w Montrealu, gdzie zakwalifikowała się do finału wieloboju indywidualnego na 10. miejscu[31][32]. W finale, dużo błędów sprawiło, że Mielnikowa uplasowała się na dalekiej 16. pozycji z wynikiem 51,341.[33] Zakończyła zawody, nie kwalifikując się do żadnego finału na przyrządach[34].

2018

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec marca 2018 roku, zdobyła złoty medal w wieloboju na Pucharze świata w Birmingham z wynikiem 54,465.[35] Miesiąc później, zdobyła swój drugi tytuł mistrzyni Rosji w wieloboju indywidualnym[36]. W finałach na przyrządach, zdobyła kolejne trzy medale na poręczach, równoważni i w ćwiczeniach wolnych oraz srebro w skoku[37]. W lipcu, Mielnikowa zdobyła kolejny tytuł mistrzyni wieloboju na Pucharze Rosji[38][39].

Na Mistrzostwach Europy w Glasgow, Mielnikowa zdobyła złoty medal w konkurencji drużynowej. W finałach na przyrządach, wygrała srebro w skoku z wynikiem 14,233 i brąz na poręczach z notą 14,366. Zajęła również 6. miejsce w ćwiczeniach wolnych[40].

Na Mistrzostwach świata w Dausze, zakwalifikowała się do finału wieloboju indywidualnego na 5. miejscu, zajmując również 3. pozycję w ćwiczeniach wolnych[41]. W finale drużynowym, zyskała noty 14,300 w skoku, 14,166 na poręczach i 12,966 w ćwiczeniach wolnych. Rosjanki zajęły drugie miejsce w łącznym wynikiem 162,863. W finale wieloboju, Mielnikowa otrzymała punktację 55,698, zajmując 5. miejsce. W finale ćwiczeń wolnych, uplasowała się na 4. pozycji z notą 13,833.[42]

2019

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2019, Melnikowa zajęła drugie miejsce w wieloboju na Mistrzostwach Rosji w Penzie. W finałach na przyrządach, zdobyła złoto w ćwiczeniach wolnych, srebro w skoku i na równoważni oraz brąz na poręczach[43]. W tym samym miesiącu, wygrała srebrny medal w zawodach drużynowych DTB Pokal Gym Challenge w Stuttgarcie[44].

W kwietniu, startowała na Mistrzostwach Europy w Szczecinie. Podczas kwalifikacji, zajęła pierwszą lokatę w wieloboju indywidualnym i zakwalifikowała się do finałów w skoku, na poręczach i w ćwiczeniach wolnych. W finale wieloboju, zyskała noty 14,333 w skoku, 14,266 na poręczach, 12,900 na równoważni i 13,566 w ćwiczeniach wolnych. Zdobyła brązowy medal z łączną punktacją 55,065. W finałach na przyrządach, wygrała srebro na poręczach (14,533) i brąz w ćwiczeniach wolnych (13,466) oraz zajęła 5. miejsce w skoku (14,133)[45].

W czerwcu, Mielnikowa została mistrzynią wieloboju indywidualnego na Igrzyskach Europejskich w Mińsku, z wynikiem 54,498. Zdobyła również złoto na poręczach (14,466), srebro w skoku (14,133) i srebro na równoważni (13,600)[46]. Na Pucharze Rosji, zajęła drugie miejsce w wieloboju i skoku oraz trzecie na poręczach[47].

Na Mistrzostwach świata w Stuttgarcie, zakwalifikowała się na czwartej pozycji do finału wieloboju indywidualnego z wynikiem 56,599. Otrzymała również awans do finałów na poręczach i w ćwiczeniach wolnych. W finale drużynowym, Mielnikowa otrzymała noty 14,533 w skoku, 14,333 na poręczach, 13,766 na równoważni i 13,900 w ćwiczeniach wolnych. Rosja zdobyła srebrny medal z łącznym wynikiem 166,529. W finale wieloboju indywidualnego, wygrała brązowy medal z punktacją 56,399. Zdobyła kolejny brąz w finale ćwiczeń wolnych z wynikiem 14,066 oraz zajęła 4. miejsce na poręczach[48].

2020

[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na światową pandemię wirusa COVID-19, Mielnikowa nie brała udziału w żadnych zawodach przez większość roku 2020. W listopadzie, startowała w zawodach Friendship & Solidarity w Tokio, gdzie wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym z wynikiem 56,700, zyskując noty 14,700 w skoku, 14,500 na poręczach, 14,100 na równoważni i 13,400 w ćwiczeniach wolnych[49][50].

2021

[edytuj | edytuj kod]

W marcu, Mielnikowa wzięła udział w Mistrzostwach Rosji. Podczas pierwszego dnia zawodów, uplasowała się na 4. pozycji w wieloboju[51]. W finale, zajęła ostatecznie trzecią lokatę[52]. W finałach na przyrządach, wygrała złoto w skoku (14,299), brąz na poręczach (14,666) i złoto w ćwiczeniach wolnych (14,400)[53].

Na Mistrzostwach Europy w Bazylei, zakwalifikowała się na najwyższej pozycji w wieloboju indywidualnym oraz awansowała do finałów w skoku, na poręczach i w ćwiczeniach wolnych. Mimo upadków na poręczach i równoważni w finale wieloboju, Mielnikowa wygrała srebrny medal z wynikiem 55,432.[54] W finałach na przyrządach, wygrała złoto na poręczach (14,500), srebro w ćwiczeniach wolnych (13,900) i brąz w skoku (14,433)[55].

Igrzyska Olimpijskie w Tokio

[edytuj | edytuj kod]

Mielnikowa reprezentowała Rosję (jako Rosyjski Komitet Olimpijski) na XXXII Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio. Zakwalifikowała się do finałów wieloboju indywidualnego, skoku, poręczy i ćwiczeń wolnych oraz pomogła rosyjskiej kadrze w objęciu niespodziewanego pierwszego miejsca, pokonując tym samym Stany Zjednoczone. Mimo upadków Mielnikowej i Urazowej na równoważni w finale wieloboju drużynowego, Rosjanki zdobyły historyczne złoto z przewagą trzech punktów nad kadrą USA[56].

W finale wieloboju indywidualnego, Mielnikowa wykonała cztery czyste układy i uplasowała się na trzecim miejscu za Amerykanką Sunisą Lee i reprezentantką Brazylii Rebecą Andrade, zdobywając tym samym swój pierwszy indywidualny medal olimpijski[57]. W finałach na przyrządach, Mielnikowa zdobyła brązowy medal w ćwiczeniach wolnych oraz zajęła piąte miejsce w skoku i ósme na poręczach[58][59].

W październiku, Mielnikowa startowała w Mistrzostwach świata w Kitakiusiu, gdzie awansowała do wszystkich finałów. Zdobyła tytuł mistrzyni wieloboju indywidualnego jako pierwsza Rosjanka od wygranej Aliji Mustafiny w 2010 roku[60]. W finałach na przyrządach, Angielina zdobyła srebro w ćwiczeniach wolnych i brąz w skoku[61].

2022

[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej, Rosja została zdyskwalifikowana ze wszelkich międzynarodowych zawodów organizowanych przez Międzynarodową Federację Gimnastyczną[62]. W lipcu, Mielnikowa wróciła do zawodów podczas Pucharu Rosji, gdzie zdobyła złote medale w wieloboju indywidualnym, skoku i ćwiczeniach wolnych oraz srebro na poręczach i równoważni[63].

W październiku, Angielina wzięła udział w Spartakiadzie w Kazanie, gdzie wygrała złoto w ćwiczeniach wolnych (14,300), brąz na poręczach (14,600) oraz trzy srebrne medale w wieloboju indywidualnym, skoku i ćwiczeniach na równoważni[64]. W konkurencji drużynowej, zajęła 3. miejsce wraz z kadrą z Woroneża.

W grudniu, zdobyła złoty medal w wieloboju z wynikiem 57,265 podczas corocznego Pucharu Woronina w Moskwie[65].

2023

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2023, Mielnikowa zajęła drugie miejsce w wieloboju podczas Mistrzostw Rosji w Kazanie. W finałach na przyrządach, zajęła 4. miejsce w skoku oraz 6. miejsce w ćwiczeniach wolnych. W konkurencji drużynowej wygrała brązowy medal[66].

Historia zawodów

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zawody Miejsce AA VT UB BB FX Drużynowo
Junior
2014 Gymnix International[67][68] Kanada Montreal
Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 7 [69]
Mistrzostwa Europy Bułgaria Sofia 6
Top Gym[70] Belgia Charleroi
2015 Puchar Rosji Rosja Penza 1[4]
Elite Gym Massilia Francja Marsylia 5 6
Senior
2016 DTB Pokal Gym Challenge Niemcy Stuttgart
Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 5
Mistrzostwa Europy Szwajcaria Berno 1[11] 5
Puchar Rosji Rosja Penza
XXXI Letnie Igrzyska Olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 13 54 53
Gander Memorial[71] Szwajcaria Chiasso
Puchar Szwajcarii[72] Szwajcaria Zurych
2017 Mistrzostwa Rosji Rosja Kazań 11 8
Puchar świata Niemcy Stuttgart
Puchar świata Wielka Brytania Londyn 5
Mistrzostwa Europy Rumunia Kluż-Napoka 8
Puchar Rosji Rosja Jekaterynburg 4 5
Mistrzostwa świata Kanada Montreal 16 10 5[34] 18 91
2018 Puchar świata Niemcy Stuttgart 4
Puchar świata Wielka Brytania Birmingham
Jesolo Trophy Włochy Jesolo 4 5
Mistrzostwa Rosji Rosja Kazań
Puchar Rosji Rosja Czelabińsk
Mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 6
Mistrzostwa świata Katar Doha 5 11 12 36 4
Gander Memorial[73] Szwajcaria Chiasso 4
Puchar Szwajcarii[74] Szwajcaria Zurych
2019 Mistrzostwa Rosji Rosja Penza
DTB Pokal Gym Challenge Niemcy Stuttgart
Mistrzostwa Europy Polska Szczecin 5 18
2. Igrzyska Europejskie Białoruś Mińsk
Puchar Rosji Rosja Penza
Mistrzostwa świata Niemcy Stuttgart 4 13
Brabant Trophy[75] Holandia Den Bosch
Toyota International Japonia Toyota 7
2020 Friendship & Solidarity Meet Japonia Tokio
2021 Mistrzostwa Rosji Rosja Penza 4
Mistrzostwa Europy Szwajcaria Bazylea
XXXII Letnie Igrzyska Olimpijskie Japonia Tokio 5 8
Mistrzostwa świata Japonia Kitakiusiu 4 7
2022 Puchar Rosji Rosja Kaługa
Spartakiada Rosja Kazań
Puchar Woronina Rosja Moskwa
2023 Mistrzostwa Rosji Rosja Kazań 4 6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 2014 European Championships Results [online], The Gymternet, 18 maja 2014 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  2. ↑ Amanda Turner, Melnikova, Yeryomina Win Junior Russian Titles [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  3. ↑ Melnikova is the 2014 Top Gym Champion [online], The Gymternet, 30 listopada 2014 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  4. ↑ a b Amanda Turner, Spiridonova Claims Russian Cup Crown [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  5. ↑ Amanda Turner, Russia's Melnikova Masters Elite Gym Massilia [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  6. ↑ Amanda Turner, Russian Women Win DTB Team Challenge [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  7. ↑ Amanda Turner, Melnikova Leads Russian Championships [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  8. ↑ Amanda Turner, Melnikova Wins Russian Nationals [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  9. ↑ Amanda Turner, Ilyankova, Klimenko Win More Gold At Russian Championships [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  10. ↑ Amanda Turner, Melnikova Takes Two More Titles in Penza [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  11. ↑ a b Amanda Turner, British Women Lead European Qualification [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  12. ↑ Amanda Turner, Russian Women Rally to European Title [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  13. ↑ Amanda Turner, Steingruber, Ilyankova Win Twice As Europeans End [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  14. ↑ Amanda Turner, Melnikova Wins Russian Cup Title [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  15. ↑ Amanda Turner, Ablyazin Takes Three Titles at Russian Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  16. ↑ Amanda Turner, Russia Names Olympic Squads; Women Await Afanasyeva [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  17. ↑ dwight normile, The U.S. Dominates Women’s Olympic Qualifications [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  18. ↑ dwight normile, Biles Leads U.S. to Olympic Team Gold [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  19. ↑ Games of the 31st Olympiad, Rio De Janeiro [online], gymnasticsresults.com [dostęp 2021-04-25].
  20. ↑ Amanda Turner, Moscow Teams Win Russian Championships [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  21. ↑ Amanda Turner, Kapitonova Claims Russian Nationals [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  22. ↑ Amanda Turner, Kapitonova Golden Again at Russian Championships [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  23. ↑ Amanda Turner, Russian Championships Conclude in Kazan [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  24. ↑ Amanda Turner, Tabea Alt Wins DTB World Cup in Stuttgart [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  25. ↑ Amanda Turner, Alt, Vernyayev Repeat at London World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  26. ↑ John Crumlish, Ellie Downie: 'I Definitely Exceeded My Expectations' [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  27. ↑ John Crumlish, Five Countries Divide Titles On First Day of European Finals [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  28. ↑ John Crumlish, Ponor on Europeans Gold: 'I Wanted It Wholeheartedly' [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  29. ↑ Amanda Turner, Melnikova, Nagornyy Win Russian Cup Titles [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  30. ↑ 2017 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  31. ↑ dwight normile, Murakami Leads All-Around Qualifications In Montreal [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  32. ↑ John Crumlish, 'I Hoped for the Best,' Says Melnikova [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  33. ↑ Amanda Turner, Hurd Wins Gold in Historic World Final [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  34. ↑ a b 2017 World Championships Women’s Results [online], The Gymternet, 12 października 2017 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  35. ↑ dwight normile, Nonomura, Melnikova Clinch Birmingham World Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  36. ↑ dwight normile, Melnikova Wins Russian Championships [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  37. ↑ Melnikova Shines in Nationals Near-Sweep [online], The Gymternet, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  38. ↑ Melnikova Continues to Dominate in Russia [online], The Gymternet, 10 lipca 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  39. ↑ 2018 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 2 lipca 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  40. ↑ 2018 European Championships Results [online], The Gymternet, 6 sierpnia 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  41. ↑ Christian Ivanov, Field for Finals Set as Qualification Concludes [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  42. ↑ 2018 World Championships Results [online], The Gymternet, 6 listopada 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  43. ↑ 2019 Russian Championships Results [online], The Gymternet, 11 marca 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  44. ↑ 2019 DTB Team Challenge Results [online], The Gymternet, 18 marca 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  45. ↑ 2019 European Championships Results [online], The Gymternet, 20 kwietnia 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  46. ↑ 2019 European Games [online], The Gymternet, 17 czerwca 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  47. ↑ 2019 Russian Cup Results [online], The Gymternet, 29 sierpnia 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  48. ↑ 2019 World Championships Results [online], The Gymternet, 17 października 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  49. ↑ Friendship and Solidarity Competition Concludes in Japan [online], International Gymnast Magazine Online, 8 listopada 2020 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  50. ↑ 2020 Friendship & Solidarity Meet [online], The Gymternet, 26 października 2020 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  51. ↑ Dalaloyan, Listunova Lead Russian Nationals [online], International Gymnast Magazine Online, 11 marca 2021 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  52. ↑ Viktoria Listunova and Aleksandr Kartsev Win Russian Nationals [online], International Gymnast Magazine Online, 12 marca 2021 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  53. ↑ Russia’s Olympic Future is Bright [online], The Gymternet, 14 marca 2021 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  54. ↑ Viktoria Listunova Crowned European All-Around Champion [online], International Gymnast Magazine Online, 23 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  55. ↑ Nagornyy, Melnikova Multiple Medalists On Day One Of Event Finals In Basel [online], International Gymnast Magazine Online, 24 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  56. ↑ With Simone Biles out, Russia wins women’s gymnastics team gold in Tokyo [online], sports.yahoo.com [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  57. ↑ USA's Suni Lee wins gold in the women’s individual all-around gymnastics final [online], NBC News [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  58. ↑ РИА Новости Спорт, Мельникова объяснила, с чем связано неудачное выступление на брусьях на ОИ [online], РИА Новости Спорт, 2021 [dostęp 2022-07-17] (ros.).
  59. ↑ Михаил Кузнецов, Ангелина Мельникова: «Любая олимпийская медаль – это наивысший эмоциональный уровень» [online], news.sportbox.ru, 2 sierpnia 2021 [dostęp 2022-07-17] (ros.).
  60. ↑ OlympicTalk, Angelina Melnikova is first non-American to win gymnastics world title in over a decade [online], OlympicTalk | NBC Sports, 21 października 2021 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  61. ↑ Гимнастка Мельникова стала серебряным призером чемпионата мира в вольных упражнениях [online], tass.ru, 24 października 2021 [dostęp 2022-07-17].
  62. ↑ International Gymnastics Federation bans Russian and Belarusian athletes, insidethegames.biz, 1646 [dostęp 2022-07-17].
  63. ↑ Last Sports, Results of the Russian Cup - 2022 in artistic gymnastics: Nagorny's unexpected victory, Mustafina's refereeing debut - Lost Sports [online], 11 lipca 2022 [dostęp 2022-07-17] (ang.).
  64. ↑ 2022 Spartakiade Results [online], The Gymternet, 4 października 2022 [dostęp 2023-04-29] (ang.).
  65. ↑ 2022 Voronin Cup Results [online], The Gymternet, 8 grudnia 2022 [dostęp 2023-04-29] (ang.).
  66. ↑ 2023 Russian Championships Results [online], The Gymternet, 14 marca 2023 [dostęp 2023-04-29] (ang.).
  67. ↑ Amanda Turner, Russia, Woo Wow at Gymnix Junior Cup [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  68. ↑ Amanda Turner, Woo Takes Two Titles at International Gymnix [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  69. ↑ Amanda Turner, Mustafina Wins Fourth Straight Russian Title [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  70. ↑ Amanda Turner, Melnikova On Top at Belgium's Top Gym [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  71. ↑ Amanda Turner, Melnikova, Vernyayev Win Gander Memorial [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  72. ↑ Amanda Turner, Kysla, Vernyayev Repeat as Swiss Cup Champs [online], International Gymnast Magazine Online [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  73. ↑ 2018 Arthur Gander Memorial Results [online], The Gymternet, 16 listopada 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  74. ↑ 2018 Swiss Cup Results [online], The Gymternet, 19 listopada 2018 [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  75. ↑ 2019 Brabant Trophy Results [online], The Gymternet, 31 października 2019 [dostęp 2021-04-25] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Angielina_Mielnikowa&oldid=74644814”