Adwell
51°41′31″N 0°59′42″W/51,691944 -0,995000 Kościół pw. św. Marii w Adwell | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Region | |
| Hrabstwo | |
| Dystrykt | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
01844 |
| Kod pocztowy |
OX9 |
Położenie na mapie Oxfordshire  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 51°41′31″N 0°59′42″W/51,691944 -0,995000
| |
| Strona internetowa | |
Adwell – wieś i parafia cywilna w Anglii, w regionie South East England, w hrabstwie Oxfordshire, w dystrykcie South Oxfordshire. Leży około 5 km na południe od Thame. Parafia obejmuje 1,76 km², we wsi znajduje się 9 domów. W 2001 roku miejscowość liczyła 27 mieszkańców[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Około 800 metrów na południowy wschód od wsi znajduje się wzniesienie Adwell Cop o wysokości 148 m n.p.m., na szczycie którego znajduje się tumulus z epoki brązu. W pobliżu niego znaleziono wyroby ceramiczne pochodzące z epoki żelaza[2]. Niektóre źródła budowę tumulusu błędnie przypisują Duńczykom, którzy w 1010 roku znajdowali się w Oxfordshire[2].
Zgodnie z Domesday Book z 1086 roku wieś nosiła nazwę Advelle.
Uważa się, że pierwotny kościół parafialny został wzniesiony w końcu XII wieku, chociaż najwcześniejsze źródła pochodzą z 1254 roku[3]. Miał on jedynie nawę i prezbiterium. Sądząc po wschodnim oknie wykonanym w stylu dekoracyjnym, prezbiterium zostało prawdopodobnie poddane rozbudowie w XIII wieku[3]. W XIV wieku w nawie zostały zamontowane nowe okna i drzwi od strony wschodniej[3]. W 1553 roku budynek został zarejestrowany jako posiadający dzwonnicę z dwoma dzwonami. Wszystkie mury poddano naprawie w 1800 roku, lecz na początku 1860 roku budynek okazał się niezdatny do renowacji[3].
Stary budynek kościoła został zburzony i w roku 1865 zastąpiono go anglikańskim kościołem parafialnym pw. św. Marii zaprojektowanym przez neogotyckiego architekta Arthura Blomfielda[4]. Projekt Blomfielda reprezentował wczesny styl dekoracyjny, lecz nowy budynek zachował południowe drzwi starego kościoła, wykonane w stylu przejściowym pomiędzy stylem normandzkim a Early English[4]. Zachowano również pomniki z wnętrza pierwotnego kościoła, w tym kamienny wizerunek rycerza pochodzący z ok. 1300 roku[3]. Nowy budynek nie ma naw bocznych, ale posiada północne i południowe kaplice rozmieszczone jak transepty po obu stronach prezbiterium[3]. Budynek nie posiada wieży, jedynie dzwonnicę z jednym dzwonem datowanym na rok 1350, pochodzącym prawdopodobnie ze starego kościoła.[3]
W miejscowości znajduje się dworek Adwell House. Na jego miejscu znajdował się XVII-wieczny dom, lecz został on przebudowany w końcu XVIII[3] lub na początku XIX wieku[4]. Na początku XIX wieku posiadłość została odziedziczona przez Johna H. Bircha, który przyjął nazwę Newell Birch jako warunek wydania spuścizny. Przekazał on budynek swojemu siostrzeńcowi Henry'emu Birch Reynardsonowi, w którego rodzinie posiadłość pozostała.[3] W XX wieku trzy pokolenia Birch Reynardsonów pełniły funkcję Wyskokich Szeryfów Oxfordshire: W.J.B. Birch Reynardson w 1913, podpułkownik H.T.B. Birch Reynardson C.M.G. w 1958 i W.R.A.B. Birch Reynardson w 1974.
Udogodnienia
[edytuj | edytuj kod]Przez wschodnią granicę miejscowości przebiega długodystansowa trasa piesza Oxfordshire Way.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Area selected: South Oxfordshire (Non-Metropolitan District). [w:] Neighbourhood Statistics: Full Dataset View [on-line]. Office for National Statistics. [dostęp 2012-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-22)]. (ang.).
- ↑ a b Ashmolean Museum: Oxfordshire's Historic archives: Adwell
- ↑ a b c d e f g h i Lobel 1969 ↓, s. 7-16.
- ↑ a b c Sherwood i Pevsner 1974 ↓, s. 419.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Adwell. domesdaymap.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-26)]. w Domesday Book
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mary Lobel: A History of the County of Oxford: Volume 8: Lewknor and Pyrton Hundreds. 1969, s. 7–16, seria: Victoria County History.
- Jennifer Sherwood, Nikolaus Pevsner: Oxfordshire. The Buildings of England. Harmondsworth: Penguin Books, 1974, s. 449. ISBN 0-14-071045-0.