cot

Cot

Veire tanben : cöt

Occitan

Etimologia

Del latin cos, cotis.

Prononciacion

/kut/, /kut/

França (Bearn) - Gascon : escotar « cot »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cot	cots
[kut]	[kuts]

cot femenin

1. Pèira d'agusar.

• Una cot de dalhaire

Traduccions

alemand: Wetzstein (de) neutre anglés: whetstone (en) catalan: pedra d'esmolar (ca)

francés: queux (fr) italian: cote (it) neerlandés: wetsteen (nl)

Meglenoromanés

Etimologia

Del latin cubitus. Parent del aromanés cotu e del romanés cot.

Prononciacion

/kot/, /kot/

Nom comun

cot neutre

1. Coide.

Variantas dialectalas

• cuot
• cuăt

Referéncias

• Petar Atanasov, 1990, Le mégléno-roumain de nos jours, Balkan-Archiv, Neue Folge, Beiheft Band 7, Amborg, Helmut Buske Verlag.

Romanch

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[?]

Nom comun

cot masculin (surmiran) (sutsilvan)

1. Gal.

Variantas dialectalas

• gial (vallader)
• chöd (puter)
• tgiet (sursilvan)

Romanés

Etimologia

Del latin cŭbĭtus. Parent del meglenoromanés cot e de l'aromanés cotu.

Prononciacion

/kot/, /kot/

Romania (Craiova) : escotar « cot »

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
cot	coate
[kot]	[ˈko̯ate]

cot neutre

1. Coide.
2. Virada, recoide, contorn, cantonada.

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
cot	coți
[kot]	[ˈkot͡si]

cot masculin

1. Coidada.