ban

Veire tanben : bán

Occitan

Etimologia

Del bas francic ban « lei que l'infraccion fa castig »

Prononciacion

/ban/, /ban/

Sillabas

ban

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ban	bans
[ban]	[bans]

ban masculin

1. Proclamacion per ordonar o enebir quicòm.
   1. Publicacion per via d’afichas a la pòrta de l'ostal de vila, o d'un luòc de culte, d’una promessa de maridatge.
2. (feudalitat) Convocacion del senhor per que sa gent nòbla realize son servici a la guèrra.
3. (per extension) Lo quite còrs de la noblesa podent, per çò far, èsser convocar.
4. Pèna diexili impoausat a qualqu’un per proclamacion.

Derivats

• banal

Traduccions

alemand: anglés: ban (en) basc: catalan: ban (ca)

espanhòl: francés: ban (fr) italian: bando (it) portugués:

Anglés

Etimologia

Del bas anglés bannen « semonsar; bandir; maldire »

Prononciacion

Estats Units d'America (Nòu Mexic) : escotar « ban » Fichièr:LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-ban.wav

escotar « ban »

Prononciacion

/bæn/, /bæn/

Sillabas

ban

Vèrb

ban

1. semonsar
2. anatemizar
3. maldire
4. enebir, interdire

Nom comun

ban (plural: bans)

1. ban
2. interdiccion, defensa, enebicion.

Catalan

Etimologia

Del bas francic ban « lei que l'infraccion fa castig »

Prononciacion

/ban/, /ban/

Sillabas

ban

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ban	bans
[ban]	[bans]

ban masculin

1. ban

Francés

Etimologia

Del bas francic ban « lei que l'infraccion fa castig »

Prononciacion

França (Lion) : escotar « ban »

França (Lion) : escotar « ban » França (Somain) : escotar « ban »

Prononciacion

/bɑ̃/, /bɑ̃/

Sillabas

ban

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ban	bans
[bɑ̃]

ban masculin

1. ban

Tohono o'odham

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ban	baːban
[ban]	[baːban]

ban

1. Coiòt.

Referéncias

• Jane H. Hill, Ofelia Zepedia, 1998, Tohono O'odham (Papago) Plurals, Anthropological Linguistics 40, n° 1, p. 1-42.