kello
Uiterlijk
- kel·lo
kello
- klok
- horloge
- bel
- uur, gebruikt in tijdsaanduidingen.
- «Kello on kahdeksan. »
- Het is acht uur
- «Kello on kahdeksan. »
- tijd, gebruikt in tijdsaanduidingen.
- «Mitä kello on?»
- Hoe laat is het? (letterlijk: "Wat is de tijd?")
- «Mitä kello on?»
- klokje
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | kello | kellot |
genitief | kellon | kellojen |
accusatief | kello, kellon | kellot |
partitief | kelloa | kelloja |
inessief | kellossa | kelloisa |
elatief | kellosta | kelloista |
illatief | kelloon | kelloihin |
adessief | kellolla | kelloilla |
ablatief | kellolta | kelloilta |
allatief | kellolle | kelloille |
essief | kellona | kelloina |
translatief | kelloksi | kelloiksi |
instructief | - | kelloin |
abessief | kellotta | kelloitta |
comitatief | - | kelloine- |