Naar inhoud springen

Marianne Thyssen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marianne Thyssen
Marianne Thyssen
Volledige naam Marianne Leonie Petrus Thyssen
Geboortedatum 24 juli 1956
Geboorteplaats Sint-Gillis-Waas
Kieskring Vlaams-Brabant
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Partij Europese Volkspartij - CD&V
Vlag van Europa Europees commissaris voor Werkgelegenheid, Sociale Zaken, Vaardigheden en Arbeidsmobiliteit
Aangetreden 1 november 2014
Einde termijn 30 november 2019
Voorganger László Andor (Werk, Sociale Zaken en Inclusie)
Opvolger Nicolas Schmit
Functies
1979-1980 Assistent Faculteit Rechtsgeleerdheid KU Leuven
1980-1988 Juridisch adviseur NCMV en CMBV
1986-1988 Juridisch adviseur kabinet Staatssecretaris Volksgezondheid en Gehandicaptenbeleid Wivina Demeester
1988-1991 Directeur Studiedienst NCMV
1991 Waarnemend secretaris-generaal NCMV
1991-2014 Europees Parlementslid
2004-2009 Eerste Vice-Voorzitter Europese Volkspartij Fractie Europees Parlement
1995-2008 Gemeenteraadslid Oud-Heverlee
2001-2008 Schepen Oud-Heverlee
2008-2010 Partijvoorzitter CD&V
2014-2019 Europees Commissaris voor Werk, Sociale Zaken, Vaardigheden en Arbeidsmobiliteit (ook bevoegd voor Eurostat)
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   België
Politiek

Marianne Leonie Petrus Thyssen (Sint-Gillis-Waas, 24 juli 1956) is een Belgische christendemocratisch politica voor CD&V (Europese Volkspartij).

In de periode 2014-2019 was ze Europees Commissaris voor Werk, Sociale Zaken, Vaardigheden en Arbeidsmobiliteit in de Europese Commissie onder leiding van Jean-Claude Juncker. Tussen 1991 en 2014 was ze lid van het Europees Parlement. Van 2008-2010 was Thyssen Algemeen Voorzitter van CD&V. Ze was ook lokaal politiek actief in de gemeente Oud-Heverlee in de periode 1995-2008.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd

[bewerken | brontekst bewerken]

Thyssen groeide als een van drie kinderen op in een bakkersfamilie in Sint-Gillis-Waas. Ze volgde secundair onderwijs aan het Lyceum in Wachtebeke en de O.L.V.-Presentatie in Sint-Niklaas. Daarna studeerde zij rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar ze in 1979 afstudeerde.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Na haar studies werd Marianne Thyssen assistent aan de rechtsfaculteit van de KU Leuven bij professor dr. Raf Verstegen (Romeins Recht).

Eind 1980 ging ze aan de slag als juridisch adviseur bij NCMV en CMBV. In 1988 werd ze directeur van de studiedienst van NCMV. In die functie nam ze Kris Peeters in dienst, die later Vlaams minister-president en Europees Parlementslid werd. In 1991 was Thyssen kortstondig waarnemend secretaris-generaal van NCMV.

Van 1986 tot 1988 was ze ook deeltijds juridisch medewerker op het kabinet van de toenmalige Staatssecretaris voor Volksgezondheid en Gehandicaptenbeleid, Wivina Demeester.

In december 1991 werd Marianne Thyssen lid van het Europees Parlement voor CD&V. Dat bleef ze onafgebroken tot en met oktober 2014, waarna ze lid werd van de Europese Commissie onder leiding van Jean-Claude Juncker.[1][2]

Thyssen specialiseerde zich in het Europees Parlement in de sociaal-economische dossiers in de brede zin van het woord (consumentenbescherming, handelspraktijken, voedingswetgeving, interne markt, euro). Ze was onder meer rapporteur voor de hervorming van de Economische Monetaire Unie (EMU) en de invoering van het nieuw Europees bankentoezicht (Single Supervisory Mechanism).

Zo kwam ze in 2013 ook in de belangstelling toen uit uitgelekte documenten bleek dat tabaksgigant Philip Morris haar beschouwde als een parlementslid op wie de tabakslobby geen vat kon krijgen. Ook de bescherming van de Nederlandse taal in Europa was jarenlang een van haar politieke stokpaardjes. In het Europees Parlement was Thyssen ook lange tijd voorzitter van de bierclub.[3]

Als CD&V-lijsttrekker bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 zette Marianne Thyssen in 2014 een sterke score neer met 340.026 voorkeurstemmen. Na haar aanstelling in november 2014 tot Europees Commissaris voor Werk, Sociale Zaken, Vaardigheden en Arbeidsmobiliteit slaagde Thyssen er in om het sociaal beleid in het hart van de politieke agenda van de Commissie te plaatsen. Belangrijke verwezenlijkingen betroffen het goedkeuren van de ‘Europese pijler voor sociale rechten’ op de eerste Europese sociale top in 20 jaar te Göteborg in Zweden, de herziening van de regels voor gedetacheerde werknemers om sociale dumping aan te pakken (op basis van het principe ‘gelijk loon voor gelijk werk op dezelfde plaats’), de oprichting van de ‘Europese Arbeidsautoriteit’, de reglementering van blootstellingslimieten tegen kankerverwekkende stoffen op het werk, nieuwe wetgeving om belangrijke producten en diensten toegankelijk te maken voor mensen met een handicap, de ‘Vaardighedenagenda voor Europa’ (European Skills Agenda), ERASMUS Pro, en de volledige integratie van sociale indicatoren in de jaarlijkse cyclus van economische beleidscoördinatie gericht aan de EU lidstaten (het Europees semester) – onder meer via een Europees sociaal scorebord.

In de periode 2015-2019 was Marianne Thyssen een van de ondervoorzitters van de Europese Volkspartij.[4]

Van 15 mei 2008 tot 23 juni 2010 was Marianne Thyssen Algemeen Voorzitter van CD&V. Na haar verkiezing voor het Voorzitterschap gaf ze ontslag als gemeenteraadslid en eerste schepen van de gemeente Oud-Heverlee,[5] waar ze tussen 1995-2008 politiek actief was.[6]

Marianne Thyssen was boegbeeld en kandidaat-premier voor CD&V bij de vervroegde federale verkiezingen van juni 2010. Hoewel ze op de Senaatslijst met 322.540 stemmen een puik persoonlijk resultaat neerzette, kon ze niet meer voorkomen dat CD&V in de nasleep van de val van de regering Leterme en het gebrek aan communautaire resultaten, een verkiezingsnederlaag leed. Hoewel binnen haar partij niemand haar als oorzaak van de nederlaag zag en niemand haar ontslag vroeg, besloot ze de eer aan zichzelf te houden en stapte ze op 23 juni op als partijvoorzitter. Ze bleef zetelen in het Europees Parlement.

Naast haar activiteiten in de Belgische en Europese politiek was Thyssen ook bestuurder bij o.m. Markant, het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap (2011-2015) en de Associatieraad van de KU Leuven, haar alma mater.

In 2018 kondigde Marianne Thyssen op eigen initiatief haar afscheid van de actieve politiek aan. Ze maakte duidelijk dat ze geen mandaat meer zou opnemen na afloop van haar lidmaatschap van de Commissie Juncker.[7] In mei 2019 ondersteunde ze nog wel de CD&V-lijst voor de Europese Parlementsverkiezingen als lijstduwer.[8] Thyssen werd niet verkozen.

In november 2019 werd ze door de raad van bestuur van de KU Leuven verkozen als nieuwe voorzitter, waarvoor ze de enige kandidaat was. Ze wordt daarmee de opvolger van professor Herman Daems. Op 1 juni 2020 nam ze de functie ook effectief op.[9][10]

Overzicht deelname politieke verkiezingen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Senaat 18 mei 2003 - voorlaatste opvolger kieskring Vlaanderen - CD&V
  • Europees Parlement 13 juni 2004 - 2e plaats kieskring Vlaanderen - CD&V-N-VA - verkozen
  • Gemeenteraad 8 oktober 2006 - Oud-Heverlee - 1e plaats - CDV-N-VA - verkozen
  • Europees Parlement 7 juni 2009 - 2e plaats kieskring Vlaanderen - CD&V - verkozen
  • Senaat 13 juni 2010 - 1e plaats kieskring Vlaanderen - CD&V - verkozen (322.540 voorkeurstemmen). Ze koos ervoor te blijven zetelen in het Europees Parlement en werd in de Senaat vervangen door Dirk Claes, die 35.756 voorkeurstemmen behaalde.[11]
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Marianne Thyssen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Petrus Thys 		Waarnemend Secretaris-generaal van de NCMV
1991 		Opvolger:
Jan Steverlynck
Voorganger:
Wouter Beke 		Partijvoorzitter van CD&V
2008 - 2010 		Opvolger:
Wouter Beke
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marianne_Thyssen&oldid=66707936"