Grameen Bank
Grameen Bank 
| ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| ||||
Grameen Bank in Dhaka
| ||||
| Oprichting | 1976 | |||
| Oprichter(s) | Muhammad Yunus | |||
| Sleutelfiguren | Muhammad Yunus | |||
| Land |  Bangladesh
| |||
| Hoofdkantoor | Dhaka | |||
| Producten | Microkrediet | |||
| Industrie | financiële dienstverlening, financiële dienstverlening, exclusief verzekeringen en pensioenfondsen | |||
| Omzet/jaar |  4.746.095.835 miljoen taka (2005)
| |||
| Winst/jaar | 1.000.441.986 miljoen taka (2005)
| |||
| Website | Grameen Bank | |||
| ||||
De Grameen Bank (Bangla: গ্রামীণ ব্যাংক) is een bank voor microkrediet opgericht in Bangladesh die kleine leningen aan armen verstrekt zonder onderpand te verlangen. De naam Grameen Bank betekent in het Bengaals "Bank van het dorp" of "van het platteland".[1] Meer dan 95% van de leningen wordt aan vrouwen verstrekt, en de gemiddelde lening bedroeg tussen 2002 en 2012 ongeveer 5.500 tot 12.000 taka, ongeveer 50 tot 115 euro.[2]
Werking
[bewerken | brontekst bewerken]Het systeem is gebaseerd op het idee dat armen mogelijkheden hebben die onbenut blijven en dat ze onderling solidair zijn. Binnen een gemeenschap formeert de bank groepen van vijf personen die in aanmerking komen voor een lening. In het begin kunnen slechts twee van deze vijf een lening aanvragen. Pas als de eerste twee het geld plus de rente hebben terugbetaald binnen de afgesproken periode mogen de andere leden van de groep geld lenen, maar als het geld niet op tijd of niet volledig terugbetaald wordt, komen de andere leden van de groep ook niet meer in aanmerking voor een lening.[3] Het betaalgedrag van een enkeling raakt dan de groep als geheel en het komt voor dat de andere leden het resterende openstaande bedrag terugbetalen.[4]
De bank beheert ook spaartegoeden, levert andere diensten en heeft verschillende ontwikkelingsgerelateerde ondernemingen zoals textiel-, telefoon- en energiebedrijven.
De organisatie en haar oprichter Muhammad Yunus kregen in 2006 samen de Nobelprijs voor de Vrede.[5]
Kritiek
[bewerken | brontekst bewerken]De Grameen Bank vraagt op leningen een rente van 20%[6] en slechts 5% van de cliënten ontstijgt de armoede, aldus de Wereldbank in 1998. Ook bestaat er geen duidelijke structuur van medezeggenschap voor de cliënten, die officieel mede-eigenaren zijn. Om deze reden is wel gesuggereerd dat een Nobelprijs voor economie passender was geweest voor Yunus.[7]
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]2006: Four Freedoms Award voor vrijwaring van gebrek
- ↑ A Short History of Grameen Bank. Grameen Bank. Gearchiveerd op 29 september 2008. Geraadpleegd op 25 augustus 2013.
- ↑ Performance Indicators & Ratio Analysis, December 2012. Grameen Bank. Gearchiveerd op 29 september 2008. Geraadpleegd op 25 augustus 2013. (gearchiveerd)
- ↑ Credit Lending Models. Grameen Bank. Gearchiveerd op 29 september 2008. Geraadpleegd op 25 augustus 2013. (gearchiveerd)
- ↑ Moyo, Dambisa (2009). Doodlopende hulp. Waarom ontwikkelingshulp niet werkt, en wat er wel moet gebeuren. Olympus, p. 197. ISBN 978 90 467 0194 2. NUR 740.
- ↑ The Nobel Peace Prize for 2006. Nobelprijs voor 2006.
- ↑ Fernando, Nimal A. (mei 2006). Understanding and Dealing with High Interest Rates on Microcredit - A Note to Policy Makers in the Asia and Pacific Region (PDF). ADB, Manilla, Filipijnen, p. 4. Gearchiveerd op 14 mei 2013. (gearchiveerd)
- ↑ Arnob Chakrabarty. Soms gebeurt het ook dat geen lening wordt gegeven omwille van diverse omstandigheden. Microkrediet helpt armen niet. Globalinfo.nl, 28 oktober 2006; eerder verschenen in NRC Handelsblad, 24 oktober 2006. URL bezocht op 11 oktober 2012. (gearchiveerd)
· 
· 