Goethiet
| Goethiet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Mineraal | ||||
| Chemische formule | Fe3+O(OH) | |||
| Kleur | geel tot donkerbruin | |||
| Streepkleur | geelbruin | |||
| Hardheid | 5 - 5,5 | |||
| Gemiddelde dichtheid | 3300 - 4300 kg/m3 | |||
| Glans | diamantglans tot mat | |||
| Opaciteit | doorschijnend tot ondoorschijnend | |||
| Breuk | oneffen, bros | |||
| Splijting | [010] volledig | |||
| Habitus | prismatisch, klein | |||
| Overige eigenschappen | ||||
| Vergelijkbare mineralen | hematiet, magnetiet | |||
| Radioactiviteit | niet radioactief | |||
| Lijst van mineralen | ||||
| ||||
Het mineraal goethiet is een ijzer- en zuurstofhoudend hydroxide met de chemische formule Fe3+O.OH. Dit mineraal mag echter niet verward worden met limoniet, de onvolkomen gekristalliseerde vorm van goethiet.
Eigenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]Het heeft een hardheid van 5 tot 5,5 op de hardheidsschaal van Mohs. De dichtheid is 3,3 tot 4,3 en het mineraal is niet radioactief.
Naam
[bewerken | brontekst bewerken]Het mineraal werd in 1806 geïdentificeerd en is genoemd naar de Duitse schrijver Johann Wolfgang von Goethe die zich voor mineralogie interesseerde.
Voorkomen
[bewerken | brontekst bewerken]Goethiet is een veelvoorkomend ijzererts, dat over de hele wereld voorkomt door verwering van andere ijzerhoudende mineralen als magnetiet en pyriet. In Europa komt het onder meer voor in Elzas-Lotharingen (Frankrijk), Westfalen (Duitsland) en Bohemen (Tsjechië). Het wordt ook gebruikt als kleipigment; in de grotschilderingen van Lascaux in Frankrijk is goethiet als pigment aangetroffen. Limoniet, de onvolkomen gekristalliseerde variant van goethiet, is een bestanddeel van het gesteente umber.
In 2004 werd het mineraal ook op de planeet Mars geïdentificeerd door de robot "Spirit" van de NASA. Dit kan erop wijzen dat er in het verleden water aanwezig was op Mars, want goethiet wordt enkel gevormd in aanwezigheid van water.
Goethietcomposiet
[bewerken | brontekst bewerken]De schraaptandjes op de radula (rasptong) van de gewone schaalhoren zijn van een natuurlijk composiet, dat bestaat uit het harde goethiet, versterkt met vezels van chitine. Anno 2015 is dit het sterkste natuurlijke materiaal dat bekend is. Deze composiet is uitzonderlijk hard, taaier dan kevlar en sterker dan spinrag. De opbouw van het composiet zorg ervoor, dat de grote en de kleine tanden even sterk zijn, wat bijzonder is, omdat grote structuren meestal veel fouten bevatten en daardoor makkelijker breken. De gewone schaalhoren is een zeeslak, die langs de Europese Atlantische kust leeft. Hij gebruikt de harde tanden om zijn voedsel los te schrapen van de rotsachtige ondergrond.[1][2]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Scientists find strongest natural material | UoP News. uopnews.port.ac.uk. Gearchiveerd op 27 december 2017. Geraadpleegd op 27 december 2017.
- ↑ Sorry, Spiders: Sea Snails Make Strongest Material on Earth. LiveScience (17 februari 2015). Gearchiveerd op 28 december 2017. Geraadpleegd op 27 december 2017.
