Ewald von Kleist
| Paul Ludwig Ewald-Heinrich von Kleist | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Von Kleist in 1940
| ||||
| Geboren | 8 augustus 1881 Braunfels aan de Lahn, Duitse Keizerrijk | |||
| Overleden | circa 13 november 1954 Vladimir, Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek | |||
| Rustplaats | Vladimir, Rusland[1] | |||
| Land/zijde |  Duitse Keizerrijk Weimarrepubliek nazi-Duitsland
| |||
| Onderdeel |  Deutsches Heer Reichswehr Heer
| |||
| Dienstjaren | 1900 –1938 1939 – 1945 | |||
| Rang |   Generalfeldmarschall | |||
| Eenheid | 1. Leib-Husaren-Regiment Nr. 1 Infanterie-Regiment 9 (Wehrmacht) | |||
| Bevel | Stafchef van de 2. Kavalleriedivision (Reichswehr) Infanterie-Regiment 9 (Wehrmacht) XXII Armee-Korps (mot.) 1 september 1939 - 5 maart 1940[2] Panzergruppe Kleist 5 maart 1940 - 22 juni 1941[2] Pantsergroep 1 22 juni 1941 - 5 oktober 1941[2] 1e Pantserleger 5 oktober 1941 - 21 november 1942[2] Heeresgruppe A 21 november 1942 - 25 maart 1944[2] | |||
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |||
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |||
| ||||
Paul Ludwig Ewald-Heinrich von Kleist (Braunfels aan de Lahn, 8 augustus 1881 – Vladimir (Rusland), 13 november 1954) was een vooraanstaand beroepsmilitair in de Duitse Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij beëindigde zijn loopbaan als krijgsgevangen generaal-veldmaarschalk en was tot zijn overlijden gedetineerd in de Sovjet-Unie.
Geboren uit een aristocratische familie genoot Von Kleist zijn opleiding in een Duitse militaire school. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bereikte hij de rang van regionaal commandant. Na de oorlog leidde hij een cavaleriedivisie van 1932 tot 1935. In augustus 1939 werd hij op zijn achtenvijftigste terug in actieve dienst geroepen.
Tijdens de Poolse Veldtocht werd hij commandant van het XXII pantserkorps. Tijdens de invasie van Frankrijk was hij commandant van de Panzergruppe Kleist die bestond uit het XLI en het XIX (onder Guderian) pantserkorps. Deze twee korpsen bevonden zich op het meest zuidelijke punt in de Duitse race naar Het Kanaal.
In april 1941 kreeg Von Kleist het commando over de Panzergruppe 1, dat bestond uit het XVIII en het XL pantserkorps. Deze Panzergruppe vormde de speerpunt tijdens de invasies van Joegoslavië en Griekenland. Bij de daaropvolgende invasie van Rusland, bekend onder de naam operatie Barbarossa maakte de Panzergruppe 1 deel uit van Heeresgruppe Süd.
In 1942 werd hij naar de Kaukasus gezonden om daar de voor de Duitse oorlogsmachine zo belangrijke olievelden te veroveren. Op 22 november van dat jaar kreeg hij het bevel over Heeresgruppe A. In 1943 werd hij tot generaal-veldmaarschalk bevorderd.
In maart 1944 werd hij door Hitler persoonlijk van zijn commando ontheven nadat hij het Duitse Achtste Leger bevel had gegeven zich terug te trekken toen dit dreigde vernietigd te worden door het oprukkende Rode Leger.
Von Kleist werd in 1945 in Beieren door Amerikanen gearresteerd en aan Joegoslavië uitgeleverd, waar hij in 1946 veroordeeld werd tot 15 jaren gevangenis vanwege gepleegde oorlogsmisdrijven in dat land. In 1948 echter werd hij uitgeleverd aan de Sovjet-Unie, en werd daar opnieuw veroordeeld voor oorlogsmisdrijven begaan aan het oostfront. Ditmaal luidde het oordeel zelfs levenslang. Op 13 of 16 november 1954 stierf hij achter de tralies in de stad Vladimir. Ewald von Kleist was de hoogste Duitse officier die als krijgsgevangene in de Sovjet-Unie overleed.
Militaire loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]- Fahnenjunker: 13 maart 1900[3][4]
- Fähnrich: 18 oktober 1900[5][3]
- Leutnant: 18 augustus 1901[5] (Patent 19 augustus 1900)[3]
- Oberleutnant: 27 januari 1910[5][3][4]
- Hauptmann: 22 maart 1914[5][3]
- Major: 1 februari 1922[5] (benoemingsakte vanaf 1 juli 1921)[3]
- Oberstleutnant: 1 december 1926[5][3]
- Oberst: 1 oktober 1929[5][3][5]
- Titulair (Charakter) Generalmajor: 1 januari 1932[3]
- Generalmajor: 1 oktober 1932[5][3]
- Generalleutnant: 1 oktober 1933[5][3]
- General der Kavallerie: 1 augustus 1936[5][3]
- Generaloberst: 19 juli 1940[5][2][3]
- Generalfeldmarschall: 1 februari 1943[5][3] - 5 oktober 1941[2]
Decoraties
[bewerken | brontekst bewerken]- Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.15) op 15 mei 1940 als Generaloberst en Kommandierender General van het XXII Armee-Korps (mot.) (Panzergruppe Kleist)[5][2][3][4]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.72) op 17 februari 1942 als Generaloberst en Opperbevelhebber van de Panzergruppe 1[5][2][3][4]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.60) op 30 maart 1944 als Generalfeldmarschall en Opperbevelhebber van de Heeresgruppe A; opmerking: (directe verlening), (Kleist ontving de Zwaarden uit de handen van Adolf Hitler)[6][7][8][5][2][3][4]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939[2], 1e Klasse (27 september 1939)[8][9][5] en 2e Klasse (17 september 1939)[5][3]
- IJzeren Kruis 1914[2], 1e Klasse (27 januari 1915) en 2e Klasse (4 oktober 1914)[9][5][3]
- Dienstonderscheiding van Leger en Marine (25 dienstjaren)[8]op 2 oktober 1936[5][3] op 2 oktober 1936[4]
- Kruis voor Militaire Verdienste (Oostenrijk-Hongarije), 3e Klasse[4]
- Commandeur in de Militaire Orde van Savoye[4] op 30 juli 1942[8][5][3]
- Orde van Michaël de Dappere, 1e[4], 2e Klasse (6 oktober 1942)[3], 3e Klasse (16 juli 1942)[8][5][3]
- Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42[8][5][3] op 7 september 1942[4]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[8][5][3] in 1934[4]
- Hanseatenkruis van Hamburg[5][3] in 1917[4]
- Hospitaalorde van Sint-Jan
- Rechtsridders in 1935[3]
- Ereridder[4] in 1917[3]
- Onderscheiding voor Trouwe Dienst (Pruisen)[5]
- Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 3e Klasse[4]
- Grootkruis in de Orde van Verdienste (Hongarije) met Zwaarden[4] op 13 mei 1941[5][3]
- Kubanschild in 1942[4]
- Krimschild in 1943[4]
- Panzerkampfabzeichen[4]
- Hij werd meerdere malen genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op:
- 10 april 1941[5][3][10]
- 13 april 1941[5][3][11]
- 26 augustus 1941[5][3][12]
- 27 augustus 1941[5][3][12]
- 11 oktober 1941[5][3][13]
- 12 oktober 1941[5][3][13]
- 22 november 1941[5][3][14]
- 30 mei 1942[5][3][15]
- 19 augustus 1943[5][3][16]
- 9 oktober 1943[8][5][3][17]
- (de) Berger, Florian. Mit Eichenlaub und Schwertern. Die höchstdekorierten Soldaten des Zweiten Weltkrieges. Wenen, Oostenrijk: Selbstverlag Florian Berger. 1999, ISBN 978-3-9501307-0-6.
- (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Duitsland: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
- (en) Kemp, Anthony. German Commanders of World War II (#124 Men-At-Arms series). Osprey Pub., Londen. 1990 reprint, ISBN 0-85045-433-6.**
- (en) Mitcham, Samuel. Hitler's Generals. 2003.
- (de) Schaulen, Fritjof. Eichenlaubträger 1940 – 1945 Zeitgeschichte in Farbe II Ihlefeld - Primozic. Selent, Duitsland: Pour le Mérite. 2004, ISBN 978-3-932381-21-8.
- (de) } Scherzer, Veit. Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Duitsland: Scherzers Miltaer-Verlag. 2007, ISBN 978-3-938845-17-2.
- (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 1: A–K. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag. 1997, ISBN 978-3-7648-2299-6.
- (en) Kursietis, Andris J. (1999). The Wehrmacht at War 1939-1945; The Units and Commanders of the Ground Forces during World War II. Aspekt, pp. 275. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 11 september 2019.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1.September 1939 bis 31.Dezember 1941. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), 474, 482, 656 (2), 694 (2), 729. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 8 februari 2021.
- (de) Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1.Januar 1942 bis 1.Dezember 1943. Gesellschaft für und Bildung mbH, Köln (1989), 144, 543, 579. ISBN 3-89340-004-4. Geraadpleegd op 8 februari 2021.
- Voetnoten
- ↑ (de) Volksbund.de: Ewald von Kleist. Geraadpleegd op 21 mei 2018.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Kursietis 1999, p. 275
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am (en) Specialcamp11.co.uk: Generalfeldmarschall Paul Ludwig Ewald von Kleist. Geraadpleegd op 29 september 2019. Gearchiveerd op 13 februari 2023.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r (en) Ritterkreuztraeger.info: Generalfeldmarschall Ewald von Kleist. Geraadpleegd op 29 september 2019. Gearchiveerd op 28 oktober 2020.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak (en) Axis Biographical Research: DAS HEER, Generallfeldmarschall, Generalfeldmarschall Ewald von Kleist. Geraadpleegd op 11 september 2019.
- ↑ Scherzer 2007, p.447
- ↑ Fellgiebel 2000, p.43
- ↑ a b c d e f g h https://www.tracesofwar.nl/persons/192. Gearchiveerd op 5 juli 2023.
- ↑ a b Thomas 1997, p.375
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1989, p.474.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1989, p.482.
- ↑ a b Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1989, p.656.
- ↑ a b Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1989, p.694.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 1 1989, p.729.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1989, p.144.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1989, p.543.
- ↑ Die Wehrmachtberichte 1939-1945; Band 2 1989, p.579.
· 
· 