Slott Vincennes

Dat Slott Vincennes (franzöösch: Château de Vincennes) in de an den östlichen Rand van Paris liggend Stadt Vincennes is neben den Louvre en van de bedüüdendst Slötter in de Historie van Frankriek. Sien Wahntoorn (Donjon) is mit 50 Meter Hööcht en van de hööchsten in Frankriek.

Anlaag

De eegentliche Slottbezirk is en rechteckig Anlaag, de van en 1.200 Meter lang Müer mit negen oorsprünglich etwa 40 Meter hooch Toorns un en 27 Meter breet Watergraben umgeeven is. An de westlich Längssiet wurrd de Müer van den wehrhaften Wahntoorn ünnerbraaken. De hett en quadratischen Grundreet van 16,20 Meter un is söss Stockwarken hooch. De Müern sünd etwa 3,30 Meter dick. De eegentlichen Slottgebäude sünd de Pavillon van den König un de Pavillon van de Königin, de sück in den südlichen Hoff tegenöver stahn un deren Butensieden mit de Umfaatensmüers bünnig sünd. Midden in de Anlaag steiht de Sainte-Chapelle nömmt Slottkapell, de tüschen 1380 un 1552 upricht wurr un en groot Ähnlichkeit mit den glieknaamigen Karkenbau up de Île de la Cité van Paris hett.

Siet 1988 wurrn umfangriek Renoveerensarbeiten dör dat Kultur- un Verteedigungsministerium van Frankriek vörnommen. De Slottkapell un de Donjon wurrn all upwändig restaureert. Tüschen 1990 un 2006 hett de franzöösch Staat all för de gesamten Binnen- un Butenarbeiten in un an dat Slott över 43 Millionen Euro betallt.

Geschichte

Manoir du Bois-de-Vincennes

Dat eerste echte Dokument, dat den Wald van Vilcena nömmt, stammt ut dat Johr 847 un is en Oorkunn van de Abtei Saint-Maur; in disse Tiet hörr he to dat Bisdom Paris. In dat 11. Johrhunnert wurr de Wald Eegendom van de Kroon, de Grenzen weern dormals in etwa so groot as hüüd, de Wald weer also ruch weg 1000 Hektar groot.

De Wald van Vincennes weer för Ludwig VII. (1120–1180) en anseggt Jagdrebeet. 1164 leet he Mönken ut Grandmont in’n Limousin (Grammontenser ut Grandmont bi Saint-Sylvestre (Haute-Vienne)) kommen un hett hör en vun Schlööt umgeeven Wald to dat Dröögleggen övergeeven, an dat sück hüüd de Lac des Minimes in‘n Nordosten van den Wald befinnd. 1178 hett he in Vincennes en Dokument ünnerschreeven, wat bewiest, dat hier nu en königliche Residenz, tomindst aber en Jagdpavillon vörhannen weer, de sien eerste Bauperiood in de Midden van dat 12. Johrhunnert antosetten is.

Nahdem de Mönken van de umliggend Abteien den Wald mit Rodungen up 50 Arpents (ca. 17 Hektar) lüttger maakt harrn, leeten Philipp II. Augustus (1165–1223) un sien Nahfolger hüm af 1183 wedder upforsten. Philipp II. leet de Wald mit dick Müern umgeeven un mit Wild bestücken; he un sien Enkel Ludwig IX. de Hillige (1214–1270) hemm sluutend an de Stäe van en olt Jagdhütt en Herrensitt mit en eerst Kapell baut, dat Manoir du Bois-de-Vincennes, den Utgangspunkt van dat künftig Slott Vincennes. För den letzteren wurr dat Manoir to sien Hööftsitt nah dat Palais de la Cité, un ok för sien Nahfolger harr he gröttere Bedüüden, tomal Philipp III. (1245–1285) hier heiraadt hett (1274), as ok Ludwig X. (1289–1316) un Karl IV. (1295–1328) hier hör letzt Daag verbrocht hemm. Karl V. (1338–1380) wurr hier boren, för hüm wurr dat Manoir de Residenz un dat Zentrum van sien Verwalten.

De wenigen un wenig utführlichen Schriftborns laaten so goot as kien Rückslüsse up de Entwicklung van dat Manoir tüschen Ludwig den Hilligen un den Bauanfang van dat (nee) Donjon 1361 to. Bauarbeiten in dat Manoir sünd beleggt för 1251, wiedere to Tiet van Philipp III. sünd wohrschienlich, as he – tüschen 1274 un 1276 – den Wald van Vincennes up dat Rebeet van Saint-Mandé utwieten dee un Watertofohren för den See van Saint-Mandé un dat Manoir wedder herstellen leet. Karl IV. un Karl V. hemm dat Projekt fortführt, den Wald in sien Gesamtheit wedder hertostellen.

Wiels de Regeeren van Philipp IV. (1268–1314, regeert hett he af 1285) wurrn bedüüdendere Arbeiten tüschen 1296 un 1305 nömmt. 1336–1338, ünner Philipp VI. (1293–1350) geev dat wiedere wichtige Bauarbeiten, dornah düüden de Borns up de Bau van nee Galerien hen un ok Keller sünd woll nee baut wurrn. Dorto geev dat van 1347 bit 1349 Arbeiten an de Kööken van de Königin. Sluutend wurrd van 1365 bit 1367 ünner Karl V. en Afsnitt van bedüüdend Wedderupbauarbeiten nömmt, mit hüm geiht aber ok de bedüüdend Tiet van dat Manoir du Bois-de-Vincennes to Enn‘.

Ut disse Tiet is van dat Manoir nichts överbleeven, wat man över den Bodden sehn kann. Eerst as se 1991 dormit anfungen sünd Utgrabungen to maaken, hett man Müern van disse eerst königlich Residenz to Gesicht kreegen, de öldsten dorvan van dat Enn‘ van dat 12. Johrhunnert.

Den Borns un den Utgrabungen van de 1990er Johren folgend kann man sück nu en nipp un nau en Bild maaken, wu dat königliche Manoir van Vincennes to’n Regeerensanfang van Karl V. 1364 utsehn hett. Ok de Beteeken tüschen 1248 un 1353 maaken dat düütlich: domus, maison, latermanoir oder hôtel; palais is selten un Begreep, de up en Befestigung hendüüden, as castrum/château wurrn för Vincennes nich bruukt. Midden van dat 14. Johrhunnert weer dat Manoir en quadratisch Bau van 60 Metern Siedenlängt, de ut veer Flögeln um en Hoff bestunn.

All wat man bi de Gravereeen an Konstruktschonen herutfunnen hett, befinnen sück blots up Boddenniveau un nich up Terrassen, entgegen dat, wat ut de Befestigungsarchitektur van dat 12.–14. Johrhunnert bekannt is. En Verteidigungselement (de quadratische Donjon van etwa 10 Metern Siedenlängt, de blots van en Teeknung van 1654 bekannt is) existeer an de Eck van West- un Südflögel. Up de Etage van den Westflügel befunn sück de groot Salle Saint-Louis, de in mehreren Borns nömmt wurrd. De Rest van dat Manoir bestunn ut verscheeden Zimmer, religiöös Rüüms – dorünner vör allen de Chapelle Saint-Martin, de in dat 17. Johrhunnert aber kört weer.

In dat Zentrum van den Hoff van dat Manoir stunn en steenern Monumentalpütt ut de Tiet van Karl V., mögelkerwies ut de Tiet van den Wedderupbau van 1365 bit 1367, de en ähnlich ölder un gliekaartig Bauwark ersetten dee.

In dat 18. Johrhunnert wurrn de letzt Reste van dat Manoir afreeten.

Slott Vincennes

De Umgestaltung van dat Manoir zo dat hüüdige Slott Vincennes fung wenige Johren nah den Regeerensanträe van de Valois-Dynastie (1328) an. Philipp VI., de Nahfolger van Karl V., hett af 1337 de Uprichten van en Donjon in den westlichen Deel van dat Anwesen plaant, de sien Bau wiels den Hunnertjohrigen Krieg ünner Johann II. den Gooden un sien öldst Söhn, Karl V. vörandreeven wurr un eerst 1373 afslooten weer. In unseker Tieden deen disse massive, befestigt Anlaag den König as Residenzslott.

In dat 17. Johrhunnert hett Louis Le Vau, Architekt van den Sünnenkönig, Ludwig XIV., twee Flögel tofögt, den Pavillon van den König un den Pavillon van de Königin. Dat Slott wurr so to den darten königlichen Wahnsitt. As Vincennes van den königlichen Hoff upgeeven wurr, deen dat as Staatsgefängnis, in dat ünner annern de Marquis de Sade, de Graf Mirabeau un Diderot fangen sett wurrn.

1739 wurr en Porzellanmanufaktur in dat Slott grünnd, de 1756 nah Sèvres översideln dee. Ünner dissen Naam sünd de neben den Meißner kostbarsten Porzellane van dat 18. Jorhunnert ok hüüd noch bekannt.

1804 wurr Louis Antoine Henri de Condé, Hartog van Enghien, up Befehl van Napoléon Bonaparte, wegen angevliche Verschwörung in den Watergraben van dat Slott dör en Doodscheetkommando henricht, nahdem he tovör as Sympathisant van de Bourbonen ut sien dormaligen Wahnsitt Ettenheim in Baden, entführt wurrn weer. An’n 15. Oktober 1917 wurr ok Mata Hari as angevliche düütsch Spionin standrechtlich in‘n Festungsgraben dood schaaten.

De Park wurr in dat 19. Jorhhunnert in den Stil van engelsch Landschapsgordens gestalt. Napoleon III. hett den Park mit en Grött van meest 10 Quadratkilometern 1860 as apenliche Inrichtung an Paris övergeeven.

1940 deen dat Slott den franzööschen Generalstaff bi de spoodlos Verteidigung van dat Land gegen de düütsch Invasion as Hööftquartier. Ansluutend weer dat van düütsch Truppen besett, de dat an’n 20. August 1944 wedder rümmen muss, nich ahn eenige Schäden to achterlaaten.

Hüüd sünd in dat Slott verscheeden Dienststäen van dat Verteidigungsministerium (Militärarchiv un Militärgeschichtliche Forschung) as ok van dat Ministerium för Kultur un Kommunikatschoon (Zentrum för natschonale Denkmalen) ünnerbrocht.

In dat Slott Vincennes wurr den Fahnen van de uplöst franzöösch Regimenter un Bataillone upbewahrt.

Literatur

Frank Dengler: Karlstein und Vincennes – zwei spätmittelalterliche Burgen als Herrschaftssymbole im Vergleich. In: Hartmut Hofrichter (Hrsg.): Die Burg – ein kulturgeschichtliches Phänomen. Theiss, Stuttgart 1994, ISBN 3-8062-1134-5 (=Veröffentlichungen der Deutschen Burgenvereinigung e.V., Reihe B, Schriften Band 2 un Sonderheft Burgen und Schlösser), S. 75–85.
Luce Gaume: Le château de Vincennes. Un histoire militaire. Chaudun, Paris 2008, ISBN 978-2-35039-059-8.
Ulrike Heinrichs: Vincennes und die höfische Kultur. Die Bildhauerkunst in Paris 1360–1420. Reimer, Berlin 1997, ISBN 3-496-01154-8 (togliek Dissertatschoon, Freiburg/B. 1997).
Martial Pradel de Lamase: Le château de Vincennes. Calmann-Lévy, Paris 1932.

Weblinks

Slott Vincennes. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Website van dat Slott (düütsch)
Schloss Vincennes – Frankriek sien offizielle Website (düütsch)
Histoire du Bois de Vincennes
L’ancien manoir capétien
Dossiers archéologie Nr. 289 Vincennes (online) ISSN 1141-7137
Modell van dat Manoir du Bois de Vincennes
koloreert Teeknung van Louis Le Vau van 1654 to dat Slott Vincennes (in hellblau dat middelölleriche Manoir). In: vincennes-tourisme.fr, afropen an’n 2. Januar 2019.
Slott Vincennes nah dat Afrieten van dat Manoir

Koordinaten: 48° 50′ 34″ N, 2° 26′ 9″ O