Прва германска антарктичка експедиција
 Патеката по која оделе групата од Германската експедиција | |
| Спонзор |  Германија |
|---|---|
| Лидер | Ерих Дагоберт фон Дригалски |
| Почеток | 1911-1912 |
| Бродови | Гаус |
| Достигнувања | Откриена Земјатата на Вилхелм II со вулканот Гаусберг. |
Германска антарктичка експедиција или Експедиција на „Гаус“ — првата германска експедиција на Антарктикот, предводена од ветеран на експедиции на Гренланд [1], професор по геологија и геофизика на Универзитетот во Берлин, Ерих фон Дригалски [2] .
Експедиција
[уреди | уреди извор]
Од 1865 година, Георг фон Нојмаер се обидел да организира германска експедиција на Антарктикот, но тоа се случило само неколку децении подоцна [1] . Дригалски бил избран за водач на експедицијата од останатите нејзини членови и му било дозволено да изгради брод специјално за оваа експедиција [2] . Бродот го добил името Гаус по Карл Фридрих Гаус. Експедицијата била финансирана од Вилхелм II, кој за неа издвоил 1.200.000 златни марки. Научните податоци собрани за време на експедицијата ја поставиле основата за дискреција во пристапот кон научните теории и за разбирање на новиот концепт на Александар Хумболт .
Задачата на експедицијата била да ја истражи непознатата територија на Антарктикот, која се наоѓа јужно од Кергеленскиот архипелаг. Експедицијата започнала од Кил на 11 август 1901 година, со триесет и двајца мажи, вклучувајќи пет офицери, пет научници и само двајца членови на Царската морнарица, и покрај изворот на финансирање за експедицијата [2] [1] . На 22 ноември 1901 година, бродот пристигнал во Кејптаун, каде што останал до 7 декември, надополнувајќи го горивото и резервите.
Мал дел од тимот останал на Кергеленовите Острови, каде што пристигнале на 2 јануари 1902 година, додека најголемиот дел од тимот заминал понатаму на југ [1] . Ерих фон Драгалски бил во кратка посета на островот Херд и ги дал првите сеопфатни научни информации за геологијата, флората и фауната на островот. Дригалски го истражувал тогаш непознатиот регион на Антарктикот јужно од Кергеленскиот архипелаг. Изборот на оваа област помеѓу Веделовото Море и Ендербиевата Земја произлегува од иницијативата и распределбата на напорите на меѓународната заедница за проучување на Антарктикот, одобрена од претседателот на Кралското географско друштво, Клемент Маркам [1] . За време на експедицијата имало одредена соработка со Британската Антарктичка експедиција, која работела во исто време на друг дел од континентот [1] .
И покрај фактот што бродот бил заклучен во мраз скоро 14 месеци на растојание од околу 70 километри од крајбрежјето, до февруари 1903 година, експедицијата открила нови територии на Антарктикот - на 21 февруари 1902 година, Земјатата на Вилхелм II со вулканот Гаусберг. [1] . На 16 март, бродот повторно пристигна во Кејптаун за да ги надополни резервите на гориво, но германската влада, преку својата амбасада, одбила дополнително да ја финансира експедицијата, наредувајќи му на Дригалски да се врати во Германија.
Драгалски бил првиот истражувач кој користел гасен балон на Антарктикот [2] .
Експедицијата пристигнала назад во Кил на 23 ноември 1903 година [2] . Последователно, Драгалски напишал хроника на експедицијата и уредувал обемни научни податоци: од 1905 до 1931 година објавил 20 тома и 2 атласи кои ја опишуваат експедицијата.
Наводи
[уреди | уреди извор]Извори
[уреди | уреди извор]- Drygalski, E. (1991). The German South Polar Expedition, 1901–3. Erskine Press. ISBN 1852970316.
- Murphy, D. T. (2002). German Exploration of the Polar World: A History, 1870–1940. Nebraska.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- South-Pole.com
- Report on the stay at the Kerguelens by expedition member Karl Luyken
| ||||||||||||||||
