Гунтрам (крал)

Свети Гунтрам (c. 532, Соасон – 28 јануари 592) (исто така нарекуван и Гонтрам, Гонтран, Гунтхрам, or Гунтхрамн) бил крал на Бургундија од 561 до 592. Тој бил син на (трет најстар, втор најстар кој преживеал) на Хлотар I и Ингунда. По смртта на неговиот татко (561), станал крал на четвртото од кралствата на Франките, и го направил Орлеан своја престолнина. Неговото име Гунтрам^[1], означува « Воинствен гавран », Gunth Chramn на старофранкиски јазик, Gunth (битка) и Chramn (гавран)^[2], Тој бил еден од оние Меровинзи кој бил канонизиран и прогласен за светец од страна на Црквата. Неговиот патронат се слави на 28 март.

Животопис

Син на кралот на Франките Хлотар и на Ингунда, по смртта на неговиот татко во 561, го наследил старото кралство на Бургундија. Него Григориј Турски го нарекува “добриот крал Гунтрам“.

Морал да се бори против другите варварски народи кои му се заканувале на кралството. Исто така во одреден период се обидувал и да ги помири своите завојувани браќа Сигеберт и Хилперик. По смртта на вториот, тој бил повикан од страна на кралицата Фредегонда за да ја заштити нејзе и нејзиниот син Хлотар II.

Бидејќи неговите синови починале на рана возраст, тој во 577 го присвоил својот внук, Хилдеберт II, синот на Сигеберт и на Брунехилда.

Кога епидемија на чума го зафатила градот Марсеј, тој му наредил на населението да се скрие во црквите а да се моли за божја милост, да јадат само леб од `рж и да пијат само вода.^[3].

Ја изградил катедралата Св. Петар од Женева, и поради посветеност на Св. Жан-Батист, ја изградил црквата Сен-Жан-де-Морен, на која бил и владика.

Починал во својата постела, на 28 март 592 или 593 на возраст од шеесет и осум години^[4]. Закопан е во Сен-Марсел ле Шалон (71) во баззиликата којашто ја изградил во чест и врз гробот на Св. Марсел, лионски маченик од 2 век. Оваа градба била изградена во 584. После неговата смрт неговото кралство му припаднало на Хилдеберт II. Владиците на неговото кралство него го жртвувале ^[5].

Поколение

Следниве конкубини и потомци на Гунтрам се познати:^[6] :

Конкубинат со Венеранда, галска слугинка. Од оваа врска потекнуваат :
- Гондебо (Околу 561 - Околу 566). Отруен од Маркатруда.
Сопруга околу 565 Маркатруда (+ околу 566), франкиска благородничка, ќерка на војводата Мањакер. Од оваа врска потекнуваат :
- Син кој починал додека бил бебе (566).
Сопруга околу 567 Острегилда на прекар наречена Бобила (+ 580), франкиска слугинка на Маркатруда. Од оваа врска потекнуваат:
- Хлотар (околу 567 - 577). Починат од чума.
- Хлодомер (околу 569 - 577). Починат од чума.
- Клотилда (околу 573 - околу 600). Немажена.
- Клодоберж (околу 575 - ?).

Култ

Григориј Турски зборува за повеќе чуда кои биле извршени за време и после неговата смрт и а кои тој самиот бил сведок (лекувал болни заразени од колера). Гробот на “добриот крал Гунтрам“ бил пронајден во 15 век, со што култот почнал да се шири во неговото кралство. Но во 16 век хугенотите го опустошиле неговиот гроб и ги растуриле реликвиите. Останала само главата која е зачувана во еден реликвиум ^[7].

Тој се смета за свет заштитник на разведените и молитвите кон него се во насока на смирување на семејните кавги и за помирување на две гранки од некое раскарано семејство.

Белешки

↑ Предлошка:Mgr Paul Guerin, Les petits bollandistes. Vies des Saints, Paris, éditions Saint-Rémi, 1876.
↑ Bruno Dumézil, La reine Brunehaut, Paris, Éditions Fayard, 2008, p.9 ; Laurence Charlotte Feffer et Patrick Périn, Les Francs Tome 2 : A l'origine de la France, Armand Collin Editeur, Paris, 1987, p.130.
↑ Grégoire de Tours, Histoire des francs, livre IX, 21.
↑ Ivan Gobry, Les premiers rois de France : la dynastie des mérovingiens, collection « Documents d'Histoire », éditions Tallandier , 1998, page 227.
↑ Ivan Gobry, Les premiers rois de France : la dynastie des mérovingiens, collection « Documents d'Histoire », éditions Tallandier , 1998, page 247.
↑ La famille de Gontran est connue par L'Histoire des Francs de Grégoire de Tours. Sauf Magnacaire qui se trouve dans La Chronique de Marius d'Avenches.
↑ Etienne Lelièvre, Les Saints de souches royales, Ed. Le Sarment FAYARD, 1999.

Извори

Howorth, Henry H. "The Ethnology of Germany. Part 3: The Migration of the Saxons." The Journal of the Anthropological Institute of Great Britain and Ireland, Vol. 7. (1878), pp 293–320.
Dahmus, Joseph Henry. Seven Medieval Queens. 1972.
Gregory of Tours. The History of the Franks, Volume II: Text. trans. O. M. Dalton. Clarendon Press: 1967.
History of the Franks: Books I-X. Архивирано на 14 август 2014 г. translated by Ernest Brehaut. Available at Medieval Sourcebook.

Гунтрам (крал) Меровиншка династија Роден(а): 545 Починал(а): 592
Претходник Хлотар I	Крал на Бургундија 561–592	Наследник Хилдеберт II

[1] Предлошка:Mgr Paul Guerin, Les petits bollandistes. Vies des Saints, Paris, éditions Saint-Rémi, 1876.

[2] Bruno Dumézil, La reine Brunehaut, Paris, Éditions Fayard, 2008, p.9 ; Laurence Charlotte Feffer et Patrick Périn, Les Francs Tome 2 : A l'origine de la France, Armand Collin Editeur, Paris, 1987, p.130.

[3] Grégoire de Tours, Histoire des francs, livre IX, 21.

[4] Ivan Gobry, Les premiers rois de France : la dynastie des mérovingiens, collection « Documents d'Histoire », éditions Tallandier , 1998, page 227.

[5] Ivan Gobry, Les premiers rois de France : la dynastie des mérovingiens, collection « Documents d'Histoire », éditions Tallandier , 1998, page 247.

[Famille-6] La famille de Gontran est connue par L'Histoire des Francs de Grégoire de Tours. Sauf Magnacaire qui se trouve dans La Chronique de Marius d'Avenches.

[7] Etienne Lelièvre, Les Saints de souches royales, Ed. Le Sarment FAYARD, 1999.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]