Wrota Argonath – znane również jako Brama Królów albo Filary Królów – punkt orientacyjny na północnym brzegu Gondoru.[1]
Opis[]
Argonath składał się z dwóch ogromnych posągów, wyrzeźbionych na podobieństwo Isildura i Anáriona, skierowanych na północ. Umieszczeni na olbrzymich piedestałach w prawej ręce obaj trzymają topory, natomiast lewe ręce wyciągają ku górze na znak sprzeciwu do wrogów Gondoru. Dwa posągi postawione są po obu stronach Anduiny, wylotu wąwozu, który był wejściem na jezioro Nen Hithoel.[2]
Historia[]
Od najwcześniejszych dni królestwo Gondoru miało granice na krańcu Nen Hithoel. Wieki później bratanek Narmacila I, Minalcar, prowadził wielką armię, która pokonała Easterlingów między Rhovanionem i Morzem Rhûn w TE 1248. Kiedy wrócił, umocnił brzegi Anduiny i odbudował filary Argonath.[3]
W Trzeciej Erze moc i wielkość Gondoru zmalała, zostawiając Argonath na opustoszałych ziemiach. W TE 3019 Drużyna Pierścienia odbywała podróż między filarami. Czas zatarł ich oczy, a także popękały ich brwi, ale dwa posągi wciąż emanowały mocą i majestatem.[4]
Etymologia[]
Nazwa pochodzi z języka sindarin i składa się ze słów: ar "królewski" + gond "kamień". Końcówka -ath oznacza liczbę mnogą.[5]
Kreacja w adaptacjach[]
Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia (film)[]
Argonath składa się z dwóch dużych i bardzo szczegółowych modeli, i tła cyfrowego, aby przekazać właściwe poczucie skali.
Należy pamiętać, że w filmie posągi przedstawiają Isildura i Elendila (ponieważ wszystkie odniesienia do Anáriona zostały wycięte z filmów), a posąg Elendila trzyma Narsil zamiast topora.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Pożegnanie Boromira”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Wielka Rzeka”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Wielkie Lata
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Cząstki słowotwórcze w imionach własnych w językach quenejskim i sindarińskim