Théoden (TE 2948 - TE 3019) – siedemnasty król Rohanu. Był synem Thengla i Morweny z Lossarnach oraz bratem Théodwiny (miał jeszcze trzy inne siostry), wujem Éomera i Éowiny oraz ojcem Théodreda. Był ostatnim potomkiem Eorla Młodego z drugiej dynastii władców Rohanu[1]. Posługiwał się mieczem Herugrim.
Biografia[]
Urodził się 2948 TE, jako najstarszy i jedyny syn Thengela i gondorskiej szlachcianki Morweny z Lossarnach. Jego ojciec był bliskim sojusznikiem Gondoru i członkiem dworu namiestnika Turgona, jednak był skonfliktowany ze swym ojcem, a dziadkiem Théodena, Fengelem. Dlatego też wolał na stałe zamieszkać w Gondorze i nie wracać do ojczyzny, aby nie kontynuować sporów. Z tego powodu Théoden spędził beztroskie dzieciństwo w Gondorze, razem ze swymi czterema siostrami, gdzie nauczył się w pełni posługiwać sindarinem i westronem[1].
Na tron Rohanu wstąpił w 2980 roku Trzeciej Ery, po śmierci swego ojca. Był jedynym synem Thengela, ale miał cztery siostry. Jedna z nich, Théodwina, mieszkała wraz z nim w Edoras. Poślubiła ona trzeciego marszałka Rohanu Éomunda ze Wschodniej Bruzy. Para wzięła ślub w roku 2989 Trzeciej Ery. Jednak niedługo potem oboje zginęli. Po ich śmierci Théoden zaopiekował się jej dziećmi: Éomerem i Éowiną. Sam poślubił Elfhildę, z którą miał jednego syna – Théodreda. Jego żona zmarła w czasie porodu[1].
Podczas Wojny o Pierścień[]
Gdy nadeszły czasy Wojny o Pierścień, Théoden panował już prawie 40 lat. Umysł władcy był zatruwany przez szpiega Sarumana – Grímę. Korzystając z tego, że król Rohanu nie mógł podejmować szybkich decyzji, Saruman zaatakował brody na rzece Isenie. Wojska Rohanu stawiły jednak opór wrogowi. Podczas Pierwszej bitwy u brodów na Isenie jedyny syn króla – Théodred – został zabity. Sama bitwa nie została rozstrzygnięta. Gríma skutecznie opóźniał wyjście posiłków do brodów. Wykorzystując sytuację, Saruman znów zaatakował. Tym razem udało mu się rozbić wojska przeciwnika. Trochę przed drugą bitwą na Isenie do Edoras przybył Gandalf wraz z Aragornem, Legolasem i Gimlim. Czarodziejowi udało się wypędzić Grímę z dworu oraz uwolnić władcę od Sarumana. Dzięki temu król stanął do walki z siłami Curuníra.
Dowodził armią Rohanu w Bitwie o Helmowy Jar, gdzie odniósł zwycięstwo[2]. Wkrótce powiódł swe wojska na pomoc Gondorowi[3] i wziął udział w Bitwie na Polach Pelennoru. W jej trakcie starł się z Czarnoksiężnikiem z Angmaru i umarł, kiedy jego własny koń spadł na niego, przestraszony przez bestię Nazgûla. Na polu bitwy został odnaleziony przez swą siostrzenicę Éowinę[4]. Jego następcą został Éomer[1].
Etymologia[]
W fikcyjnej etymologii Tolkiena imię Théoden jest staroangielskim tłumaczeniem oryginalnego rohańskiego Tûrac, starego słowa oznaczającego króla[5].
Epitet Ednew w języku staroangielskim oznacza "odnowiony, przywrócony", ponieważ został uwolniony od magii Sarumana.
Władca Koni był obelgą rzuconą przez Sarumana w stronę Théodena, gdy ten odrzucił jego ofertę pokoju i przyjaźni[6].
Galeria[]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Ród Eorla"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Helmowy Jar”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Przegląd sił Rohanu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Bitwa na polach Pelennoru”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Ludy Śródziemia, "II. Dodatki o Językach"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie Wieże, "Głos Sarumana"