Pelargir – wielkie miasto położone nad Ethir Anduin w miejscu, gdzie Sirith wpada do Wielkiej Rzeki. Wybudowane w Drugiej Erze przez Númenorejczyków było jednym z najważniejszych kolonii i portów królestwa, a także największy ośrodek Wiernych w Śródziemiu. Później także główny port Gondoru. Był jednym z dwóch wielkich portów Gondoru w czasach jego świetności, drugim był Umbar.
Historia[]
Pelargir był najstarszym miastem założonym na terenie przyszłego Gondoru w 2350 roku Drugiej Ery przez Númenorejczyków, jako jedna z kolonii ich królestwa. Z czasem rozrastało się do ogromnych rozmiarów. W ciągu następnych lat było główną przystanią Wiernych w Śródziemiu i wielu z nich tam się osiedliło z powodu coraz ostrzejszego konfliktu na wyspie oraz prześladowań jakich doświadczali ze strony Ludzi Króla. Po Upadku Númenoru w 3319 roku Drugiej Ery właśnie tam wylądowali Isildur i Anárion. Włączyli oni to miasto do Południowego Królestwa, po założeniu tego nowego państwa (3320 rok Drugiej Ery).
Król Eärnil I rozbudował Pelargir w 933 roku Trzeciej Ery i uczynił go głównym portem Gondoru oraz bazą w morskich wyprawach Królów Żeglarzy. Z powodu miłości do morza Tarannon Falastur wybudował tam sobie pałac, który fundamenty miał w wodzie. Podczas Waśni Rodzinnej był to najważniejszy ośrodek popierający Castamira Samozwańca, który to planował przenieść tam stolicę. Po bitwie u Brodu na Erui król Eldacar, prawowity władca, musiał oblegać to miasto przez rok (1447 - 1448). W 1634 roku zdobyli i złupili je Korsarze z Umbaru, a w tej walce z nimi poległ król Minardil. Pięćset lat później w mieście stacjonowała armia pod dowództwem Eärnila II, który pokonał armię Haradrimów na rzece Poros.
Za rządów namiestników Pelargir był głównym ośrodkiem prowincji Lebennin, choć zdaje się że jego portowe znaczenie zmalało, ze względu na osłabienie Gondoru.
Podczas Wojny o Pierścień Korsarze zdobyli miasto w sile 50 dużych statków i wielu mniejszych. Mieli z niego płynąć w górę rzeki aż do przystani Harlond, aby pomóc w oblężęniu Minas Tirith. Port został wyzwolony jednak przez Aragorna, Armię Umarłych i Szarą Drużynę (13 marca 3019 roku). Wódz Dúnedainów obsadził statki marynarzami, których Korsarze wzięli w niewolę, oraz zwolnił Umarłych z przysięgi. Po pokonaniu Saurona, za rządów króla Elessara, Pelargir niewątpliwie odzyskał swoje dawne znaczenie i świetność.
Portret w adaptacjach[]
Pelargir pojawia się w Władca Pierścieni: Powrót króla (film), gdzie jest miejscem walki między Korsarzami z Umbaru a Umarłymi z Dunharrow i grupą Aragorna. W filmie nie ma Halbarada, Elladana i Elrohira oraz Szarej Kompanii. Samo miasto jest pokazane wyłącznie z lotu ptaka.
Etymologia[]
Słowo Pelargir pochodzi z sindarinu i oznacza "Dziedzina Okrętów Królewskich".
Kreacja w adaptacjach[]
W grze The Lord of the Rings Online: Shadows of Angmar można rozegrać bitwę, mającą na celu umożliwienie przejścia do Gondoru siłom Aragorna. Bitwa ta rozgrywa się w Pelargirze, biorą w niej udział Elladan i Elrohir oraz gondorscy żołnierze.