Namiestnik Gondoru – urzędnik pełniący funkcję zastępcy i najwyższego doradcy króla Gondoru.
Historia[]
Urząd ten został utworzony przez króla Rómendacila I. Osoba pełniąca tę funkcję zasiadała w Radzie Gondoru i była doradcą monarchy. Namiestnik przekazywał Zwój Isildura każdemu królowi w dniu jego koronacji. Począwszy od Húrin z Emyn Arnen wszyscy późniejsi namiestnicy byli wybierani z jego rodu. W czasach Pelendura urząd ten stał się dziedziczny[1]. Od 2050 roku Trzeciej Ery, czyli od śmierci ostatniego króla, zostali faktycznymi zarządcami Gondoru, mającymi taką samą władzę jak monarchowie. Ten okres zakończył się wraz z koronacją króla Aragorna II Elessara w 3019 roku Trzeciej Ery, potem urząd namiestnika połączono z urzędem księcia Ithilien[2].
Namiestnik nie mógł wyjeżdżać na wojny i nigdy nie pochodził z rodziny królewskiej[3]. Po wymarciu dynastii królewskiej posiadali pełnię władzy monarszej, ograniczały ich tylko wcześniej ustalone prawa. Ich ciałem doradczym była Rada Gondoru, ale, podobnie jak królowie, nie musieli kierować się według jej rad. Przed objęciem stanowiska składał przysięgę, że będzie rządził w „imieniu króla aż do jego powrotu”. Z biegiem lat słowa te stały się tylko formułą, ponieważ namiestnicy nie wierzyli pogłoskom o przetrwaniu rodu Isildura. Symbolem ich władzy była biała różdżka, a na ich białej chorągwi nie było żadnych znaków.[4]
Nekropolia namiestników znajdowała się w Rath Dínen w budynku zwanym Domem Namiestników.
Lista namiestników[]
Namiestnicy królów Gondoru[]
Namiestnicy rządzący Gondorem[]
- Mardil Voronwë ur. TE 1960 (Namiestnik od TE 2029, rządził w latach TE 2050 – TE 2080)
- Eradan, ur. TE 1999 (TE 2080 - TE 2116)
- Herion, ur. TE 2037 (TE 2116 TE 2148)
- Belegorn, ur. TE 2074 (TE 2148 - TE 2204)
- Húrin I, ur. TE 2124 (TE 2204 - TE 2244)
- Túrin I, ur. TE 2165 (TE 2244 - TE 2278)
- Hador, ur. TE 2245 (TE 2278 - TE 2395)
- Barahir, ur. TE 2290 (TE 2395 - TE 2412)
- Dior, ur. TE 2328 (TE 2412 - TE 2435)
- Denethor I, ur. TE 2375 (TE 2435 - TE 2477) – syn siostry Diora.
- Boromir, ur. TE 2410 (TE 2477 - TE 2489)
- Cirion, ur. TE 2449 (TE 2489 - TE 2567)
- Hallas, ur. TE 2480 (TE 2567 - TE 2605)
- Húrin II, ur. TE 2515 (TE 2605 - TE 2628)
- Belecthor I, ur. TE 2545 (TE 2628 - TE 2655)
- Orodreth, ur. TE 2576 (TE 2655 - TE 2685)
- Ecthelion I, ur. TE 2600 (TE 2685 - TE 2698)
- Egalmoth, ur. TE 2626 (TE 2698 - TE 2743) – wnuk siostry Orodretha, Morweny.
- Beren, ur. TE 2655 (TE 2743 - TE 2763)
- Beregond, ur. TE 2700 (TE 2763 - TE 2811)
- Belecthor II, ur. TE 2752 (TE 2811 - TE 2872)
- Thorondir, ur. TE 2782 (TE 2872 - TE 2882)
- Túrin II, ur. TE 2815 (TE 2882 - TE 2914)
- Turgon, ur. TE 2855 (TE 2914 - TE 2953)
- Ecthelion II, ur. TE 2886 (TE 2953 - TE 2984)
- Denethor II, ur. TE 2930 (TE 2984 - TE 3019)
- Faramir, ur. TE 2983 (TE 3019 - ?)
Namiestnicy królów Gondoru[]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Namiestnik i król”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Cirion i Eorl. Przyjaźń Gondoru z Rohanem”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona, Namiestnicy