Calmacil (1058[1] - 1304 TE) – osiemnasty król Gondoru, syn Atanatara II.[2]
Biografia[]
Calmacil objął tron po swoim starszym bracie, Narmacilu I, który zmarł w 1294 roku Trzeciej Ery. Niestety z racji swojego podeszłego wieku nie był w stanie sprawować należytej władzy nad Gondorem, dlatego utrzymał swojego syna, Minalcara, na stanowisku Regenta, aby ten w jego imieniu sprawował rządy. Jego panowanie było jednym z najkrótszych w historii Południowego Królestwa. Jego drugim synem był Calimehtar, którego wnuk, Castamir, zdobył siłą władzę w królestwie w czasie wojny domowej zwanej Waśnią Rodzinną.[2]
Etymologia[]
Calmacil jest imieniem z quenyi a jego znaczenie nie jest pewne, choć najpewniej znaczy "Miecz Światła" albo "Błyszczący Miecz" od słów cala ("Światło") i macil ("Miecz").
Ciekawostki[]
- Tolkien nadał osiemnastemu królowi Gondoru identyczne imię jak osiemnastemu władcy Númenoru - Tar-Calmacilowi. Niektórzy z badaczy jego twórczości sądzą, że miało to symbolizować początki chylenia się Gondoru ku upadkowi, podobnie jak miało to miejsce w Númenorze, za czasów panowania osiemnastego króla, który nie tylko zaczął prowadzić intensywne podboje w Śródziemiu, ale także jako pierwszy używał adûnaickiej formy swojego imienia, co było zerwaniem z wielowiekową tradycją. Twierdzenie to ma o tyle słuszne podstawy, że imię Calmacil (z quen. Jasny Miecz) nie bardzo pasowało do króla, który nigdy nie walczył, a w dodatku objął tron w starczym wieku.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Ludy Śródziemia, VII. Dziedzice Elendila
- ↑ 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek A: Południowa Linia - Dziedzice Anariona
| Poprzednik: Narmacil I |
Król Gondoru 1294 - 1304 TE |
Następca: Rómendacil II |