ເງິນ
ເງິນ (ພາສາອັງກິດ:money) ຫຼື ແມ່ນ ສິ່ງໃດກໍ່ຕ່າງ ທີ່ ຖືກຍອມຮັບໃນການຊຳລະຕໍ່ການສະໜອງ ສິນຄ້າ, ການບໍລິການ.[1] ການນຳໃຊ້ຫຼັກ ຂອງ ເງິນ ລວມມີ ໂຕກາງໃນການແລກປ່ຽນ, ຫົວໜ່ວຍຄຸນຄ່າ, ແລະ ການສະສົມຄຸນຄ່າ.[2]. ເງິນ ລວມເອົາທັງ ເງິນຕາ ທີ່ຈໍລະຈອນໃນ ເສດຖະກິດ, ແລະ ຫຼາຍໆຮູບແບບຂອງ ເງິນຝາກເຊັ່ນ ເງິນຝາກກະແສລາຍວັນ, ເງິນຝາກອອມແລະອື່ນໆ. ໃນ ເສດຖະກິດຍຸກໃໝ່ ເງິນຕາ ແມ່ນ ອົງປະກອບຈຳນວນໜ້ອຍທີ່ສຸດ ຂອງ ປະລິມານເງິນ. ເງິນ ບໍ່ແມ່ນ ຄຸນຄ່າ ທີ່ ແມ່ນ ອົງປະກອບພື້ນຖານ ໃນ ເສດຖະສາດ. ເງິນ ແມ່ນ ເປົ້າໝາຍສຶກສາຫຼັກ ໃນ ເສດຖະສາດ ແລະ ແມ່ນ ສິ່ງເຮັດໃຫ້ ປະສິດທິພາບ ຂອງ ການແລກປ່ຽນ ໃນ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ສູງຂຶ້ນ. ເງິນ ຖືວ່າ ແມ່ນ ສິ່ງສົ່ງເສີມ ໃຫ້ມີການແລກປ່ຽນຊື້ຂາຍ ແລະ ການແບ່ງງານ ໃນ ເສດຖະກິດ.
ຫົວຂໍ້ຫຼັກໃນເສດຖະສາດມະຫາພາກ |
|
|---|---|
| ການຄາດຫວັງແບບດັດສົມ(Adaptive expectations) • ດຸນການຊຳລະ(Balance of payments) • ທະນາຄານກາງ(Central bank) • ເງິນຕາ(Currency) • ລະບົບມາດຕະຖານຄຳ(Gold standard) • ຫຼັກເກນເກຣແຊມ(Gresham's Law) • ສະພາວະເງິນເຟີ້(Inflation) • ແບບຈຳລອງ IS/LM(IS/LM model) • ເງິນ(Money) • ບັນທັດຖານວັດແທກ ລາຍໄດ້ ແລະ ຜົນຜະລິດ ແຫ່ງຊາດ(Measures of national income and output) • ນະໂຍບາຍເງິນຕາ( Monetary policy) • ບັນຊີລາຍໄດ້ ແລະ ຜະລິດຕະພັນ ແຫ່ງຊາດ(National Income and Product Accounts) • ກຳລັງຊື້ທຽບຖານ(Purchasing power parity) • ການຄາດຫວັງປົກກະຕິ(Rational Expectations) • ເສດຖະກິດຕົກຕໍ່າ(Recession) • ທິດສະດີສະຕອັກໂຮມ(Stockholm school) • ໄພຫວ່າງງານ(Unemployment) • ເສດຖະສາດອອສຕຣຽນ(Austrian economics) • ເສດຖະສາດເຄນຊຽນ(Keynesian economics) • ເງິນຕານິຍົມ(Monetarism) • ເສດຖະສາດດັ້ງເດີມໃໝ່(New classical economics) • ເສດຖະສາດເຄນຊຽນໃໝ່(New Keynesian economics) • ເສດຖະສາດດ້ານການສະໜອງ(Supply side economics) • ເສດຖະສາດພັດທະນາ(Development economics) • ເສດຖະສາດ(Economics) • ເສດຖະສາດການເມືອງ(Political economy) |
- ↑ Mishkin, Frederic S. (2007). The Economics of Money, Banking, and Financial Markets (Alternate Edition). Boston: Addison Wesley. p. 8. ISBN 0-321-42177-9.
- ↑ Mankiw, N. Gregory (2007). Macroeconomics (6th ed.). New York: Worth Publishers. ISBN 0-7167-6213-7.