Lönèla
|
|
Chest artícol a l'è scricc in Lumbàrt, ortograféa orientàl unificàda. |
La lönèla l’è chèl tòch de càrne a la fì del palàt che ‘l pènt sùra la lèngua zó ‘n fónt a la bóca tra i dò tonsìle. La lönèla l’è fàcia sùra de tót de tesüt conetìf e de müscoi e la sèrf per riàga a fà öna quach sóni.
La pönta de la lönèla la pöl ès mia töta ‘ntréga, ma teàda ‘n dò e alùra s'pàrla de lönèla dópia, che l’è mia ü fastöde particolàr, dezà che piö o méno öna persùna sö sènto la ghe l’à isé, però di ólte, ‘l söcét de rar ma pròpe de rar, la lönèla dópia la pöl ès ü sìntomo d’ün óter malàn.
Manére de dì
[Modifega | modifica 'l sorgent]Indà sö la lönèla 'l völ dì che gh'è ergót che l'è 'ndài de traèrs e menimà de finì zó drécc in de stòmech l'è 'ndàcc a finì de la bànda di coràde e 'l fà ègn de bosgà.