Reactions visible to anyoneReactions visible to owner’s Close FriendsReactions only visible to youDraft entryVisible to anyone (with link)Visible to the member’s friends (with link)Only visible to you
Tara, the young beautiful widow, returns with her two young children from country to her village. On her way home, she finds out that her grandfather has passed away. She distributes grandpa’s belongings among her neighbours. But there remains an old sword that no one will accept. One day on the road, she meets an ancient warrior. He claims that his clan have sent him to present time to take the old sword back. Tara finally submits the sword to him, but he returns upon realizing that he has fallen powerfully in love with her.
I'll borrow from an article on the film found in a blog titled Neo-Resistence: "The Ballad of Tara is a metaphoric depiction of women as the guardians of goodness, courage and historical continuity. Director Bahram Beizai's films are almost invariably centered on a strong female lead [and Ballad of Tara is no exception], for he believes:
'It is in a patriarchal society that the lack of presence of a man in the leading role invokes critical attention ... the greatest disaster of patriarchy, where grownups decide for children and men for women and the government for the real people and the intellectual for the imaginary ones, is that it is the women and children who suffer the consequences of the…
حادثه‌ی عاشورا (بدون در نظر گرفتن همه‌ی انحرافات روایی آن در طول سال‌ها) می‌توانست به راحتی فراموش شود اگر متولی نداشت، چه در سطح حاکمیت و چه عموم مردم. همانطور که سیاوش‌خوانی به علت نداشتن بازوی حمایتی قدرت نحیف و لاغر شد و در بسیاری از گره‌های داستانی‌ش استحاله‌ای مذهبی یافت. مرد جنگجوی بیضایی یکی از فرامکانی و فرازمانی‌ترین شخصیت‌های تاریخ سینمای ماست. او از هیچ برهه‌ی خاصی از تاریخ ایران نیامده و از طرفی هیچ دوره‌ای نیست که چنین جنگجو و قبیله‌ای را به خود ندیده باشد، حتا اگر روایت رسمی گویای چیز دیگری باشد. مرد جنگجو نماینده‌ی هرآنکس که به خودی خود فراموش شده یا سعی شده که او را فراموش کنند. گرفتار در تاریخیتی سرکوب‌شده که او…
tara, a free-spirited, independent woman (a rare sighting in my journey with middle eastern film so far), struggles to find a new owner for her late grandfather's sword, a possession no one in the village seems to want or know what to do with. a mystical time traveling ancient soldier comes along and claims that the sword is his tribe's, and he demands it back. in their exchanges, he is supposed to have fallen in love with tara. this is all a very strange premise, but in reading the synopsis i was hoping for a fairytale kind of mood. it sadly misses the mark there.
tara seems to give all her grandfather's belongings away with a cold demeanor, in fact…
The only thing the film really suffers from is the theatrical acting that is not just a little problem - at least if one is used to the "realism" of the likes of Kiarostami, Panahi, Makhmalbafs and Saless, this whole new way for Iranian cinema to express its emotions might come behind the corner. But Beizai's roots aren't only in cinema but he is also playwright and scholar in the history of the Iranian theater whose interest in Indo-Iranian myths has definitely (at least in the eyes of rather uneducated white Finn) influenced the way to make cinema.
The only films to which I can compare this, at least in the way narrative moves (it kind of floats, not move…
من رفتم، ولی فکر تو مرا بر می گرداند.. مثل زنجیری.. این بوی خاک است که مرا پس می کشد.. لنگری ست به پای زورق بسته.. نه فرو میکشد، نه آزاد می کند.. با من بهتر از این کن!..
Bahram Beyzai directs a 110 minute fantasy film about a woman who encounters a time traveling warrior that wishes to claim her grandfather's old sword.
Sort of the real beginnings for Beyzai at least as far as I have explored his filmography , we see seeds of killing mad dog (2001), in his interest in strong willed female protagonists , loose and atmospheric narratives like in Bashu (1989) and confronting history in any experimental way such as in Death of Yazdgerd (1982). Already we see some of the sense of the mystic that's going to pop up in his excellent Travelers (1992). There's not much music here and its a village by the sea which lends more to the mood…
#پیشنهادی یک تلفیق هنر بازیگری تئاتر با سینمای دیگر از بهرام بیضایی نزاع بین قدرت،مذهب ، مرگ و زندگی در لبه نازکی از خیال و واقعیت که شاید هیچگاه نتوان با اطمینان از صحت سخن خود درباره آن صحبت نمود. سوالاتی میسازد اما پاسخ را به خودتان واگذار میکند. هنوز برام مشخص نیست این یک جنون بود یا یک حقیقت
Wow this movie. I loved it and the more I think about it the more love I feel for it. There’s a scene where Tara is fighting the literal sea. The strength of this character is upheld by the always impeccable acting of Susan Taslimi. It’s incredible to see this woman command you the way she does. Stunning.
- طایفه من به خاموشی پیوست زیرا از مردمان زمین خیر ندید، ما برای ایشان جنگیدیم و ایشان راه پنهان را به دشمن نشان دادند، در زمین چیزی نیست که مرا دلبسته کند ... چریکه تارا میدان نبردی بود برای عاشقان او یکی از گورستان و دیگری از جنگل و دریا، یکی نماد مرگ و دیگری خود مرگ، در این بین بخت با کسی بود که زنده بود و زندگی کردن را هم بلد بود. بیان عشق مکان می‌خواهد و زمان «عشقی که تو گورستان شروع بشه، قبلا مرده» هرچند عاشق حاضر باشد، اما اگر در جنگلی پر از مه بیان شود « نگاه تو تنها چیزی است که با خود میبرم» حتی اگر عاشق نتواند بماند!
در آغاز به این موضوع فکر می کردم که بیضایی بدون شک تحت تاثیر اوگتسو موناگاتاری کنجی میزوگوچی، چریکه تارا ساخته و با دگرگونی در ساختار و روایت فیلم آن را حتی از فیلم میزوگوچی چند پله پیش تر برده است. اما اشتباهم جایی بر من آشکار شد که مصاحبه ای از بیضایی درباره چریکه تارا خواندم و او اذعان می کند که در زمان ساختن چریکه تارا حتی یک فیلم از میزوگوچی تماشا نکرده است. این شباهت و گفته بهرام بیضایی مرا بسیار متعجب کرد و بیش از پیش شوق و علاقه مرا نسبت بیشتر. نکته در اینجاست که این شباهت تنها به خاطر پیش زمینه های فرهنگی و اسطوره ای رخ داده و هیچ عاملی مستقیم در آن…
considering that beyzaie wasnt allowed to even fully finish this movie and it was never screened in theaters (at least in iran) he really is so good and his work is rly unique to me among iranian filmmakers. also a dream come true to have my name in a work of art LOL i love how surreal this whole thing was
