vivo
vīvō
[+/-]Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈwiːwoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vī·vō — morphologica: viv-o
Verbum intransitivum
[+/-]vīv|ō, -ĕre, vīxī, vīctūrus.
- Vitam in se habere; nondum mortuus esse.
Coniugatio
[+/-]Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| vīv- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| I. sing. | vīvō | vīvam | vīvēbam | vīverem | vīvam | ||
| II. sing. | vīvis | vīvās | vīve! | vīvēbās | vīverēs | vīvēs | vīvitō! |
| III. sing. | vīvit | vīvat | vīvēbat | vīveret | vīvet | vīvitō! | |
| I. plur. | vīvimus | vīvāmus | vīvēbāmus | vīverēmus | vīvēmus | ||
| II. plur. | vīvitis | vīvātis | vīvite! | vīvēbātis | vīverētis | vīvētis | vīvitōte! |
| III. plur. | vīvunt | vīvant | vīvēbant | vīverent | vīvent | vīvuntō! | |
| Thema | Vox passiva | ||||||
| vīv- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| III. sing. | vīvitur | vīvātur | vīvēbātur | vīverētur | vīvētur | — | |
| Thema | Vox activa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| vīx- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
| Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
| I. sing. | vīxī | vīxerim | vīxeram | vīxissem | vīxerō |
| II. sing. | vīxistī | vīxeris | vīxerās | vīxissēs | vīxeris |
| III. sing. | vīxit | vīxerit | vīxerat | vīxisset | vīxerit |
| I. plur. | vīximus | vīxerimus | vīxerāmus | vīxissēmus | vīxerimus |
| II. plur. | vīxistis | vīxeritis | vīxerātis | vīxissētis | vīxeritis |
| III. plur. | vīxērunt | vīxerint | vīxerant | vīxissent | vīxerint |
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
| Vox activa |
vīvere | vīxisse | vīctūrum, -am, -um esse |
vīvēns | vīctūrus, -a, -um | |
| Vox passiva |
vīvī | vīctum, -am, -um esse |
vīctum īrī | vīctus, -a, -um |
||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
| vīvendī | vīvendus, -a, -um | vīctum | vīctū | |||
Dictiones derivatae
[+/-]Composita
- advīvō, advīvere
- convīvō, convīvere
- pervīvō, pervīvere
- prōvīvō, prōvīvere
- revīvō, revīvere
- supervīvō, supervīvere
- supravīvō, supravīvere
- vīvificō, vīvificāre
- vīvificus
- vīviparus
- vīvirādīx
Translationes
[+/-]Vitam in se habere
Discretiva
|
vivo dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]vīvō
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| vīvō | casus dativus singularis · genus masculinum | adiectivi vīvus |
| vīvō | casus ablativus singularis · genus masculinum | adiectivi vīvus |
| vīvō | casus dativus singularis · genus neutrum | adiectivi vīvus |
| vīvō | casus ablativus singularis · genus neutrum | adiectivi vīvus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /ˈwiːwoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vī·vō — morphologica: viv-o