Մատտեո Ռենցի
| Մատտեո Ռենցի Matteo Renzi | ||||
| ||||
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Փետրվարի 22, 2014 | ||||
| Նախորդող | Ենրիկո Լետտա | |||
| ||||
| հունվարի 22, 2009 - Մարտի 24, 2014 | ||||
| Նախորդող | Լեոնարդո Դոմինիկի | |||
| Հաջորդող | Դարիո Նարդելլա | |||
| Կուսակցություն՝ | Italy Alive? | |||
| Կրթություն՝ | Ֆլորենցիայի համալսարան (1999) և Lc Dante? | |||
| Գիտական աստիճան՝ | մագիստրոս | |||
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ | |||
| Դավանանք | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի | |||
| Ծննդյան օր | հունվարի 11, 1975[1][2][3][…] (49 տարեկան) | |||
| Ծննդավայր | Ֆլորենցիա, Իտալիա[4][5] | |||
| Քաղաքացիություն |  Իտալիա
| |||
| Հայր | Tiziano Renzi? | |||
| Մայր | Laura Bovoli? | |||
| Ամուսին | Ագնեսե Լանդինի[6] | |||
| Կայք՝ | matteorenzi.it | |||
| Ինքնագիր | 
| |||
| Պարգևներ | ||||
Մատտեո Ռենցին (իտալ.՝ Matteo Renzi, Իտալերեն արտասանություն՝ [matˈtɛːo ˈrɛntsi]), հունվարի 11, 1975[1][2][3][…], Ֆլորենցիա, Իտալիա[4][5]), Իտալիայի վարչապետ։ Ծնվել է՝ 1975 թվականի հունվարի 11-ին՝ Իտալիայի Ֆլորենցիա քաղաքում։ 2009 թվականի հունվարի 22-ից մինչ 2014 թվականի մարտի 24-ը եղել է Ֆլորենցիայի քաղաքապետը։ 2014 թվականի փետրվարի 22-ից մինչև 2016 թվականի դեկտեմբերը եղել է Իտալիայի վարչապետը[8][9]։ Ամուսնացած է, ունի երեք երեխա։
Հակիրճ տեղեկատվություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մատտեո Ռենցին վարչապետի պաշտոնից հրաժարական է տվել այն բանից հետո, երբ իր ներկայացրած սահնանադրական բարեփոխումների նախագիծը մերժվել է 2016 թվականի դեկտեմբերին անցկացված համաժողովրդական հանրաքվեի արդյունքներով։ 2013-2018 թթ., կարճատև ընդմիջումներով, նա եղել է Իտալիայի ժողովրդավարական կուսակցության քարտուղարը։ 2018 թվականին Իտալիայում անցկացված համընդհանուր ընտրություններում կուսակցության կրած պարտությունից հետո հրաժարվել է նաև կուսակցության քարտուղարի պաշտոնից։ Մինչ այդ՝ 2004-2009 թթ. եղել է Ֆլորենցիայի մարզի նախագահը, իսկ 2009-2014 թթ.՝ Ֆլորենցիայի քաղաքապետը[10][11]։ 2018 թվականի մարտ ամսից դարձել է Իտալիայի սենատի անդամ[12]։
Իտալիայի կառավարության ղեկավար նշանակվելով 39 տարեկան և 42 օրական հասակում՝ Ռենցին փաստորեն եղել է Իտալիայի ամենաերտասարդ վարչապետը (52 օրով ավելի երիտասարդ է եղել, քան Բենիտո Մուսոլինին, ով այդ բարձր պաշտոնն ստանձնել է 1922 թվականին), ինչպես նաև՝ եղել է G7-ի՝ Յոթնյակի երկրների ամենաջահել ղեկավարը։ Իտալիայում առաջինն է եղել, ով քաղաքապետի պաշտոնից միանգամից նշանակվել է վարչապետի պաշտոնին։ Հաճախ նրան անվանում են Եվրոպայի սոցիալիստական կուսակցության de facto առաջնորդ՝ հակադրված Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցությանն ու Անգելա Մերկելին (այս երկու առաջնորդներին հաճախ անվանում են Merkenzi)[13][14][15]: 2014 թվականին ամերիկյան Fortune ամսագիրը 40-ից ցածր տարիք ունեցող աշխարհի ամենաազդեցիկ անձանց ցանկում Ռենցիին հատկացրել է երրորդ տեղը, իսկ Foreign Policy-ն նրան ներառել է Top 100 Global Thinkers ցուցակում[16][17]։ Ավելին պետք է ասել. Ռենցին հայտնի է il Rottamatore (մենամարտող, մարտնչող) մականունով, որին արժանացել է Իտալիայի քաղաքական ողջ հաստատությունը՝ իսթաբլիշմենթը նորացնելու իր հավակնոտ (ամբիցիոզ) ձգտումների համար[18]։
Քաղաքական դիտորդները Ռենցիին համարում են կենտրոնամետ և ազատական՝ centrist և liberal[19]: Վարչապետի պաշտոնում Ռենցիի գտնված տարիների նրա ղեկավարած կաբինետը մի շարք բարեփոխումներ է նախաձեռնել՝ երկրի ընտրական համակարգը փոփոխելու, աշխատանքային օրենսդրությունը բարելավելու և տնտեսության խթանմանը առավելագույն արդյունավետությամբ ծառայեցնելու, քաղաքացիական դատավարության համակարգը պարզեցնելու, վարչարարությունն ընդհանրապես բարեփոխելու նպատակներով, ինչպես նաև վերացրել է մի շարք մանր հարկեր[20][21]։
Աշխատություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Ma le giubbe rosse non uccisero Aldo Moro. La politica spiegata a mio fratello. Florence: Giunti. 1999. ISBN 88-09-01483-9.
- Tra De Gasperi e gli U2. I trentenni e il futuro. Florence: Giunti. 2006. ISBN 88-09-04793-1.
- A viso aperto. Florence: Polistampa. 2008. ISBN 978-88-596-0448-8.
- "La mi' Firenze". 1949–2009. Florence: Polistampa. 2010. ISBN 978-88-596-0755-7.
- Fuori!. Milan: Rizzoli. 2011. ISBN 978-88-17-04899-6.
- Stil Novo. La rivoluzione della bellezza tra Dante e Twitter. Milan: Rizzoli. 2012. ISBN 978-88-17-05642-7.
- Oltre la rottamazione. Milan: Mondadori. 2013. ISBN 978-88-04-63298-6.
- Avanti. Perché l'Italia non si ferma. Milan: Feltrinelli. 2017. ISBN 978-88-07-17313-4.
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Allegranti D. Matteo Renzi. Il rottamatore del PD. — Vallecchi, 2011. — 216 p. — ISBN 978-88-8427-219-5
- Ferrarese A., Ognibene S. Matteo il conquistatore: La vera storia di un'ascesa politica, con le rivelazioni di Matteo Renzi. — Giunti Editore, 2013. — 160 p. — ISBN 978-88-0979-240-1(չաշխատող հղում)
- Marcolisi P. Matteo il grande comunicatore. Storia e ascesa di Matteo Renzi. — Barbera, 2013. — 185 p. — ISBN 978-88-7899-613-7
- Poli S., Vanni M. Il seduttore. Matteo Renzi e la sinistra rosè. — Barbera, 2013. — 170 p. — ISBN 978-88-7899-646-5
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-26301943
- ↑ 2,0 2,1 http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-26222179
- ↑ 3,0 3,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 http://www.theaustralian.com.au/news/world/renzi-takes-top-office-in-italian-palace-coup/story-fnb64oi6-1226827738860
- ↑ 5,0 5,1 5,2 http://www.theglobeandmail.com/globe-debate/ideas-lab/should-mayors-lead-the-world/article17275044/
- ↑ https://www.ilsussidiario.net/news/cinema-televisione-e-media/2018/10/4/agnese-landini-moglie-di-matteo-renzi-l-ex-first-lady-sempre-al-fianco-dei-figli-e-del-marito-l-intervista/842375/
- ↑ https://www.atlanticcouncil.org/events/flagship-event/global-citizen-awards/previous-gca-recipients/
- ↑ «Giunta comunale». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 7-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 7-ին.
- ↑ «Elezioni Comunali Turno di ballottaggio 21–22 giugno 2009» (Italian). Comune di Firenze. 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 22-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ Roe, Alex. «Matteo Renzi takes Florence». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 7-ին. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 25-ին.
- ↑ «Italy to swear in new Prime Minister Matteo Renzi». BBC News. 2014 թ․ փետրվարի 22. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 22-ին.
- ↑ Elezioni: Renzi senatore, conquistato il seggio di Firenze
- ↑ «Matteo Renzi coi leader del Pse a Bologna per il lancio della nuova "terza via". In dote, il Jobs act». L'Huffington Post. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 7-ին.
- ↑ «Professor Kalypso Nicoladis on the prospects of an EU guided by Merkel & Renzi». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 7-ին.
- ↑ «Italy's Reformist Prime Minister Is the Type of Leader Europe Needs». Huffington Post. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 12-ին.
- ↑ «Renzi, al terzo posto tra gli under 40 più influenti al mondo». Repubblica.it. 2014 թ․ հոկտեմբերի 9. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 7-ին.
- ↑ «A World Disrupted: The Leading Global Thinkers of 2014». Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 7-ին.
- ↑ «L'Italia nuova di Renzi il rottamatore?». Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 12-ին.
- ↑ https://www.telegraph.co.uk/news/2016/12/03/europe-holds-breath-italy-heads-polls-critical-referendum/
- ↑ «Italy Prime Minister Mattro Renzi on Senate Reform». Bloomberg. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 29-ին.
- ↑ «Renzi Gives Italians Lower Taxes, Higher Cash Use to Back Growth». Bloomberg. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Մատտեո Ռենցի կատեգորիայում։ |
- Official website of the Presidency of the Council of Ministers
- Renzi's personal website
- Renzi on his party's website
- Маттео Ренци, премьер-министр Италии//Передача радиостанции «Эхо Москвы»
- Генри Сардарян (2014 թ․ փետրվարի 17). «Ренци и новое правительство Италии». МГИМО. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
- «И с ним красивые министры. Италия получила самого молодого премьера в своей истории». Lenta.ru. 2014 թ․ փետրվարի 27. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
- «Ренци на сайте Демократической партии». Partito Democratico. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 8-ին.
- Redazione (2013 թ․ դեկտեմբերի 8). «BIOGRAFIA POLITICA - Renzi da rottamatore a segretario» (իտալերեն). RAI Giornale Radio. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 19-ին.
- Giorgio Dell’Arti (2014 թ․ փետրվարի 25). «Matteo Renzi». Cinquantamila Giorni (իտալերեն). Corriere della Sera. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
- «Matteo Renzi: Sindaco d'Italia» (իտալերեն). BiografieOnline. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 26-ին.
- Giorgio Dell’Arti (2014 թ․ ապրիլի 11). «Agnese Landini». Cinquantamila Giorni (իտալերեն). Corriere della Sera. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 2-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- Alessandro Sala (2015 թ․ փետրվարի 17). «Riforme, spine e hashtag: un anno di governo Renzi in otto schede» (իտալերեն). Corriere della Sera. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 18-ին.
- Fabio Martini (2015 թ․ փետրվարի 20). «Un anno di Renzi. L'uomo nuovo e la rivoluzione a metà» (իտալերեն). Corriere della Sera. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 23-ին.
Տեսանյութեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Ренци в 1994 году на «Колесе фортуны»» (իտալերեն). YouTube. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 14-ին.
- «Предвыборный митинг с участием Ренци в [[Театро дель Сале|Театро дель Сале]][[:it:Circolo Teatro del Sale|[it]]] во Флоренции» (իտալերեն). Vimeo.com. 2009 թ․ հունիսի 18. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 12-ին.
{{cite web}}: URL–wikilink conflict (օգնություն) - «Ренци в программе Che tempo che fa» (իտալերեն). RAI. 2012 թ․ հոկտեմբերի 8. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 12-ին.
- Nino Luca (2014 թ․ փետրվարի 14). «Репортаж о выдвижении кандидатуры Ренци на должность премьера» (իտալերեն). Corriere TV. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 14-ին.
- Гэвин Хьюитт (2014 թ․ փետրվարի 14). «Самый молодой премьер-министр Италии». Русская служба Би-би-си. Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 20-ին.
- «5 марта 2015 года Ренци возлагает цветы на место гибели Немцова» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ մարտի 5. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 5-ին.
- «5 марта 2015 года Ренци говорит Путину о Саманте Кристофоретти» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ մարտի 5. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 5-ին.
- «5 марта 2015 года Ренци на встрече с Д. А. Медведевым говорит об отсутствии иной альтернативы, кроме политического и дипломатического решения проблем» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ մարտի 5. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 5-ին.
- «5 марта 2015 года Ренци говорит о единстве Италии и России в борьбе против терроризма» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ մարտի 5. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 5-ին.
- «5 декабря 2016 года: Прощальная речь Ренци после провала на Конституционном референдуме» (իտալերեն). la Stampa. 2016 թ․ դեկտեմբերի 5. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.