erre

Galego

• Pronuncia: [ˈɛ.rɪ] (AFI)

• Escoitar: «erre» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

erre (sg: erre; pl: erres)

1. Definición impropia: nome da letra r ou R, que en galego representa o fonema vibrante alveolar sonoro, vibrante simple se vai entre vogais ou vibrante múltiple no resto das posicións.

Traducións

• Castelán: erre ^(es), ere ^(es).
• Inglés: ar ^(en).
• Latín: er ^(la).
• Portugués: erre ^(pt).

Castelán

Substantivo feminino

erre (sg: erre; pl: erres)

1. Erre.

Portugués

Substantivo masculino

erre (sg: erre; pl: erres)

1. Erre.

Vasco

Verbo

erre

1. Fumar.