Míconos

Míconos

Localización
37°27′N 25°20′L
Prefecturas	Cyclades Prefecture (en)
Poboación
Poboación	10.134 (2011) (95,79 hab./km²)
Xeografía
Parte de	Cícladas - Κυκλάδες
Superficie	105,793 km²
Bañado por	Mar Exeo
Identificador descritivo
Código postal	84600
Fuso horario	UTC+02:00, horario estándar UTC+03:00, horario de verán
Sitio web	mykonos.gr

Míconos (en grego: Μύκονος) é unha illa de Grecia pertencente ás Cícladas, situada entre Tinos (ao noroeste), Siros (ao oeste), Paros (ao sueste) e Naxos (ao sur). Ten unha superficie de 86 Km² e unha altitude máxima de 364 m. A illa ten un chan maioritariamente granítico e unha importante escaseza de auga que fai imprescindible a súa obtención mediante desalación. Conta con 6.200 habitantes. A poboación principal é Miconos (Chora), situada na parte occidental da illa.

Historia e características

Os achados arqueolóxicos suxiren a presenza da tribo neolítica Kares na illa no ano 3000 aC, pero os primeiros colonos reais parecen ser o xónicos desde Atenas a principios do século XI antes de Cristo. Moitas persoas vivían na veciña illa de Delos, só a 2 km de distancia, o que significaba que Mykonos converteuse nun lugar importante para as subministracións e o tránsito. Con todo, na antigüidade era unha illa bastante pobre con limitados recursos agrícolas e só dúas cidades. Os seus habitantes eran politeístas e adoraban a moitos deuses.

Mykonos quedou baixo o control dos romanos durante o reinado do Imperio Romano e logo converteuse en parte do Imperio bizantino ata o século XII. En 1204, coa caída de Constantinopla na Cuarta Cruzada, Mykonos foi ocupada por Andrea Ghisi, un parente do Dux de Venecia. A illa foi devastado polos cataláns ao final do século XIII e finalmente entregada ao dominio directo veneciano en 1390.

En 1537, mentres aínda mandaban os venecianos, Mykonos foi atacado por Hayreddin Barbarroxa, o famoso almirante de Suleiman o Magnífico, e unha frota otomá estableceuse na illa. Os otománs, baixo o liderado de Kapudan Pasha, estableceu un sistema de autogoberno que comprende un gobernador e un consello designado de "síndicos". Cando o castelo de Tinos caeu aos otománs en 1718, os últimos venecianos retiráronse da rexión.

Ata finais do século XVIII, Mykonos prosperou como un centro comercial, que atraeu a moitos inmigrantes das illas próximas, ademais dos ataques regulares dos piratas. En xuño de 1794 librouse a Batalla de Mykonos entre barcos británicos e franceses no porto principal da illa.

En tempos modernos foi unha illa cosmopolita, famosa entre os visitantes da jet-set internacional que pasaban alí as súas vacacións. É tamén considerada un dos "paraísos gais" do Mediterráneo aínda que nos últimos anos xa non ten o "glamour" doutrora. Os atractivos principais son as súas magníficas praias, a sorprendente vida nocturna e a súa proximidade á illa de Delos, chea de tesouros arqueolóxicos (probablemente esta é a razón que trouxo aos primeiros turistas a Mykonos), que está situada a poucos quilómetros ao suroeste.

Mykonos é o lugar de vacacións máis coñecido de Grecia e tamén o máis caro. Ultimamente está moi masificado, sobre todo no verán, e a calidade do servizo aos turistas baixou considerablemente; Está conectado por barco diariamente co Pireo, Tesalónica e a maioría das outras illas do mar Exeo.

Segundo a mitoloxía grega, en Mykonos tivo lugar a batalla entre Zeus e os Xigantes.

Pelicano en Miconos

Xeografía

vila de Ano Mera

Un exemplo de arquitectura impulsada polo turismo das Cícladas

A illa esténdese por unha superficie de 85´5 km² e elévase ata unha altura de 341 m no seu punto máis alto. Está a 150 km ao leste de Atenas no mar Exeo. A illa non conta con ningún río, pero ten numerosos arroios estacionais dous dos cales convertéronse en depósitos.

A illa está composta principalmente de granito e o terreo é moi rochoso, con moitas zonas erosionadas polos ventos fortes. A alta calidade da arxila e barita, que é un mineral que se usa como lubricante na extracción de petróleo, foron explotadas no lado oriental de Mykonos, ata finais de 1900.

Produce 4500 metros cúbicos de auga ao día, por ósmosis inversa de auga de mar co fin de axudar a satisfacer as necesidades da súa poboación e os turistas.

A illa ten unha poboación de preto de 12.500 habitantes, a maioría dos cales viven na cidade principal de Chora.

Clima

O sol brilla un máximo de 300 días ao ano. Chove entre febreiro e marzo. Este clima árido produce escasa vexetación. A vexetación crece ao redor do comezo do inverno e termina a mediados do verán.

Malia que as temperaturas poden subir ata 40 °C nos meses de verán, as temperaturas medias son de ao redor de 28 °C. No inverno, as temperaturas medias son de 15 °C. ^{[Cómpre referencia]}

Hai dous ventos estacionais en Mykonos. No inverno chega desde o sur e, ás veces vai acompañado de tormentas eléctricas é o Sirocco, un famoso vento do sur, leva areas dos desertos que bordean o Mediterráneo. ^{[Cómpre referencia]} No verán un vento de refrixeración ven do norte, o Meltemi, durante xullo e agosto.

Galería

• 
  Mosteiro en Ano Mera
• 
  Escola en Mykonos
• 
  Monumento Manto Mavrogenous
• 
  Igrexa no porto
• 
  Outra igrexa
• 
  Pelicanos, mascota da illa
• 
  Unha rua de Chora
• 
  Muíños

Véxase tamén

Outros artigos

• Cícladas
• Outras illas gregas

Ligazóns externas

• Páxina oficial do concello de Mykonos
• Mykonos travel information