Gustav Kirchhoff

Gustav Kirchhoff
	;
Nome orixinal	(de) Gustavo Robert Kirchhoff
Biografía
Nacemento	12 de marzo de 1824 ; Königsberg, Prusia
Morte	17 de outubro de 1887 (63 anos); Berlín (Alemaña)
Lugar de sepultura	Alter St.-Matthäus-Kirchhof Berlin (pt)
Educación	Universidade de Königsberg (1842–1846)
Director de tese	Franz Ernst Neumann (pt) e Otto Hesse (pt)
Actividade
Campo de traballo	Física e mecánica
Ocupación	físico, enxeñeiro, químico, matemático
Empregador	Universidade Humboldt de Berlín (1875–) ; Universidade de Heidelberg (1855–) ; Universidade de Breslau (1850–1854)
Membro de	Accademia delle Scienze di Torino (1884–); Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1883–); Royal Society (Membro estranxeiro da Royal Society) (1875–); Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos (1870–); Sociedade Real de Edimburgo (pt) (1868–); Academia de Ciencias de Gotinga (1862–); Academia das Ciencias de San Petersburgo (membro correspondente) (1862–); Academia Prusiana das Ciencias ; Academia de Ciencias de Hungría ; Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos
Alumnos	Ágost Heller (en) , Sofia Kovalewska, Rudolf Benedikt (en) , Ernst Schröder (pt) , Wilhelm Feußner (pt) e Dmitry Lachinov (en)
Obra
Doutorando	Gabriel Lippmann, Ernst Schröder (pt) , Max Noether, Jacob Lüroth (pt) , Viktor Lvovich Kirpichov (pt) , Heinrich Weber (pt) , Hermann Aron (pt) , Johannes Knoblauch (pt) , Loránd Eötvös (pt) e Theodor Adrian (en)
Familia
Cónxuxe	Clara Richelot ; Luise Brömmel
Premios
	(1887) Medalha Janssen (pt) ; (1877) Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes; (1877) Medalla Matteucci; (1877) Medalla Davy; (1876) Medalha Cothenius (pt) ; (8 de abril de 1875) Membro estranxeiro da Royal Society; (1862) Medalla Rumford; membro de honra da Real Sociedade de Edimburgo; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes ;
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Allgemeine Deutsche Biographie; Heidelberg Scholar Lexicon 1803–1932 (en) , (p.135)

Gustav Robert Kirchhoff, nado en Königsberg o 12 de marzo de 1824 e finado o 17 de outubro de 1887, foi un físico alemán cuxas principais contribucións científicas estiveron no campo dos circuítos eléctricos, a espectroscopia e a emisión de radiación dos corpos negros. Kirchoff propuxo o nome de radiación do corpo negro en 1862. É responsable dos conxuntos de leis fundamentais na teoría clásica de circuítos eléctricos e na emisión térmica. Aínda que ambas se denominan Leis de Kirchhoff, probablemente esta denominación é máis común no caso das Leis de Kirchhoff da enxeñería eléctrica.

Traxectoria

Gustav Kirchhoff naceu en Königsberg, Prusia (actualmente Kaliningrado, Rusia). Era fillo de Friedrich Kirchhoff (avogado) e Johanna Henriette. Graduouse na Universidade Albertus de Königsberg en 1847 e casou con Clara Richelot, filla de Friedrich Richelot, un dos seus profesores de matemáticas. Aquel mesmo ano trasladáronse a Berlín, onde permaneceu ata que lle outorgaron unha praza de catedrático en Breslau (na actualidade Wroclaw) onde traballou entre 1850 e 1854 para trasladarse posteriormente á Universidade de Heidelberg e anos máis tarde á Universidade de Berlín. En 1886 o empeoramento da súa saúde obrigouno a retirarse falecendo un ano máis tarde.

Kirchoff formulou a súa lei da voltaxe para a análise de circuítos en 1845 sendo aínda un estudante. Propuxo a súa lei de emisión de radiación térmica en 1859 proporcionando probas dela en 1861. En Breslau colaborou en traballos sobre espectroscopia con Bunsen sendo codescubridor xunto a el dos elementos cesio e rubidio en 1861 estudando a composición química do sol a través do seu espectro.

Máis adiante propuxo as tres leis empíricas que describen a emisión de luz por obxectos incandescentes:

Un obxecto sólido quente produce luz nun espectro continuo.
Un gas tenue produce luz con liñas espectrais en lonxitudes de onda discretas que dependen da composición química do gas.
Un obxecto sólido a alta temperatura rodeado dun gas tenue a temperaturas inferiores produce luz nun espectro continuo con focos en lonxitudes de onda discretas cuxas posicións dependen da composición química do gas.

A existencia destas leis discretas foron explicadas máis tarde por Niels Bohr, contribuíndo decisivamente ao nacemento da mecánica cuántica.