Estatúder
O estatúder (en holandés, stadhouder, que significa literalmente 'lugartenente') foi un cargo político das antigas provincias do norte dos Países Baixos, que comportaba funcións executivas.
Ao unificárense ditas provincias na Unión de Utrecht, creouse un cargo supremo: o de Estatúder e Capitán Xeneral das Provincias Unidas dos Países Baixos, controlado de polos Estados Xerais (parlamernto). A súa función era dirixir a política e as actividades militares das provincias neerlandesas.
En 1747, tras unha revolta, o cargo converteuse en hereditario.
Foron estatúderes:
- Guillerme I de Orange-Nassau, chamado o Taciturno (1559–1584)
- Mauricio de Nassau (1584–1625)
- Frederico Henrique de Orange-Nassau (1625–1647)
- Guillerme II de Orange-Nassau (1647–1650)
- Guillerme III de Orange-Nassau, tamén rei de Inglaterra, Escocia e Irlanda (1672–1702)
- Guillerme IV de Orange-Nassau (1747–1751)
- Guillerme V de Orange-Nassau (1751–1795)
- Guillerme VI de Orange-Nassau (1813–1815).
