Estación de París-Lyon

Estación de París-Lyon
Tipo	estación ferroviaria sen saída, estación en superficie, S-Bahn station (en) e estación de ferrocarril
Epónimo	Lión
Estado de uso	en funcionamento
Persoas e organizacións
Operador/a	SNCF Gares & Connexions (en)
Propietario/a	SNCF
Arquitecto/a	Marius Toudoire
Clientela  148100000
Datas
Fundación	1847
Inauguración	12 de agosto de 1849
Acontecementos
	Gare de Lyon stabbing (en)
Transporte
Servizo de conexión	TGV, Lyria (pt) , Noctilien (pt) , Elipsos (en) , Trenitalia France, Linha A do RER (pt) , RER D e Line R (en)
Estación de intercambio	Gare de Lyon (pt)
Estación adxacente	Châtelet - Les Halles, Nation (en) , Estação de Maisons-Alfort - Alfortville (pt) , Châtelet - Les Halles e Estação de Melun (pt)
Liñas ferroviarias	Paris–Marseille railway (en)
Número de plataformas	23
Dimensións
Pisos sobre o solo	3
Localización
48°50′41″N 2°22′25″L
Estado	Francia
Institución pública	Metrópole do Gran París
Colectividade territorial francesa cun status especial	París
Distrito municipal	12º distrito de París
Rúa	place Louis-Armand
Código postal	75012
Enderezo	4 Place Louis Armand 75012 Paris
Altitude	42 m
Patrimonio cultural
Monumento histórico inscrito
Data	28 de decembro de 1984
Identificador	PA00086570
Monumento histórico clasificado
Data	28 de setembro de 1972
Identificador	PA00086570
Composto por
Composto por  Le Train Bleu (en)  grande fresque de la gare de Lyon (en)
Contacto
Páxina WEB	garesetconnexions.sncf…
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

A Estación de París-Lyon (Gare de Paris-Lyon) é unha das sete grandes estacións terminais da rede da SNCF na cidade de París, e tamén forma parte da rede RER. Localízase no 12º distrito, principalmente no barrio des Quinze-Vingts, agás unha pequena parte que está no de Bercy. Polo seu tránsito é a terceira estación da cidade, con arredor de 83 millóns de viaxeiros en 2002), e a segunda das liñas de longa distancia, con 31,8 millóns, tan só por detrás da estación do Norte).

Vista panorámica do interior da estación

É unha estación principal que asegura o servizo ás liñas de longa e media distancia co sueste de Francia, en especial con Belfort e Montbéliard, Besançon, Dijon, Lión, Grenoble, Valence, Annecy, Chambéry, Modane, Bourg-Saint-Maurice, Saint-Gervais-les-Bains, Évian-les-Bains, Aviñón, Saint-Étienne, Marsella, Toulon, Niza, Montpellier e Mulhouse, así tamén como o servizo internacional con Xenebra, Lausana, Neuchâtel, Berna, Basilea e Zürich en Suíza, con Turín, Milán, Venecia en Italia, con Friburgo en Alemaña, e desde o 15 de decembro de 2013 con Barcelona en España. A estación de Lión tamén é a principal liña de alta velocidade con destino ao sueste de Francia, en sobre todo á Ródano-Alpes e á fachada mediterránea, e mais tamén ás rexións intermedias.

A entrada principal, na praza Louis-Armand, dá á rúa de Lyon, que leva á praza da Bastilla. No subsolo atópase a estación de metro de Lyon, e na superficie hai plataformas de autobuses polo que forma un gran intercambiador multimodal no seu conxunto. A estación caracterízase polo seu beffroi ou torre con campanil, unha torre cuadrangular de 67 m cun reloxo en cada unha das súas catro caras. Conta con 6,5 m de diámetro e as súas agullas teñen 2,8 m e 4m.

Historia

Estación de París-Lyon ca. 1910

A orixe da estación é un unha pequena estrutura provisional, coñecida como Embarcadère de chemin de fer de Paris à Montereau realizada en 1847 e que se abriu ao público en 1849. En 1855 realizouse o edificio definitivo, obra do arquitecto François-Alexis Cendrier e que servía como terminal das liñas da compañía de ferrocarrís de París a Lión. Edificouse sobre unha plataforma de terra elevada uns 6–8 m sobre o nivel do río para protexela das súas cheas. Compúñase de 5 vías cubertas por unha edificación cun vestíbulo de 220 m de longo e 42 de largo. Un pórtico que delimitaba a zona de chegadas unía a estación propiamente dita cunha oficina administrativa na beira da estación, e que daba ao Bulevar Mazas.

Un lume destruíu parte da estación en 1871 reconstruíndose de forma case idéntica. En 1900 con motivo da Exposición Internacional de París procedeuse á construción dunha nova estación, obra de Marius Toudoire, con trece vías e a característica torre.